Tagged definitions (267)
Showing 61-70 from 267

Έκφραση συνώνυμη σε σημασία με τις εκφράσεις στ' αρχίδια μου, να τ' άστρα να κι η γλάστρα και λοιπές εκφράσεις σταρχιδισμού και περιφρόνησης προς ανθρώπους και καταστάσεις. Σε άλλες περιπτώσεις, η έκφραση χρησιμοποιείται από τον ομιλητή για να δηλώσει πως ο ίδιος δεν μασάει τ' αρχίδια του και δεν κολλάει πουθενά, ασχέτως με το πόσο δύσκολα ή στριμόκωλα είναι τα πράγματα.

Η άμεση καταγωγή της έκφρασης ανάγεται στους στίχους του κλασικού πλέον άσματος των Tsopanarave -ως προς την άμεση διατύπωση της και την μετέπειτα υιοθέτηση στον προφορικό λόγο των χρηστών- αλλά και από την ίδια την εικονογραφημένη πορεία του γνωστού σουπερήρωα των Marvel Comics, ο οποίος από τη πρώτη στιγμή της εμφάνισης του δεν έπαψε να τα κάνει όλα λίμπα στο πέρασμα του, μιας και δεν υπήρχε κανένας για να τον σταματήσει, αλλά ούτε και για να τα βάλει μαζί του. Αλωνίζει ελεύθερα και γουστάρει, δεν δίνει δεκάρα για τίποτα και κανέναν και ότι χουνέρι και να του στήσουν, ανταπεξέρχεται και με το παραπάνω. Και όποιος δεν γουστάρει, δικό του πρόβλημα.

Ασίστ: Τζίζα

Ειπωμένο από τον μετρ της σλανγκικής!

Όρος που θυμίζει τον ισπανό πολιτικό Χοσέ Λουίς Ροδρίγκεθ Θαπατέρο,του ονόματος του οποίου και παίρνει την κατάληξη, προσδίδοντας στον όρο μια μελωδική χροιά.

Αναφέρεται στον τζαμπατζή, δηλαδή σε αυτόν που κάνει τον ανήξερο την ώρα της πληρωμής.

Εμπνευσμένο απο το δίδυμο Τσακνής και Μαχαιρίτσας, υποδηλώνει μια ειρωνική διάθεση για το ελληνικό ροκ που παίζουν μουσικοί μεγάλοι σε ηλικία που άκμασαν πολλά χρόνια πριν.

Ο αγαπημένος κωλόφαρδος γερμανός μας....

Ως σλανγκ, ο όρος ρεχάγκελ έχει τις δύο ακόλουθες σημασίες:

1) Του απελπιστικά κωλόφαρδου, αυτού που έχει άστρο, που κερδίζει το τζόκερ χωρίς να παίζει, κ.λ.π. Η εξήγηση περιττή.

2) Του οποιουδήποτε Γερμανού ή Γερμανίδας. Αυτό συμβαίνει διότι, πρώτον τα γερμανικά ονόματα είναι πολύ «ξένα» για εμάς (ηχητικά), που τείνουμε να τα πολτοποιούμε και να τα κατηγοριοποιούμε. Οπότε τα αντικαθιστούμε με το Ρεχάγκελ, που τον συμπαθούμε κιόλας. Παλαιότερα οτιδήποτε γερμανικό το λέγαμε «Χίτλερ». Βέβαια αυτό αναφερόταν στα αρνητικά, ενώ το ρεχάγκελ το χρησιμοποιούμε κυρίως με τη θετική έννοια.

Η γυναίκα που έχει μόνο ένα φρύδι. Όχι, δεν μιλάω για κάποιο είδος αναπηρίας, αλλά για ένα φρύδι που ξεκινάει από την αριστερή άκρη του αριστερού ματιού και φτάνει ως την δεξιά άκρη του δεξιού ματιού. Χωρίς διακοπή. Μεγαλύτερος εχθρός της το τσιμπιδάκι, του οποίου αγνοεί την εφεύρεση, όπως αγνοεί και την ανάδυση του κινήματος της τριχοφοβίας στην ύστερη νεωτερικότητα. Είδος προς εξαφάνισιν στο οικοσύστημα των θηλέων νέας κοπής, πλην θάλλει σε κυρα-περμαθούλες, θείτσες, νυθείτσες, θεούσες, Αφροξυλάνθες, χριστιανόφουστες και άλλες δυνάμεις της Δεξιάς και της Συντήρησης, ου μην, αλλά και της Αριστεράς και της Προόδου, καθώς και σε χήρες του Τρότσκυ.

