Tagged definitions (89)
Showing 11-20 from 89

Ούτη λέξη προέρχεται παρά του κλασσικού ανεκδότου (απαράδεκτον δια πράκτορας εάν δεν γιγνώσκεται παρά τα μέλη του σλανγκ.γρ) και υποδηλεί το ξαφνικό και επίπονο πρωκτικό σεξ ή μεταφορικώς την ξαφνική απειλή. Συνδυάζεται δε μετά της σχετικής χειρονομίας η οποία τελείται ως εξής: ο ομιλητής σφίξει γροθιά το αριστερό του χέρι και το κρούει με την δεξιά του παλάμη ίνα ακουσθεί ο γνωστός ήχος «πλατς!».

Είδος βάναυσου (για το θύμα πάντα) «παιχνιδιού» στα γυμνάσια - λύκεια. Χρειαζόμαστε τουλάχιστον πέντε (5) άτομα. Ένα (1) θύμα και τουλάχιστον τέσσερις (4) δράστες. Οι δράστες πιάνουν το θύμα από τα χέρια και τα πόδια, βρίσκουν μια κολόνα και κοπανάνε τα περιουσιακά στοιχεία του θύματος με ανοιχτά τα πόδια. Τόσο απλά, τόσο γρήγορα, αλλά και τόσο οδυνηρά.

Και κωλοφεράτζα . Επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου: Χρησιμοποιείται με το ρήμα παίρνω + αντικείμενο + κωλοφεράτζα.

Εκ του κώλος + φεράτζα (αγνώστου ετύμου).

Έχει σεξουαλικές παρά φύσιν προεκτάσεις και εις την παθητικήν φωνήν απεικονίζει κάποιον που τρέχει ενώ τον γαμούν καθ' οδόν (!)

Σημαίνει νικώ κατά κράτος και μτφ. γαμώ.

Συνώνυμα: παίρνω σβάρνα, πάω κάποιον γαμιώντας, πάω κάποιον πίπα κώλο (εμπλοκή) κ.τ.λ.

Μυθικό και υπέρτατο χτύπημα στους τσαμπουκάδες της Κρήτης. Πρόκειται για το λεγόμενο και κουτουλίδι, με το κεφάλι στο κεφάλι του αντιπάλου, το οποίο σύμφωνα με τον θρύλο έχει σταθεί σε ξυλίκια όχι μόνο αναγκαίο, αλλά και ικανό να επιφέρει νοκ άουτ.

Καύκαλο ή μάλλον καυκί λέγεται το κρανίο (στην Κρήτη πιο ειδικά το πίσω μέρος του κρανίου, αλλά αυτό δεν αφορά εδώ). Σύμφωνα με τον Τριανταφυλλίδη:

καύκαλο το [káfkalo] O41 : 1. το όστρακο της χελώνας. || (επέκτ.) το κέλυφος των οστρακοδέρμων 2. (λαϊκότρ.) απογυμνωμένο κρανίο. [μσν. καύκαλον < αρχ. καῦκ(ος) `κύπελλο΄ -αλον].

Την εμβληματική της σημασία στους τσαμπουκάδες, η κεφαλιά την αντλεί από το ότι, για να έχει αποτέλεσμα ως χτύπημα, προϋποθέτει κτηνώδη δύναμη αλλά και θάρρος, θράσος και μεγάλη αυτοπεποίθηση - λόγω έκθεσης του κρανίου σε κίνδυνο - από την πλευρά του πλήττοντος.

Ειδικά στην Κρήτη και γενικά σε αγροτοκτηνοτροφικές περιοχές, οι κουτουλιές ή τα κατακαυκαλίδια είναι το χαρακτηριστικό χτύπημα στις συγκρούσεις των κριαριών, συγκρούσεις που είναι χαρακτηριστικές για τη βαρβατίλα, την συντριπτικότητα των πληγμάτων και την αυτοκαταστροφική άγνοια κινδύνου των μαχητών. Αρκετές φορές το κρανίο των κριών ανοίγει και φαίνεται μυαλό, ενώ αν βρεθεί άνθρωπος ή ζώο μεταξύ κεφαλιών έχει πάει στο διάολο.

Αναφερόμεθα στην χρήση του ναζί ως γαμοσλανκοτέτοιου - όχι με την πολιτική έννοια του φασιστόμουτρου / ναζού, αλλά ως χαρακτηρισμό ανθρώπα με άκαμπτο και ψυχαναγκαστικό σπασαρχιδισμό. Μιλάμε για έγκαυλους και ιδεοληπτικούς πατερνάλες που την πέφτουν ακαριαία σε όποιον τολμήσει να παραβιάσει τους δυσκοίλιους «κανόνες» τους.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Οι οικοναζί, οι μονομανείς και γκρηνιάρηδες οικολόγοι που επιβάλλουν τις απόψεις τους παρεμβατικά (μπουγελώνοντας με κόκκινη μπογιά κυρα-περμαθούλες με γούνες, απελευθερώνοντας μαϊμούδες από ερευνητικά εργαστήρια, βουλιάζοντας φαλαινοθηρικά κλπ).
• Οι φεμιναζί ή φεμινοναζί, βαμμένες φεμουνίστριες με τη φαλτσέτα ανά χείρας έτοιμες να ευνουχίσουν όσους δεν επιδεικνύουν την απαιτούμενη κορεκτίλα.
• Ναζί της γραμματικής, όσοι καιροφυλακτούν στα φλώρουμ για να διαπομπεύσουν αυτάρεσκα όποιον ορθογραφικά ή συντακτικά άπλυτο εντοπίσουν. Να μην συγχέεται με την γραμματική των ναζιστών που μάλλον αποτελεί αντώνυμο (βλ. εγέρθουτου, κ.ά.)

