Tagged definitions (97)
Showing 1-10 from 97

Glory hope, αποδιδόμενο μεταξύ άλλων ως τρύπα της χαράς, είναι τρύπα που είναι ανοιγμένη στις μεσοτοιχίες δημοσίων αποχωρητηρίων ή άλλων χώρων, λ.χ. δωματιάκια σε τσοντάδικα ή παρτουζάδικα ή χώρους με BDSM σαδομαζοχιστικά παίγνια ή άλλα γαμαζιά με σκοπό να έρθουν σε σεξουαλική επαφή οι χρήστες / ένοικοί τους, κυρίως για στοματικό σεξ, οπότε μιλάμε για τσιμπουκότρυπα, αλλά όχι μόνο. Προσφέρει το πλεονέκτημα της ανωνυμίας για κρυφές που τους τρώει ο σκόρος, αλλά βοηθά και όσους συμπολίτες μας δεν έχουν καλή εμφάνιση σε φάση θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι ο χοντρός. Glory hope είναι η αρκετά φιλόδοξη αλλά όχι εντελώς παράλογη ελπίδα (hope στα αγγλικά) ότι πίσω από την τρύπα της χαράς θα βρίσκεται ο πρίγκιπας ή πριγκίπισσα ή drag king ή drag queen των παραμυθιών και των φαντασιώσεών μας.

Ο ενεργητικός ομοφυλόφιλος. Ειδικότερα, άτομο μιας κάποιας ηλικίας που γουστάρει να πηδάει νεαρά αγόρια.

Τέτοιοι τύποι ασφαλώς και δεν ήταν άγνωστοι στους κλασικούς χρόνους (βλ. παράδειγμα 1). Ίσως και γι' αυτό οι συνδηλώσεις της λέξης δεν είναι απολύτως αρνητικές (βλ. παράδειγμα 2). Βασικά, ο Έλληνας δυσκολεύεται να αποφασίσει αν ο κολομπαράς είναι μερακλής ή απλώς πούστης. Σε ορισμένες χρήσεις, το κολομπαριλίκι αναφέρεται ως επιβεβαίωση ανδρισμού και περικλείει και μια αίσθηση απειλής (βλ. παράδειγμα 3). Περιορισμένη χρήση της λέξης γίνεται και από την γκέι κοινότητα, ως μια πιο αυθάδης εκδοχή του τοπ (βλ. παράδειγμα 4). Η λέξη χρησιμοποιείται και μη κυριολεκτικά ως βρισιά παντός καιρού και έτσι σημαίνει: αλήτης, κωλοπαίδι, τεμπέλης, ξεδιάντροπος (βλ. παράδειγμα 5).

Μια σημείωση για την προέλευση της λέξης. Η ετυμολογία από το κώλος + μπάρα μπορεί να είναι προφανής, μπορεί να είναι ευρηματική, αλλά είναι και λάθος. Η λέξη προέρχεται από το τούρκικο kulampara= ομοφυλόφιλος, παιδεραστής το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το πέρσικο gulampare, μια παλιά ποιητική λέξη που σημαίνει αυτός-που-αγαπάει-αγόρια. Με δεδομένη αυτή την ετυμολογία, η σωστή γραφή είναι κολομπαράς, με -ο- και όχι με -ω-, στη βάση του κανόνα ότι η μετεγγραφή ξένων λέξεων γίνεται με τον απλούστερο τρόπο. Παρόλ' αυτά, γράφεται πολύ και κωλομπαράς.

Σχετικά λήμματα: κωλομπαράς, κωλόμπα, βερς, αγριόπουστας.

Ο πούστης, η αδερφή.

Ο αγγλικός όρος butch χρησιμοποιείται και από Έλληνες στο πλαίσιο του ιδιώματος της γκέι και λεσβιακής κοινότητας ή των αναφερόμενων σε γκέι και λεσβιακά θέματα. Στον γραπτό διαδικτυακό λόγο γράφεται συχνά και με ελληνικούς χαρακτήρες (μπουτς).

Μπουτς είναι όχι μόνο η λεσβία- αντρούτσος, αλλά γενικότερα όποια λεσβία, ομοφυλόφιλος, αμφιφυλόφιλος, τραβεστί ή τρανσέξουαλ αναλάβει τα στερεοτυπικά ανδρικά χαρακτηριστικά σύμφωνα με την παραδοσιακή πατριαρχική αντίληψη. Ενώ αντίστοιχα φαμ (femme) είναι όποιος/α αναλάβει τα γυναικεία χαρακτηριστικά.

