Tagged definitions (31)
Showing 1-10 from 31

Οι στερεότυπες, δογματικές, κενές περιεχομένου πλην πάντα καμαρωτές κασέτες πολιτικών, δημοσιοκάφρων, συνδικαλιστών και πάσης φύσεως -πατέρων και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.

Η παραδοσιακή αριστερά έχει συνεισφέρει τα μάλα στον πλούτο της ξύλινης γλώσσας, χωρίς όμως να κατέχει οποιαδήποτε αποκλειστικότητα.

Αντιδάνειο εκ των γαλλικών xyloglossie και xylolalie.

Κλισεδιάρικη επίκληση ελέωρος, όχι φανατικά (το “κάπου” λειτουργεί υπονομευτικά γιατί), αλλά σε φάση: "τι φάση;", *"τιντούτο πχια"*, "ελαπαναΐαμ". Χρησιμοποιείται για να κλείσει μια φράση στην οποία σχολιάστηκε μεγαλειώδης μπαρούφα.

και σε γκρίκλις του κώλου:

(Να μην συγχέεται με την πρώην περιοχή Κοκκιναρά ή την ομώνυμη λέσχη αντισφαίρισης).

Με το ουσιαστικό «πολιτεία» ο σύγχρονος νεοέλληνας αναφέρεται, κυρίως προ των ραδιοτηλεοπτικών καμερών και μικροφώνων, σε διάφορες από μηχανής θεότητες (το ανάλγητο κράτος, η εξουσία, οι 300, ο Θεός, ο Μπρους Ουΐλις, ο Τσακ Νόρις, ίσως και ο Μάκης) που θα έπρεπε να έχουν προβλέψει το κακό πριν συμβεί, και θα έπρεπε να έχουν μεριμνήσει για κάθε είδους ινφορτούνα που μπορεί να συμβεί και στον τελευταίο -πλην όμως φορολογούμενο- πολίτη. Βεβαίως, το καταληκτικό αυτό χωνευτήρι ευθυνών παραμένει πάντα από απρόσωπο έως φάντασμα, ενώ κατά στιγμές παίρνει και την μορφή σούπερ ήρωα, εγχώριου και εισαγόμενου (οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, ο Πολέμαρχος του Θεού του Λιακό κλπ.). Το πρόδηλο αποτέλεσμα είναι βεβαίως η μη ανάληψη ευθύνης από κανένα υπαρκτό πρόσωπο, πολίτη ή πολιτειακό αξιωματούχο.

Πιθανή προέλευση:

Από τα βάθη της τουρκοκρατίας όπου ο ελληνόφωνος πρώην πολίτης της Ανατολικής αυτοκρατορίας δεν αισθάνθηκε ποτέ σα στο σπίτι του επί οθωμανικής κατοχής, δεν του πολυάρεσε ίσως και η διατήρηση της εξουσίας του παπαδαριού και συνεπώς δεν ένιωσε ποτέ μέρος του κράτους αλλά παρέμεινε «νοικοκυραίς» ραγιάς, κρυφοφοροφυγάς αλλά σκυφτός για το χαράτσι, και κατ' εξαίρεση αιχμάλωτος μιας ανατολίτικης πραγματικότητας.

Εδραίωση στη συνείδηση:

Λίγο το προτεκτοράτο του 1821, το γαλλικό, ρωσικό και αγγλικό κόμμα, η κεντρική εξουσία του Καποδίστρια, οι Βαυαροί, και γενικώς κάποιοι άλλοι που όριζαν επί μακρόν τις τύχες των νεοβαφτισμένων Ελλήνων οδήγησαν στην απρόσωπη πολιτεία που νομοθετεί, εκτελεί και δικάζει αυτοβούλως και απαρτίζεται από άλλους πάντοτε (μάλλον από το Άλφα του Κενταύρου...) έφτιαξαν την «Πολιτεία» που φταίει για τα στενά πεζοδρόμια, το νέφος, τη βροχή το'να τ'αλλο τι να λέμε τώρα.... Και γενικώς την μη αίσθηση του Έλληνα για οτιδήποτε δημόσιο... ακόμα και τα πάρκα!