Η έτσι χρήση του ναζί καταγράφεται στα αγγλικάνικα από τα ογδόνταζ (fashion nazi, vegan nazi, fitness nazi, grammar nazi, κ.ο.κ)

Βλ. λαι φρίκουλας.

H πόλη Dachau στην Βαυαρία της Γερμανίας, γνωστή από το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης με το οποίο ταυτίζεται στα ελληνικά, λόγω συνεκδοχής.

1. Ο εργασιακός χώρος στον οποίο οι εργαζόμενοι υποβάλλονται σε απάνθρωπες συνθήκες. Φυλακές και χώροι κράτησης σε παρόμοια κατάσταση. Προφανώς μη σλανγκ.

2. Ο κλειστός χώρος που έχει γεμίσει με αποπνικτικές αναθυμιάσεις ή ατμούς. Mαύρος αστεϊσμός που παραπέμπει στους θαλάμους αερίων του κολαστηρίου.

3. Το γήπεδο ποδοσφαίρου του Άρη Θεσσαλονίκης, επισήμως αποκαλούμενο «Κλεάνθης Βικελίδης», περισσότερο γνωστό απλώς ως «Χαριλάου» (από την ομώνυμη γειτονιά της πόλης όπου και βρίσκεται).

Το πώς έφτασε το νταχάου να σχετιστεί με το στάδιο και την ομάδα δεν είναι απόλυτα σαφές. Η απλούστερη ερμηνεία είναι ότι ριμάρει με το όνομα του γηπέδου και, συνυπολογιζομένης της ατμόσφαιρας που επικρατεί εκεί μέσα με δυο-τρία καπνογόνα παραπάνω, δίνει πάσα για πιασάρικα συνθήματα.

Υπάρχουν και κάποιοι που μπλέκουν και υποτιθέμενους νεοναζί οπαδούς αλλά δεν με πείθουν καθώς τόσα χρόνια δεν έχω δει φίλο αρειανό να συνδέει ομάδα και ιδεολογία/πολιτική. Απόψεις και τσακωμούς επί του θέματος μπορείτε να δείτε εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και αλλού, αν δεν τα βαριέστε αυτά τα πράματα. Ίσως να σχετίζεται, προς επιβεβαίωση ή παταγώδη απόρριψη, ο χαρακτηρισμός «εβραίοι» για τους αρειανούς (βλ. σχόλια εδώ).

Γερμανικές είναι οι σφαλιάρες που δίνουμε όχι με την παλάμη μας, αλλά με την αντίθετη πλευρά του χεριού μας. Οι ανάποδες δηλαδή. Προέρχεται πιθανόν από την τάση που είχαν οι Γερμανοί στην κατοχή να δίνουν τέτοιου είδους χαστούκια σε πιτσιρίκια, μιας και δεν πονάνε τόσο πολύ όσο οι κανονικές.

α. Στις πορείες:

Μπάχαλος /-οι είναι τα άτομα που συνήθως κατεβαίνουν στις πορείες για τις υλικές ζημιές. Συνήθως δεν πιστεύουν σε κάποια συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία και ούτε έχουν κάποιο συγκεκριμένο (πολιτικό) σκοπό για τις καταστροφές που προκαλούν. Γι αυτό και συνήθως οι στόχοι στους οποίους επιτίθενται δεν είναι συγκεκριμένοι.

β. Στα γήπεδα:

Μπάχαλος /-οι είναι τα άτομα που είναι πολύ φανατισμένα με μια ομάδα και συχνά επιτίθενται κατά άλλων (αστυνομικών, διαιτητών, αντίπαλων ποδοσφαιριστών / οπαδών κτλ). Οι τελευταίοι ονομάζονται επίσης και χούλιγκανς, φανατικοί.

Το σοπάκι, το ξύλο με αυτήν την έννοια. Ιδιωματισμός της Θεσσαλονίκης. Αποτελεί λαϊκή έκφραση και δεν χρησιμοποιείται συχνά τώρα πια. Προέρχεται από την τουρκική λέξη "çomak" που σημαίνει"ράβδος". Η λέξη "çomak" υπάρχει αυτούσια σε ένα παλιό παιδικό παιχνίδι της βορείου Ελλάδος, το τσιλίκ τσομάκ ή λιγκρίν, δημοφιλές στην Τουρκία παλαιότερα.

Σλανγκική διατύπωση που δηλώνει τον αναρχικό μηδενιστή. Συνήθως χρησιμοποιείται από άλλους πολιτικούς χώρους (μαζί με τους όρους μπάχαλοι, φρικιά), αλλά και από αναρχικούς άλλων αποχρώσεων. Αλλιώς λέγονται και νετσαγιεφικοί, από τον Ρώσο αρχιμηδένι Νετσάγιεφ.