Από εδώ αρχίζουν και τα προβλήματα και οι διερωτήσεις. Θεωρείται ενίοτε ότι το να προσπαθούμε να περιγράψουμε σχέσεις γκέι και λεσβιακές με όρους πατριαρχικού/ ετεροσεξουαλικού φις - πρίζα αποτελεί συντηρητικό και καταστροφικό αναγωγισμό που δεν αποδίδει δικαιοσύνη στην ιδιαιτερότητα αυτών των σχέσεων. Οπότε είναι προβληματικό να περιγράφεται ως μπουτς ένας πάγιος ρόλος που ένας γκέι ή λεσβία έχει δομικώς στην σχέση. Ωστόσο, μάλλον δεν υπάρχει πρόβλημα να χαρακτηριστεί ως μπουτς ένας περιστατικός ρόλος που αναλαμβάνει ένας γκέι ή λεσβία στο πλαίσιο παιγνίου ρόλων, και ο οποίος μπορεί να αλλάξει/ μετατοπιστεί/ αντιστραφεί ανά πάσα στιγμή.

Εξ ου και η αγγλική έκφραση «butch in the streets, femme in the sheets», (θα μπορούσε να υπάρξει και το αντίστροφο), που περιγράφει τις ανατροπές μεταξύ εξωτερικής συμπεριφοράς και κρεβατιού (θυμίζει αλλά και διαφέρει από τα φαλλογοκεντρικά «μικρός στο μάτι μεγάλος στο κρεββάτι», «κυρία στο σαλόνι, πουτάνα στο κρεβάτι» κ.τ.ό.). Βλέπε και τις διερωτήσεις στα παραδείγματα: Άλλοτε θίγεται ότι ένας στρέιτ περιμένει όλες οι λεσβιακές (ή και γκέι) σχέσεις να είναι μπουτς- φαμ, με αποτέλεσμα να βρίσκεται προ εκπλήξεως, όταν αυτό δεν συμβαίνει. Μπορεί, μάλιστα, και να ασκηθεί αυτοκριτική από μια λεσβία λ.χ. γιατί της αρέσουν οι μπουτς τύποι και δεν μπορεί να ξεκολλήσει (μήπως πρόκειται για συντηρητική καύλα με την εξουσία, όπως συμβαίνει με στρέιτ γυναίκες και φροντίζουν να αναπαράγουν στρέιτ άνδρες- γουρούνια;). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, οι μπουτς και οι φαμ (είτε ως ρόλοι, είτε ακόμη και ως πάγιες ταυτότητες) θεωρούνται ότι ανήκουν ισότιμα στην γκέι και λεσβιακή κοινότητα, και δίνουν από κοινού τις μάχες τους για έναν πιο προχώ κόσμο, χωρίς να τους αποπαίρνει ή κατηγορεί κανείς.

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη διερώτηση, στην οποία αναφέρεται η Βικούλα εδώ ότι μπορεί να υπάρξουν και γκέι και λεσβιακά ζευγάρια, όπου να είναι και οι δύο του ζευγαριού μπουτς, ή και οι δυο φαμ, ή να εναλλάσσονται, ή να είναι εν γένει αχαρτογράφητοι. Τα ζευγάρια αυτά σε ένα ενδιάμεσο στάδιο συντηρητισμού κατά τις προηγούμενες δεκαετίες δέχονταν μεγαλύτερες διακρίσεις από ό,τι τα μπουτς- φαμ ζευγάρια, καθώς ενέπιπταν λιγότερο στις νόρμες. Μια τέτοια νοοτροπία μπορεί να υπάρχει και σήμερα, όπου κάποιοι θα ήταν πρόθυμοι να αποδεχτούν γκέι και λεσβιακά ζευγάρια, αρκεί να είναι ευκόλως χαρτογραφήσιμα ως μπουτς- φαμ, οπότε οι μη μπουτς- φαμ ενδέχεται να στιγματίζονται περισσότερο. Το οποίο, βεβαίως, δεν αναιρεί την εσωτερική αλληλεγγύη μεταξύ μπουτς-φαμ και μη μπουτς-φαμ.

Στα καλιαρντά είναι ο καυλιάρης, για την ακρίβεια αυτός που έχει γεμάτα τα αρχίδια του, τα μπελερίνια του, τα (μ)πελέ του (εκ της ρομανί). Το πλένο- ο Ηλίας Πετρόπουλος το ετυμολογεί από το ισπανικό pleno για το γεμάτο, ενώ ανάλογα έχουμε σε όλες τις λατινογενείς γλώσσες.