Για όσους δεν το ξέρουν, η Frida Kahlo ήταν σημαντική Μεξικάνα ζωγράφος που απαθανάτισε τα διάσημα φρύδια της σε εκατοντάδες αυτοπροσωπογραφίες της. Ήταν γυναίκα του Diego Rivera και ερωμένη του Λέοντος Τρότσκυ, φαινόταν ότι τους έγραφε όλους στα φρύδια της με τον μποέμ τρόπο ζωής της, κι όμως έκρυβε μια σπάνια ευαισθησία. Η απεικόνισή της από την Salma Hayek στην ομώνυμη ταινία μπορεί να θεωρήθηκε από τους φανατικούς της ζωγράφου ως ιερόσυλη αμερικλανιά, πλην τους υπόλοιπους δεν μας χάλασε.

Νεολογισμός που χαρακτηρίζει τον ψηλό, αγέρωχο, γυμνασμένο, άγριο, βορειοευρωπαϊκής κατατομής και ψυχοσύνθεσης άνδρα, που έχει φανερά και κρυφά χαρίσματα, όπως ηγετικές ικανότητες, ανεξάντλητες δυνάμεις κ.ά. Προέρχεται από την καύλα και τον Αλάριχο.

Ως οφείλεται όταν αναφερόμαστε σε έπος, ακολουθεί σεντόνι.

Σημ: εγώ προτιμώ το πιο καλλιτεχνικό Χουλιάδα, εκ του Χούλια η παρθένα -και έτσι το παραθέτω.

Η Χουλιάδα είναι το καινούργιο ανθυποτεράστιο κακ-Ομηρικό έπος, το οποίο το τελευταίο χρονικό διάστημα απασχολεί όλη την ελληνική και όχι μόνο επικράτεια.

Βασική πρωταγωνίστρια:

η μοντέλα - γλαστρίδα – τραγουδιάρα –τιβιπερσόνα – απόλυτη ελληνίδα σταρ - το πολύ οξυζενέ που έριξα στο κεφάλι μου πότισε και το μυαλό μου (λέμε τώρα) Χούλια Αλεχανδράτου.

Συμπρωταγωνιστές (με σειρά που μου έρχονται στο μυαλό):

• Ο «λέω πως είμαι μάνατζερ και αν συνεχίζω να το λέω ίσως το πιστέψουν και οι άλλοι» Μένιος Παπούστης εδώ.
• Ο «γιατί ρε γαμώτο δεν ασχολήθηκαν μαζί μου στα τελευταία καρναβάλια» Ζορό εδώ.
• Η «γιατί ρε γαμώτο δεν φάνηκε η ετικέτα μου στην κάμερα να γίνω και εγώ διάσημη» Σαμπάνια.
• Ο «έγινε η μέση μου ρδελομπού από το μπρος πίσω και αυτή η αχάριστη φώναζε ''πιο δυνατά ρε μαλάκα!''« εκ Γαλλίας Φ20 μαλαπέρδας.
• Ο «αφού βάλω την Χούλια στον σωστό δρόμο θα ανακηρυχθώ εθνικός ευεργέτης» και («αν δεν τα καταφέρω τουλάχιστον θα γίνει ντόρος με το όνομά μου») απελπισμένος πρώην γκόμενος-Σούπερ γκούφι.
• Ο «όπου γάμος και χαρά ο υπερδικηγόρος πρώτος» (δεν βάζω όνομα και λινκ γιατί οι μηνύσεις είναι της μοδός).

Κομπάρσοι:

Όσοι ομιλούν την ελληνική και όχι μόνο γλώσσα.