Η φράση υπάρχει από την δεκαετία του '80, τότε που η πλατεία την Εξαρχείων στην Αθήνα ήταν μέρος που δεν σύχναζε ο οποιοσδήποτε...

Ιδού και ο έτερος Καππαδόκης (ολοκληρωμένη έκφραση). Σημαίνει, να κι άλλος ομοϊδεάτης (με την έννοια του παγαπόντη ή μπαγαπόντη), που έρχεται για υποστήριξη του υπάρχοντος.

Παρότι είναι έκφραση του Μέγα Βασιλείου (του έλληνα Άη Βασίλη, και ενός εκ των τριών ιεραρχών, που έζησε στην Καππαδοκία), εγώ θα την χρεώσω βέβαια στον Λάμπρο Κωσταντάρα από την ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο», όπου ο Μαυρογιαλούρος την εκφωνεί με φοβερό στόμφο, όταν εμφανίζεται ο Παπαγιαννόπουλος σε υποστήριξη του Ντούζου (ή ανάποδα), προσπαθώντας ο ένας να καλύψει τον άλλον.

Κληρονομικό χάρισμα είναι αυτό που έχει ένα μέντιουμ, ένας μελλοντολόγος, ένας τεχνίτης της μεταφυσικής κ.λπ. για να προλέγει το μέλλον και, ενίοτε, για να κάνει διάφορα μαγικά, εφόσον αποτελεί κληρονομιά παλαιότερων γενεών μελλοντολόγων και λοιπών μεταφυσικών ειδικοτήτων στην οικογένειά του (αλλιώς είναι σκέτο χάρισμα). Είναι αμφίβολο αν υπάρχει πραγματικά τέτοιο πράγμα ή αν είναι ένα τέχνασμα που χρησιμοποιείται από επιτήδειους που εκμεταλλεύονται τον πόνο, την απελπισία, την αδαημοσύνη του κόσμου για προσωπικό όφελος.

Πρόκειται για έκφραση που χρησιμοποιείται ευρύτατα από μέντιουμ και μελλοντολόγους, κυρίως από αυτούς που βρίσκουν πελατεία μέσω αγγελιών στον γραπτό τύπο και διαφημίσεων στην τηλεόραση. Σκοπό έχει:

• να τους διαφοροποιήσει στο μυαλό των αγνών φιλάθλων από το αληταριό που λυμαίνεται τον χώρο της μελλοντολογίας,
• να προσθέσει μια αίσθηση αξιοπιστίας στο προφίλ τους,
• να ανυψώσει το στάτους τους και, τελικά,
• να τους βοηθήσει να βουτήξουν το πελάτη από τα χέρια των υπόλοιπων του σιναφιού, που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι λαμέ πουκάμισα και τουρμπάνια με λαχούρια.

Τα μέντιουμ και οι μελλοντολόγοι που κυκλοφορούν στην πιάτσα, είτε στις γειτονιές ή στην τηλεόραση, σε τηλεφωνικές γραμμές, στο ίντερνετ και σε διάφορες άλλες τεχνολογίες, υπόσχονται κάποιες φορές και μεταξύ άλλων τα εξής:

• Πρόβλεψη του μέλλοντος. με διάφορους τρόπους μαντείας όπως διάβασμα του χεριού, κρυστάλλινης σφαίρας, τράπουλας ταρώ, σκέτης τράπουλας, τράπουλας deste, των αστεριών, των αριθμών, του ελληνικού καφέ, του φραπέ κ.λπ. Μπορούν να δουν τί θα φας αύριο, σε πόσα τέρμινα θα σε στεφανώσει ο προκομμένος σου, αν θα πάρεις λεφτά ή αν θα διαβείς μεγάλη πόρτα. Επίσης παίζει και μεγάλος δρόμος άκα ταξίδι.
• Επαναφορές προσώπων. Παλιά νόμιζα ότι εννοούν «από τον άλλο κόσμο» κι έλεγα «έλα τώρα αυτό είναι εύκολο, ποιος μπορεί να τους πιστεύει», αλλά τελικά μπορεί να σημαίνει είτε ότι κουβαλάς την ψυχή από τον Άδη στο δωμάτιο του μέντιουμ και το ρωτάς ό,τι θες και σου μιλάει, ή ότι, αν σου 'φυγε ο γκόμενος για τα μάτια μιας Ρωσίδας, μπορούν να σου τον φέρουν πίσω, λύνοντας τα μάγια που του 'κανε αυτή η πουτάνα (εννοείται του έχει κάνει μάγια, με την λογική δεν ξεκινήσαμε εμείς την φωτιά, σο δεν είμαστε κακιές, δεν κάνουμε αμαρτία, όλα είναι μια άμυνα).
• Ενίσχυση αύρας. Σου κάνουνε τα μαγικά τους, σε ποτίζουν με τα ματζούνια τους κι έτσι ισχυροποιούν την θέση σου ως πνευματική υπόσταση, σε περιχαρακώνουν απέναντι στα κακά πνεύματα που σε περιτριγυρίζουν, σε κάνουν δυνατό.
• Απομάκρυνση κακοτυχίας. Το ίδιο με το από πάνω.
• Λοιπές μαγείες - ανεξάντλητη λίστα, την μαθαίνεις όταν πέσεις στα σκληρά, που θα πει, πας μια από το... μαντείο, σου βγάζει ένα πρόβλημα, την επόμενη σου λέει ότι έχει τρόπο να το λύσεις και πάει λέγοντας.

Σο, γίνονται αγάπη μου τέτοια σοβαρά πράματα μόνο με ένα απλό χάρισμα, που προέκυψε έτσι στα καλά καθούμενα επειδή μια μέρα το μέντιουμ (πριν γίνει μέντιουμ) σκιάχτηκε από ένα ξωτικό; Ασφαλώς όχι. Δεν φτάνει μόνο να διαθέτεις την απαραίτητη ενόραση που επιτρέπει να μπορείς να δεις τα μέλλοντα. Πρέπει να το χεις στο γονίδιο το πράμα, να 'χεις ειδικό χάρισμα που το χεις πάρει γενετικά σαν την προδιάθεση στον ζαχαρώδη διαβήτη. Πρέπει να έχεις το κληρονομικό χάρισμα.

Βλ. Ελληνικός καφές και εδώ Τράπουλα deste.[/I]

Ασίστ: Χαλικού από ΔΠ.

H φράση προέρχεται από γνωστό τηλεπαιχνίδι που παιζόταν παλιότερα στο Mega με παρουσιάστρια την Έλενα Ακρίτα και αποτελούσε μεταφορά του ομώνυμου κουίζ σόου του BBC με τηλεπαρουσιάστρια την Αν. Ρόμπινσον. Η τελευταία είχε κερδίσει τον τίτλο της πιο στριμμένης τηλεοπτικής πρωταγωνίστριας. Η ελληνική έκδοση ξεκίνησε το 2001 και η Έλενα Ακρίτα κινείτο σε αντίστοιχη ρώτα με την Αν. Ρόμπινσον και γι' αυτό ο Μητσικώστας είχε σατιρίσει δεόντως το αυστηρό και βλοσυρό ύφος της. Τα σκηνικά του παιχνιδιού ήταν σκούρα. Οι παίκτες έπαιζαν ως ομάδα και στο τέλος κάθε γύρου καλούντο να επιλέξουν τον παίκτη που χαντακώνει την ομάδα. Τόσο το στυλ της πρωταγωνίστριας, όσο και τα σκηνικά του παιχνιδιού, δημιουργούσαν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Η χαρακτηριστική φράση με την οποία η παρουσιάστρια εκτελούσε τον παίκτη ήταν: «Λυπάμαι, είστε ο πιο αδύναμος κρίκος». Στο τέλος διαγωνίζονταν μεταξύ τους οι δυο εναπομείναντες με στόχο να προκύψει ο νικητής.