(... ο λόγος το λέει, έτσι;)

Παθητική φωνή του γαμάω, βλ. ορισμό. Επίσης πρβλ. την μεγάλη (αλλά όχι πλήρη) καταχώρηση του Τριανταφυλλίδη. Παρακάτω συμπεριλαμβάνω τόσο σλανγκ όσο και μη σλανγκ σημασίες, για λόγους πληρότητας.

γαμιέμαι

1. Πρώτον και κύριον, κάνω σεξ δεχόμενος /-η διείσδυση. Κάνω σεξ με ρόλο παθητικό, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στο μυαλό του καθένα που χρησιμοποιεί το ρήμα.

2. Κάνω σεξ ασχέτως «ρόλου», τόσο για άντρες ή γυναίκες, ετεροφυλόφιλους ή ομοφυλόφιλους. Κυρίως στον πληθυντικό.

3. Έχω μια σεξουαλική σχέση με κάποιον ή κάποια. Η νοηματική έμφαση στο σεξ ενίοτε υποχωρεί, κυρίως όταν μιλά κάποιος σαν αντικειμενικός παρατηρητής. Τότε σημαίνει απλώς την «ερωτική» σχέση δύο προσώπων, οπωσδήποτε και σεξουαλική, αλλά όχι μόνο. Η εξειδίκευση και ο τυχόν ηθικός χρωματισμός που προσδίδει ο ομιλών διακρίνεται στα συμφραζόμενα (συν/μο: τραβιέμαι).

4. Είμαι άντρας ομοφυλόφιλος, είμαι πούστης, κυρίως ως επισήμανση μεταξύ τρίτων για τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό.

5. Ξηγιέμαι σκάρτα. Αθετώ υπόσχεση. Δεν ανταποκρίνομαι σε δικαιολογημένες προσδοκίες. Εμφανίζω καταστροφικά προβλήματα (ιδίως για άψυχα).

6. Ιδίως σε στιγμιαίους χρόνους: ξεκωλώνομαι, παρουσιάζω μεγάλη κωλοφαρδία σε μια κατάσταση, στέκομαι ιδιαίτερα τυχερός.

7. Υβριστικά, χωρίς κυριολεκτική σημασία (όπως όλες οι βρισιές). Η ευρεία διάδοση της χρήσης αξίζει μιας μικρής ανάλυσης:

i. Στην προστακτική, συνήθως ακολουθώντας επιφώνημα. Βλ. άι γαμήσου, άντε και γαμήσου.

ii. Στην οριστική ενεστώτα.

iii. Σε δευτερεύουσα τελική πρόταση, εξαρτώμενη από ρήμα κίνησης.

iv. Σε παγιωμένες φράσεις: δε γαμιέσαι (λέω ’γω);, δε γαμιέσαι να κάνεις καριέρα;, δε γαμιέσαι ν’ ασπρίσεις;, άντε γαμήσου ρε να βγάλεις όνομα, γαμήσου παραπέρα, ιά και γαμήσου, σάλτα και γαμήσου, σάλτα και γαμήσου και φέρε μου τα ρέστα, τράβα γαμήσου και φέρε μας και τις εισπράξεις, όταν γαμιέσαι κουνιέσαι;.

8. Εξαντλούμαι, εξουθενώνομαι, καταταλαιπωρούμαι από κάτι. Παθαίνω ζημιά. Συντρίβομαι ψυχολογικά.

9. Αφοσιώνομαι σε κάτι με εντατικούς ρυθμούς, τρέχω με κάτι. Φτάνω στην υπερβολή με κάτι.

10. Σε φράσεις (μη υβριστικές):

i. Λεξικογραφημένες στο slang.gr: Δε γαμιέται / να πα να γαμηθεί / δεν πα να γαμηθεί, γαμιέται ο Δίας, δε γαμείς που δε γαμείς, δε γαμιέσαι να γαμήσουμε κι εμείς;, εκεί που γαμιούνται οι αράχνες, υπόθεση γαμιόμαστε, οικογένεια γαμιόμαστε, χανόμαστε - γαμιόμαστε ένα και το αυτό, τώρα γαμιέσαι χαίρεσαι, στην γέννα θα τα πούμε / γαμιέσαι κόρη χαίρεσαι, μα θα 'ρθει η γέννα και θα δεις, μάθαν ότι γαμιόμαστε, πλακώσανε κι οι γύφτοι / κι οι Βλάχοι ή έμαθαν που γαμιόμαστε μας ήρθαν κι απ’ τη Σάμο / κι απ’ τη Χίο.

ii. άι γαμήσου!: Έκφραση κατάπληξης μπροστά σε κάτι που μας αφηγούνται (συν/μο: άι στο διάλο!). Ενίοτε και ειρωνικά.