Ραψωδίες:

Παρότι το έπος αποτελείται από άπειρες ραψωδίες, που η πλήρης καταγραφή τους είναι εντελώς αδύνατη -μιας και κάθε λεπτό που περνάει προστίθεται και κάποια καινούργια- παραθέτω τις πιο επιτυχημένες (σύμφωνα με την έρευνα της Παπαριάς ρισέαρτς):

• Θεϊκός μορφασμός αρχοντομουτσούνας μετά από την αναγγελία της δεύτερης θέσης στα καλλιστεία (από εκεί ορίζεται χρονικά η αρχή του έπους)
• Κάνω ό,τι μπορώ (για να ασχοληθούν μαζί μου), αλλά χάνω απ’ τον Ζορό (είναι φίρμα ο άτιμος ο υπερβρομάρχης)
• Φήμες για την ύπαρξη ροζ βίδεου και εκβιασμός Χούλιας από αγνώστους
• Χούλια μην σκιάζεσαι έρχομαι να σε σώσω: πρώτη εμφάνιση του σούπερ γκούφι (ο πρώην είπαμε)
• Το «ερασιτεχνικό» δωδ βγαίνει στα περίπτερα και πανζουρλίζεται όλη η οικουμένη
• Οργή της καλλιτέχνιδος για την δημοσιοποίηση των προσωπικών της «εμού και του αιδοίου» στιγμών (πρώτη εμφάνιση του υπερδικηγόρου)

• Συνέντευξη ΣΟΚ της καλλιτέχνιδος στην ελληνίδα Όπρα που της ομολογεί (άκουσον άκουσον) πως όλα έγιναν εν γνώσει της!!!! εδώ

  Εντ δε ράψωουντιζ γκόου ον…

Θεωρίες συνωμοσίας:

Υπάρχουν τρεις βασικές θεωρίες συνωμοσίας που αναφέρουν την Χουλιάδα και όλες έχουν σχέση με την κυκλοφορία του επίμαχου δωδ.

• Ο υπεύθυνος που κρύβεται πίσω από την κυκλοφορία είναι ο Γ.Α.Π.. Σκοπός του ήταν να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό με σκοπό να περάσουν στο ντούκου τα νέα οικονομικά μέτρα.
• Πίσω από όλα κρύβεται ξένος κυβερνητικός δάκτυλος. Σκοπός (ο οποίος και επετεύχθη θαρρώ) να μας ξεμπροστιάσει λέγοντάς μας, εμμέσως πλην σαφώς, «μην περιμένετε από εμάς να σας πληρώσουμε τα χρέη, αφού εσείς τα τρώτε στην Χούλια και

• (και πιθανότερη κατ’ εμέ) Πίσω από όλα κρύβονται ανταγωνιστές της «Βασίλισσας της πρωινής ζώνης», που είδαν πως το διαζύγιό της πούλαγε σαν τρελό και ανέβαζε τα νούμερα της στα ύψη (εεεε κάπως έπρεπε να το σταματήσουν αυτό).

  ΥΓ: Το παραπάνω αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, ουδεμία ευθύνη φέρω για τυχόν συμπτώσεις με πραγματικά γεγονότα ή πρόσωπα (μην μας πλακώσουν και στις μηνύσεις)

ΥΓ2: το δωδ με τον υποφαινόμενο να παπαρολογεί το παρόν λήμμα από εβδομάδα στα περίπτερα (εν αγνοία μου βέβαια)

ΥΓ3: προσθήκες νέων ραψωδιών δεκτές με μεγάλη χαρά.

Ασίστ: όλοι οι βιόληδες που μου τα έκαναν τσουρέκια τόσο καιρό στην τιβί

(από euripidisk, 18/03/10)

Ο Κθούλου είναι μια μυθική υπερτεράστια και ακατανίκητη θεότητα, δημιούργημα της αχαλίνωτης φαντασίας του αμερικανού συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου και επιστημονικής φαντασίας Χάουαρντ Λάβκραφτ.