Άρα η έννοια του όρου βασίζεται στην εύρεση του αδύναμου κρίκου της ομάδας. Η εύρεση δηλαδή του παίκτη που χαντακώνει την ομάδα. Αντίστοιχα, όταν λέμε πως κάποιος είναι ο αδύναμος κρίκος, θεωρούμε πως τα αποτελέσματα ή οι επιδόσεις του υπολείπονται των άλλων και τον καλούμε ή να διορθωθεί ή να αποχωρήσει. Επίσης λέγοντας τη φράση, μπορεί να θεωρούμε πως η γνώμη του δεν ταυτίζεται με την άποψη της πλειοψηφίας και τον καλούμε να συμβιβαστεί με αυτή την άποψη ή να αποχωρήσει.

Η φράση αυτή λέγεται με χιουμοριστικό στυλ, ωστόσο διατηρεί μέσα της έναν τόνο, κάτι σαν ετυμηγορία, σαν πόρισμα, που παραπέμπει στο στυλ της τηλεπαρουσιάστριας. Συνήθως, μια τέτοια ανακοίνωση κρύβει στο background της συσσωρευμένη αντίδραση για την επίδραση του αδύναμου κρίκου στην ομάδα.

Από τα κλισέ του σχολιασμού αγώνων ποδοσφαίρου.

Περιγράφει κατάσταση κατά την οποία η ομάδα δεν παίζει στην ουσία ποδόσφαιρο, αλλά απλά καταστρέφει το παιχνίδι της άλλης ομάδας, κυρίως με κλαδέματα, χτυπήματα και βρώμικο παιχνίδι. Χρησιμοποιείται ως τακτική από ομάδες που αντιμετωπίζουν ομάδα τρεις κλάσεις ανώτερη, με σκοπό να μην τις αφήσουν να παίξουν έστω και στοιχειωδώς, γιατί αν γίνει αυτό «Γκολ εσείς; Σέντρα εμείς!».

Χρησιμοποιείται και γενικότερα όταν κάποιος ακολουθεί τακτική που δεν αποσκοπεί στο να κερδίσει ο ίδιος, όσο στο να χάσει ο άλλος. Και κυρίως όταν αυτός που παίζει καταστροφικό ποδόσφαιρο δεν έχει κάτι να κερδίσει.

Απλά έρχεται και σου γαμάει τη φάση.

Ειδική περίπτωση που αξίζει αναφοράς είναι η χαλάστρα που σου κάνει κάποιος σαδιστικά.

Ο βαρύγδουπος αυτός όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα τηλεοπτικά πράγματα από τον γκουρού της μεσημεριανής ζώνης Ανδρέα Μικρούτσικο για να περιγράψει μια κατάσταση αυτο-εξευτελισμού ενός καλεσμένου, ο οποίος έρχεται στην εκπομπή για να βγάλει τα εσώψυχα του στη φόρα, εμπιστευτικά σε πανελλήνια εμβέλεια.

Είναι χαρακτηριστική η τηλε-κανιβαλλιστική διάθεση με την οποία ο παρουσιαστής εκμαιεύει τα «παθήματα» και τις «συμφορές» που χτύπησαν τον καλεσμένο, αλλά και το «on-off» φαινόμενο, δηλαδή η σαδιστική ευκολία με την οποία θα διακόψει το ξέσπασμα του καλεσμένου για διαφημίσεις, για να το ξανασυνεχίσει αμέσως μετά.

Οι δε καλεσμένοι βρίσκονται στην κοσμάρα τους, λες και έχουν πάρει αρντάν, όλοι από το κοινό του στούντιο τους φτύνουνε και αυτοί νομίζουν ότι βρέχει, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το γυρνάνε απότομα από δάκρυ σε γέλιο και τούμπαλιν, προδίδοντας μια συναισθηματική ρηχότητα. Γενικά, το λήμμα έχει ταυτιστεί με τηλεοπτικά υποπροϊόντα μεσημβρινής ζώνης, που όμως όλοι τα βλέπουμε (αν και τα καταδικάζουμε).

Έτσι αποκαλούν τις πυρκαγιές στις ειδήσεις. Λαίλαπα είναι μια αλεπού στη μυθολογία.