Τέλος, βλ. και: τραβογαμιέμαι, γαμημένος, κακογαμημένη, στραβογαμημένη, ναι το γαμημένο, γαμιοντουστάντενε.

11. Στον πληθυντικό και σε στιγμιαίους χρόνους: μετέχω σε συμπλοκή, φραστική ή με χειροδικίες, από την οποία κανείς από τους συμμετέχοντες δεν βγαίνει αλώβητος. Εκδηλώνω οργή με αφορμή μια διαφορά μου με άλλον και σκοπό την εκτόνωσή μου, τον εκφοβισμό του άλλου και την οριοθέτηση των θέσεων που δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω. Συνήθως σαν απειλή και μάλιστα ακολουθούμενο συχνά από τον τοπικό προσδιορισμό «εδώ μέσα».

Σ.σ: Γαμήθηκα να τον φτιάξω τον ορισμό, μη γαμηθείτε. :-D

Ο όρος εξετάζεται εδώ ως ανήκων στην gay & lesbian κοινότητα.

Πρόκειται για έναν τρόπο να αυτο-οριστούν ερωτικά υποκείμενα, τα οποία δεν μπορούν ή δεν θα ήθελαν να μπουν ντε και καλά στις κατηγορίες γκέι, στρέιτ, ή και μπάι (και οι οποίοι επ' ουδενί δεν ταυτίζονται με το σύνολο της γκέι κοινότητας, αλλά είτε αποτελούν μέρος της, είτε ούτε καν).

Ο κυρίαρχος φαλλογοκεντρικός λόγος επιφυλάσσει για τους τοιούτους συμπολίτες μας ταμπελοποιήσεις, όπως οι ακόλουθες: α) Κρυφή. β) Μπάι. γ) Τα νέας κοπής μετρό, στρέι / stray και το κωστοπούλειο αγορίτσι.

Και τα τρία αποτυγχάνουν να αποδώσουν δικαιοσύνη στον αχαρτογράφητο ήρωά μας. Ως προς το πρώτο: Ο αχαρτογράφητος δεν αισθάνεται ανάγκη να βγει ντε και καλά με το στανιό από την ντουλάπα, γιατί μπορεί και να πει ντουλάπα μου είναι όλη η γη, κατά το χαλικούτειο τασάκι μου είναι όλη η γη. Ο αχαρτογράφητος αποδομεί το μέσα και το έξω της ντουλάπας διεκδικώντας μια ντουλαπική αχρωματοψία και θεωρώντας την σεξουαλικότητα ως ένα continuum το οποίο δεν μπορεί να αποδοθεί με μέσα και έξω. Αχαρτογράφητος, λοιπόν, με εμμονή στην κυριολεξία των ρηματικών επιθέτων σε -τος δεν είναι ο μη εισέτι χαρτογραφημένος α ποστεριόρι, αλλά ο α πριόρι μη δυνάμενος να χαρτογραφηθεί. Εδώ υπάρχει και μια διαφορά μεταξύ αγγλοσαξονικής και γαλλικής γκέι φιλοσοφίας. Στους πρώτους πανηγυρίζεται πολύ περισσότερο η έξοδος από την ντουλάπα και η κοινή γκέι στράτευση. Σε πολλούς Γάλλους (όχι σε όλους) κυριαρχεί αντιθέτως η άποψη του Michel Foucault ότι το να απαιτείται να βγεις από την ντουλάπα, για να σε δουν όλοι, είναι μία από τις μορφές ολοκληρωτισμού του πανοπτικού, στην οποία δεν υπάρχει κανένας λόγος να ενδώσει κάποιος. Οι Αγγλοσάξονες γκέουλες από την άλλη, κατηγόρησαν ότι αυτό το σκεπτικό συνετέλεσε μαζί με άλλους παράγοντες στο θέρισμα γκέι από AIDS στην εϊτίλα, μεγάλη κουβέντα βέβαια.