Ο Λάβκραφτ, όπως διαφαίνεται μέσα από το έργο του, ήταν ρατσίστας, μοχθηρός, μισαλλόδοξος, μισογύνης, ψυχωσικός, παρανοϊκός, ζάκι, μπήξε, δείξε, μισάνθρωπος, μισός άνθρωπος μισός τό 'να, τ' άλλο, ξέρω 'γω, τί να λέμε τώρα, για τα οποία ίσως να ευθύνεται και το βεβαρημένο οικογενειακό του ιστορικό.

Χαρακτηριστικοί τίτλοι έργων του είναι:«Τα Βουνά της Τρέλας και άλλα μυθιστορήματα», «Ποντίκια μέσα στους Τοίχους», όπου κάνει πλήθος ρατσιστικών αναφορών για τους Οβραίους, Ιταλούς, Πολωνούς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, «Ονειρική Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ» και πλήθος από τέτοια τρομολαγνικά.

Οι πιο σκοτεινές πτυχές του αχαρακτήριστου χαρακτήρα του συγγραφέα μας, ενσαρκώθηκαν με την δημιουργία αυτού που σήμερα ονομάζεται Μυθολογία Κθούλου. Ένα πάνθεον, δηλαδή, από εξωγήινες, εξωδιαστατικές θεότητες και φρικιαστικά όντα που αποζητούν να κάνουν την ανθρωπότητα θήραμά τους και η ύπαρξη των οποίων υπονοείται σε πανάρχαιους μύθους και θρύλους.

Ο περί ου ο λόγος θεός-λήμμα μας, κανείς δεν ξέρει από που προήλθε πραγματικά, μάλλον ούτε ο ίδιος ο Λάβκραφτ, αλλά υπάρχει μια πεποίθηση ότι πριν γεννηθεί το σύμπαν, ο Κθούλου δημιούργησε τον εαυτό του μόνο με την σκέψη του.

Όπως μας πληροφορεί η Φρικιπήντια, ο Κθούλου ήρθε σε τιτανοκολοσσιαίων διαστάσεων αναμέτρηση με τους συνασπισμένους εχθρούς του, τους Σακλαμένγκα, Ναχσχδαβάζζ, και Στρατοβάριους. Μετά από μακρόχρονους πόλεμους, οι δυο παρατάξεις με τα τρίλιονς των στρατών τους αποσύρθηκαν στον Σείριο όπου συνεχίζουν να παλεύουν μεταξύ τους. Ο Κθούλου αναμετρήθηκε όμως και με την άλλη μυθική θεότητα του Κακού, τον Ουίτζι σε μια μάχη τριών εκατομμυρίων αιώνων όπου τελικά επικράτησε ο Όπτιμους Πράιμ. Από τότε ο Κθούλου δεν χρειάστηκε να πολεμήσει ξανά, από την μια μεριά γιατί δεν εμφανίστηκε άλλος άξιος αντίπαλος και από την άλλη γιατί βαριόταν τον κάθε αρχιμαλάκα.

Στα καθ΄ημάς, επικαλούμαστε τον Κθούλου όταν θέλουμε να κάνουμε σουρρεαλιστική αναφορά/επίκληση σε ένα υπερτεράστιο, παντοδύναμο, ανώτερο ον που μπορεί κατά περίπτωση να κάνει τα αδύνατα δυνατά, να μας λυτρώσει από τα δεινά μας, να μας βγάλει από μπελάδες, να επιβάλλει τη θέλησή μας κ.ο.κ., όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μας.

(Προσοχή, κίνδυνος-θάνατος, σεντόνι):

Aκολουθώντας την γαρδέλεια πεπατημένη, το επώνυμο Γκαρούτσος έγινε ουσιαστικό και επιθετικός προσδιορισμός, απαραίτητη στο λεξιλόγιο και την βιβλιοθήκη του κάθε φοιτητή θετικών και εφηρμοσμένων επιστημών.