Ως προς την κατηγορία μπάι. Βασικό στοιχείο του αχαρτογράφητου (λ.χ. του ας πούμε άντρα) είναι ότι μπορεί να κάνει πολλά διαφορετικά πράγματα, όπως το να προκληθεί σεξουαλικά από μια γυναίκα και να κάνει σεξ μαζί της, αλλά εξίσου να προκληθεί και από ένα ωραίο αντρικό κορμί, και να δοκιμάσει μαζί του εναλλακτικό και εναλλασσόμενο σεχ είτε ως περσινός, είτε ως φετινός. Αντίστροφα, η γυναίκα λεσβία να γουστάρει κι έναν άντρα. Παραδοσιακά θα τους λέγαμε μπάι. Από την στιγμή, όμως, που ο ίδιος μεΓάλλος στοχαστής, ο Foucault, απο(σο)δόμησε την έννοια του μπάι, η τελευταία είναι αρκετά πασέ. Ο Foucault καταγγέλλει την έννοια του μπάι, ότι προϋποθέτει ένα δίπολο σχήμα με αυστηρές κατηγοριοποιήσεις μεταξύ γκέι και στρέιτ, και α ποστεριόρι ο μπάι είναι αυτός που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του και τις δύο κατηγορίες. Όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος για την δίπολη αυτή κατηγοριόποιηση in the first place. Ο Foucault διακρίνει χοντρικά τρεις μεγάλες εποχές στην Ιστορία της Σεξουαλικότητας ανάλογα με τις λέξεις που χρησιμοποιούνταν για το σεχ. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν τον όρο ἀφροδίσια, στην χριστιανική περίοδο τον όρο σάρξ, και μόνο στη νεωτερική εποχή τον όρο σεξουαλικότητα. Μόνο ο τελευταίος όρος, που αποτελεί καθαρά νεωτερικό φαινόμενο, προϋποθέτει κατηγοριοποιήσεις ανθρώπων με βάση την σεξουαλική επιθυμία τους, ώστε να μιλάμε για στρέιτ, γκέι και μπάι. Ο μεν χριστιανικός όρος αφορά κυρίως στις πράξεις ή και σε επιθυμίες, αλλά χωρίς ουσιοκρατική κατηγοριοποίηση ενός τύπου γκέι ανθρώπου (ο σοδομισμός δηλ. θεωρείται ένας πειρασμός αμαρτίας κοινός για όλους τους ανθρώπους, και όχι για μία κατηγορία μόνο), για τους δε αρχαίους Έλληνες έννοιες όπως γκέι, μπάι και στρέιτ θα ήταν εντελώς ακατανόητες, αφού ο οποιοσδήποτε μπορούσε να ερωτευθεί και να επιθυμήσει το σώμα και την ψυχή οποιουδήποτε, και ο όρος ἀφροδίσια έπιανε τα πάντα όλα χωρίς διακρίσεις κατηγοριών.

Ως προς τον τρίτο τύπο ονοματοδοσιών. Είναι όντως πιο προχώ και το stray, που θα μπορούσε να αποδοθεί στα ελληνικά και ως αδέσποτος βγάζει και κάποιον αποφατισμό. Ωστόσο τα μεν αγορίτσι και στρέι σημαίνουν συμπερίληψη ήδη υπαρχουσών καλογραμμένων κατηγοριών, το δε μετρό μπορεί απλά να σημαίνει μια εμφάνιση και τίποτα παραπάνω.

Εν κατακαυλείδι, η λέξη αχαρτογράφητος έχει αρχίσει να παίζει και στην Ελλάδα ως ένα μέσο για να διεκδικήσει κάποιος/α αποφατισμό ως προς το μυστήριο των ἀφροδισίων (οι όροι σεξουαλικότητα ή και σεξ έχουν καταγγελθεί, όπως ανέφερα) και να αντισταθεί σε ένα ιμπεριαλιστικό κατηγοριοποιητικό βλέμμα εκ του πονηρού. Ο αχαρτογράφητος/η διεκδικεί το δικαίωμα να επιθυμεί και να σκιρτά στην θέα όμορφων κορμιών είτε είναι αντρικά είτε γυναικεία με την συμβατική έννοια είτε ό,τι.

Θα ήταν, λοιπόν, ασυνεπές με το πνεύμα του όρου να σκιαγραφήσω το συμπεριφοριακό προφίλ ενός αχαρτογράφητου. Ο εμμένων στον φαλλογοκεντρισμό αναγνώστης μπορεί να βρει τις πικάντικες λεπτομέρειες σε λήμματα όπως αγορίτσι, στρέι / stray και μετρό. Θα αναφερθώ, ωστόσο, σε μερικά σημεία των καιρών μας:

α) (Τελειω)μενάζ α τρουά. Ενώ το αναγεννησιακό (τελειω)μενάζ α τρουά, με το οποίο έχουμε γαλουχηθεί από τις τσόντες, μερικοί λογοτεχνικοί από εμάς και από τα μυθιστορήματα του Sartre και της De Beauvoir, περιλαμβάνει σχέση ενός άντρα με δύο μπάι θεόμουνα, σε πολλά σύγχρονα αφηγήματα, όχι κατ' ανάγκη πουστρομανιέρας, αλλά ίσως και πουστρονεωτερισμού βλέπουμε ένα μενάζ α τρουά νέας κοπής: Αυτό αποτελείται από έναν συνεσταλμένο, ομορφούλη άντρα τ. πουστρίγκος, συχνά κοντούλη, μία αρρενωπή γυναίκα και ένα τεκνό, είτε τύπου ήρωα ταινιών του Visconti, είτε σφ(υρ)ίχτερμαν. Το τεκνό είναι ο condilectus (= «ο συναγαπώμενος», όρος του σχολαστικού φιλόσοφου Richard de Saint-Victor για το απόγειο της αγάπης που είναι να μοιράζεσαι με τον άλλο την ίδια την δύναμη του να αγαπάς, με το να του δίνεις την ελευθερία να αγαπά ένα τρίτο πρόσωπο και να το συν-αγαπάς μαζί του, διαρρηγνύοντας τον όποιο εγωισμό διατηρείται στην δυαδική κατοπτρική σχέση). Τέτοια σκηνικά βλέπουμε συχνά στις ταινίες του Gregg Araki και του Xavier Dolan. Ένας συναφής όρος της γκέι κουλτούρας είναι το συνεργός στο έγκλημα (partner in crime) που περιγράφει την φιλία ενός γκέι και μιας λεσβίας, που κάνουν μαζί ερωτικές εξορμήσεις, διηγούνται ο ένας στον άλλο τα ερωτικά τους κατορθώματα δίκην Liaisons Dangereuses, ενίοτε δε παίζει και η φάση λεσβιτρίνας. Ορισμένοι παρουσιάζονται και ως ζευγάρι και για να υιοθετήσουν παιδί, που μετά το μεγαλώνει είτε η λεσβία με την φίλη της, είτε ο γκέι με τον δικό του.

β) Ένα είδος γκέι ή, ας πούμε, αχαρτογράφητου νέας κοπής, είναι αυτός που μπορεί να σου μιλήσει και για γκόμενες, να εκφραστεί και ενθουσιαστικά για διερχόμενο μεναγκό, όπως και να μιλήσει πολύ για στρατό, νταηλίκια κιέτσ' διατηρώντας όμως παράλληλα όλην την χάρη μιας έφηβης νεράιδας (που λέει κι ο Βράστα). Για να το θέσω μεταμοντερνιάρικα, το σημαντικό εν προκειμένω είναι το βλέμμα. Όπως μου επεσήμανε ο Jeanoir σε συζήτηση, ο άντρας ο σωστός έχει ένα ράθυμο βλέμμα, ενώ το σπινθηροβόλο, εξονυχιστικό, παν-παρατηρητικό, συναισθανόμενο βλέμμα προσιδιάζει συχνά σε άντρες που έχουν αναπτύξει περισσότερο τις θηλυκές πτυχές τους. Τώρα ο συγγραφέας Michel Houellebecq επιχειρεί με κάποιους ήρωές του μια σύνθεση. Ο Ουελμπεκιανός ήρωας είναι συχνά ένα ισχνό, κοντούλικο, ευαίσθητο και μελαγχολικό αγόρι, που σε άλλες εποχές θα αποτελούσε έναν ιδανικό πουστρίγκο. Πλην στο Παρίσι των 00'ς, επειδή μπορεί αναδεικνύεται σε μεγάλο γυναικοκατακτητή, καθώς οι γυναίκες, κατά Houellebecq θέλουν ένα πράγμα μόνο, «ένα παθιασμένο βλέμμα πάνω τους». Το παθιασμένο βλέμμα αυτό, ο αχαρτογράφητος ήρωάς μας το διαθέτει, και τον καθιστά ακαταμάχητο, πλην όχι απαραιτήτως γαμιά, καθώς η κατάθλιψη αποτρέπει τις καλές στύσεις. (Ωστόσο, οι γυναίκες είναι τόσο τρελαμένες μαζί του, που του δίνουν προθύμως φιλί της ζωής για να υπερβαθεί το πρόβλημα της αντιστυτικής κατάθλιψης).

γ) Οι αχαρτογράφητοι θάλλουν στην Ιαπωνία και αποκαλούνται ojo man. Παραθέτω αποσπάσματα από το πολύ ενδιαφέρον άρθρο εδώ. Κατ' αρχήν στην Ιαπωνία έχει λυθεί η έρις περί το καπάκι της τουαλέτας, που μας έχει απασχολήσει και στο σάη μας: «Ποσοστό μεγαλύτερο από το 40% των ενήλικων αντρών στην Ιαπωνία κάθεται στη λεκάνη της τουαλέτας για να ουρήσει! Τη λύση στο πρόβλημα έδωσε μια άλλη εταιρεία, η House Doctor, που κατασκεύασε το Angel's Knee Pillow, ένα σκαμπό που εφαρμόζεται στη λεκάνη και επιτρέπει στο χρήστη να γονατίζει σε απόσταση ασφαλείας για να αποφύγει το γνωστό πιτσίλισμα, αδιάψευστο δείγμα αντρικής παρουσίας στο σπίτι». Οι ojo men «έχουν χαρακτηριστεί «μετροσέξουαλ χωρίς την τεστοστερόνη» ή, «ίμο χωρίς τον συναισθηματισμό». Τους αποκαλούν στα γιαπωνέζικα «ότζο-μαν», δηλαδή «άντρες-κουκλίτσες», και «σοσόκου-ντάνσι», δηλαδή «χορτοφάγους άντρες» - όρος που εισήγαγε το 2007 μία αρθρογράφος για θέματα μάρκετινγκ, η Μάκι Φουκασάουα, αντιδιαστέλλοντάς τον με τον όρο «σαρκοφάγοι άντρες», ο οποίος αφορά τους παραδοσιακούς άντρες που κυνηγούν τις σαρκικές απολαύσεις (στα ιαπωνικά το σεξ αποδίδεται ως «σαρκική σχέση»)». Οι ojo-men έχουν επιδράσεις και από την χορτοφαγία του Βουδισμού, και από την αισθητική των Manga.

Να κλείσω το ούμπερ-σεντόνι με δυο αγαπημένες ατάκες αγαπημένων στοχαστών: «Στην χριστιανική εποχή ο σοδομίτης ήταν μια έκπτωση στην αμαρτία, ενώ στη νεωτερική περίοδο ο ομοφυλόφιλος γίνεται ένα είδος. [...] Οι ψυχίατροι του 19ου αιώνα τους εντομολογούν δίνοντάς τους παρδαλά βαφτιστικά ονόματα: Υπάρχουν οι επιδειξιομανείς του Lasègue, οι φετιχιστές του Binet, οι ζωόφιλοι και ζωεραστές του Krafft-Ebing, οι αυτο-μονοσεξουαλικοί του Rohleder. Θα υπάρξουν ακόμη οι μιξοσκοπόφιλοι, οι γυναικόμαστοι, οι πρεσβυόφιλοι, οι σεξοαισθητικοί και οι δυσπαρευνικές γυναίκες. Όλα αυτά τα ωραία ονόματα αιρέσεων παραπέμπουν σε μια φύση, η οποία θα ξεχνιόταν τόσο ώστε να ξεφύγει απ' το νόμο, αλλά θα θυμόταν τόσο τον εαυτό της, ώστε να συνεχίσει να παράγει είδη, ακόμη κι εκεί, όπου δεν υπάρχει καμία τάξη» (Michel Foucault, Histoire de la Sexualité I. La volonté de savoir, Gallimard, Paris 1976, σ. 59-60). «Το Κακό δεν είναι ο μη σεβασμός του ονόματος του Άλλου, είναι πολύ περισσότερο η βούληση να κατονομάσουμε με κάθε τίμημα» (Alain Badiou, Από το Είναι στο Συμβάν, εκδ. Πατάκη, Αθήνα 2009, σ. 64).

Αλλιώς η ψωλαρπάχτρα, αυτή που αρπάζει ψωλές στο άρπα-κόλλα, η αρπακώλα, είτε γυναίκα, είτε κόρη.

Η λέξη μας έρχεται από τα αγγλικάνικα. Πρόκειται για μια σεξουαλική πρακτική κατά την οποία βάζεις κατά το δυνατόν όλη τη σφιγμένη παλάμη του χεριού σου μέσα στο αιδοίο ή τον πρωκτό του/της συντρόφου, όχι δηλαδή απλώς ένα δάχτυλο, και μάλιστα είτε σε σχήμα γροθιάς, ή τέσπα κάπως ίσιο. Μια μορφή φίστινγκ ας πούμε είναι όταν κάνεις τα δάχτυλά σου σαν κεφάλι πάπιας.