Μικρή εισαγωγή για τους μη γνωρίζοντες:
Ο Γιάννης Γκαρούτσος είναι συγγραφέας πανεπιστημιακών βοηθημάτων μαθηματικών, φυσικής, μηχανικής κ.λπ. Τα βιβλία του τα συμβουλεύονται κατά κόρον οι πανεπιστημιακοί καθηγητές και από αυτά διαλέγουν ουκ ολίγες φορές ασκήσεις που θα βάλουν στα διαγωνίσματα.

Η ταύτιση:
Με την πάροδο circa δεκαπέντε ετών πλέον, όπου κυριάρχησε στην πιάτσα, επήλθε η φυσική ταύτιση του ονόματος του συγγραφέως με το βιβλίο. Κάτι ανάλογο με τον Μπάμπη και τον Τριαντάφυλλο. Με μια διαφορά όμως: ο Γκαρούτσος ξεπέρασε τα όρια του συγκεκριμένου βιβλίου, έγινε το οποιοδήποτε βοηθητικό υλικό που κυκλοφορεί κρυφίως στην ώρα της εξέτασης (βλ. παράδειγμα), έγινε κβαντισμένη ποσότητα, απέκτησε και πληθυντικό (σ.ς.: οι γκαρούτσοι).

Οι κοινωνιολογικές προεκτάσεις και το πέπλο μυστηρίου:
Οι αρχικές εκδόσεις των βιβλίων του, αποτελούσαν ουσιαστικά μια συρραφή προσωπικών σημειώσεων, γραμμένων με ένα πεντακάθαρο και ευανάγνωστο στυλ και συνάμα προκλητικά αντι-καλλιγραφικό (βλ. μήδι). Οι σημειώσεις μετά απέκτησαν εξώφυλλο, μετά και ISBN, και τελευταία δακτυλογραφήθηκαν. Χωρίς να είναι γνωστό στο αγοραστικό κοινό το τι πραγματικά έχει συμβεί, υποτίθεται ευρέως ότι ο Γκαρούτσος ήταν απλά ο ξύπνιος που έκανε τη μόντα που ουκ ολίγοι φοιτητές σκέφτηκαν --να διανείμουν σημειώσεις με το αζημίωτο δηλαδή και να μην τις χαρίσουν στο τραπεζάκι της ΔΑΠ/ΠΑΣΠ - αλλά έκανε και την κέντα, δηλαδή να το οργανώσει το θέμα σωστά και βγάλει τα φράγκα που του πρέπονται. Να γίνει ο ήρωας όλων αυτών που θεωρούν το αχανές χωράφι της ελληνικής 3βάθμιας εκπαίδευσης προσοδοφόρο και καλά κάνουν (;) (για τη 2βάθμια δεν το συζητάμε, αυτή καταγράφεται και στο ΑΕΠ από την ΕΣΥΕ).

Το στοιχείο που προκαλεί το μυστήριο είναι γενικώς το γεγονός ότι ο Γκαρούτσος έχει γράψει για τα πάντα όλα αναλύσεις, γραμμικές άλγεβρες, ηλεκτρομαγνητισμούς, στατικές, δυναμικές, κέρατα, χαμπέρια κ.λπ., χωρίς να γνωρίζουμε την ιδιότητα του. Οι εκδοχές του μύθου ποικίλουν από τον αιώνιο φοιτητή που την έψαξε αλλιώς (βλ. Λαλιώτης, Σκανδαλίδης, Πετροκωστόπουλος, Χατζηγλυκολάου κ.λπ.), τον φύτουκλα φραγκοκίλερ φοιτητή που πούλαγε τις σημειώσεις του από το πρώτο έτος, τον αριστερό κολλεκτιβιστή, κοινοκτήμονα της γνώσης επαναστάτη, ως τον εξωγήινο Ελοχίμ ή εσωγήινο νεφελίμ που γνωρίζει το άπαν σύμπαν σαν την παλάμη του και γράφει σαν γραμματοσειρά του MS Word.

Εκτός από τον μακαριστό Χριστόδουλα, Μπιγκ Μακ είναι ο κατ' εξοχήν μεγάλος Μάκης, ο Μάκης Ψωμιάδης.

Για την σκωτσέζικη υπόσταση του υποκοριστικού Μάκης βλ. και εδώ.