Όπως μαθαίνουμε στις Λοξές Σπουδές εδώ, το φίστινγκ είναι η μοναδική σεξουαλική πρακτική που δεν υπήρχε στην αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα, αλλά η ανθρωπότητα τη χρωστάει στην εφευρετικότητα του 20ου αιώνα! Ούτε στην Πομπηία, ούτε στο Κάμα Σούτρα, ούτε στον Μαρκήσιο Ντε Σαντ δεν θα βρείτε φίστινγκ, από ό,τι μας λένε. Διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, καθώς όταν οι κουτόφραγκοι δέχονταν την ιεραποστολή του καθολικού κλήρου, εμείς οι Ρωμηοί είχαμε ήδη τη λέξη φουκτοκωλοτρυπάτος τουλάχιστον από τον 10ο αιώνα, πράγμα που σημαίνει ότι η επίνοια έστω του φίστινγκ ήταν γνωστή στους Βυζαντινούς μια χιλιετία πριν γίνει κουλ από τους γκέουλες του Σαν Φρανσίσκο.

Στη νεωτερικότητα, πάντως, όπως μαθαίνουμε από τη Βικούλα, εφευρέθηκε ή ανακαλύφθηκε, όπως προτιμάει κανείς, πρώτα από την γκέι κοινότητα και μετά μεταφέρθηκε και στις γυναίκες, σύμφωνα με την αρχή ότι αν η τέχνη αντιγράφει τη φύση, εβέντσουαλι η φύση θα αντιγράψει την τέχνη, όπως αντιστοίχως πλέον οι γυναίκες αντιγράφουν τους γκέι και όχι το αντίστροφο. Στα εβδομήνταζ υπήρχαν κλαμπζ στο Σαν Φρανσίσκο με "ειδικότητα" στο φίστινγκ, όπως το Catacombs κ.ά. Το φίστινγκ υποχώρησε για λίγο λόγω της σύνδεσής του με τον ιό του AIDS στα ογδόνταζ και ξανά προς τη δόξα τραβά στις ημέρες μας διαδιδόμενο μέσα από την κουλτούρα της τσόντας...

...οπότε δίνονται και οι ανάλογες συμβουλές του κώλου:

Κι επειδή εδώ μας ενδιαφέρουν κυρίως τα γλωσσικά σημεία και λιγότερο τα αντικείμενα αναφοράς, ένα χαρακτηριστικό του φίστινγκ είναι ότι μπορούν να το κάνουν όλοι σε όλους από φύλα λ.χ.

και είναι και πολύ άγριο, άργκιουαμπλι πιο σκληρό από πρωκτογάμευσιν, οπότε είναι ό,τι πρέπει για μεταφορές, όπου κάποιος ή κάποια μας γαμάει την ψυχολογία, μας στραπονιάζει ψυχοπνευματικά (χωρίς να αποκλείεται και κυριολεκτικά), μας κάνει ακραίο μπούλινγκ, μας βιάζει συναισθηματικά (χωρίς όλα αυτά να έχουν οπωσδήποτε όλες τις συνδηλώσεις που έχει το κωλομπάρεμα), βλ.

Γενικά χρησιμεύει ως μια μεταφορά για μεταφορικό γαμήσι και πρόστιμο, τσο και λο κ.τ.ό.

Με την ένταξη της λέξης στη ζωή μας βέβαια δεν λείπουν οι παρεξηγήσεις:

Υπάρχουν τρεις μεγάλες κατηγορίες άουτινγκ:

• Το οικειοθελές «βγάλσιμο από την ντουλάπα»:Όταν μια μέχρι πρότινος κρυφή ντουλαπίστρια εκδηλώνεται και εξέρχεται επισήμως εκ του ερμαρίου. Η γκεοσύνη άλλοτε πανηγυρίζεται εν χορδαίς και οργάνοις και άλλοτε αναδύεται πιο απλά χωρίς φτερά και τυμπανοκρουσίες.
• Το σεξιστικό κράξιμο κάποιου υποτιθέμενου ομοφυλόφιλου από τρίτους: Φαινόμουνο βαθύτατα φασιστερό, όπως όταν η «Αυριανή» αποκαλούσε τον Μάνο Χατζηδάκι «χαμερπή ομοφυλόφιλο» και «κίναιδο ολκής», προτρέποντας τους γονείς να προστατευόσουν τα παιδιά τους «από το ηθικό ΑIDS αυτού του βρωμερού υποκειμένου» (εδώ, βλ. και παράδειγμα 2).

• Η δημόσια παραδοχή κάποιου «ένοχου μυστικού», όχι ντε και καλά σεξουαλικής φύσεως:Όταν πιχί κάποιος παραδέχεται ότι έχει κάνει πλαστική εγχείριση, είναι άθεος, την έχει μικρή, κ.ά. (βλ. παράδειγμα 3)

  Εκ του αγγλικάνικου outing.