Tagged definitions (7331)
Showing 941-950 from 7331

1. «Σκατά στον τάφο του Μπακογιάννη». Μάλιστα. Του εκφωνητή της Ντόιτσε Βέλε την περίοδο της δικτατορίας. Του ανθρώπου που δολοφονήθηκε πισώπλατα. Συγχαρητήρια, συγχαρητήρια... (Εδώ).

2. Ερχόμαστε! Σκατά στον τάφο του Ευρώ! (Εδώ).

3. ΚΚΕδες: [...] Αγαπημένη βρισιά τους, ο φασίστας και όλα τα παράγωγά του (φασισταριό, φασιστάκι κλπ). Την απευθύνουν με μένος και η αιτία είναι πάντα η ίδια.
   Ξεκίνησες μία φράση με το αντιθετικό «μα» εξ αιτίας των πολλών «όχι» που άκουσες; Είναι αρκετό. Ο ΚΚΕς έχει πάντα δίκιο.
   Αν βέβαια τους πεις κάτι ακραίο, όπως «Σκατά στον τάφο του Στάλιν», υπέγραψες την καταδίκη της αξιοπρέπειάς σου.
   Ο οχετός που θα κατεβάσουν θα σ’ ακολουθεί για μία ζωή. (Εδώ).

4. Οταν θα πεθάνω θα πάω στον παράδεισο,γιατί την κόλαση την έζησα εδώ. Σκατά στον τάφο του Τζων Γουέιν... ( Ο Καθιστός ταύρος) (Εδώ).

- Ακόμη και πρώτο κόμμα να έρθει ο Συριζα πιστεύω ότι δεν θα είναι πρόθυμος να κυβερνήσει.
- Σαφώς ρε κουμπάρε. Το ίδιο αγαπητικός, το ίδι' αρραβωνιάρης;

1. απλα οταν σου λεει ο χαπακιας αααα τι ωραιος που ειμαι και ΧΟΥΑΑ δες φλεβες στο μπρατσο κτλ..ε,θες να πεις ενα μπιτς πλιζ.............. (Εδώ)

2. Μια χαρα υπαρχει ζωη εκτος Μνημονιου. Μην λετε χαζομαρες. Πριν 2 εβδομαδες τσιμπησαν 18δις οι τραπεζες ενω η συνολικη τους αξια ειναι γυρω στα 4-5δις. Τον Ιουνιο θα μας ζητησουν μετρα 11,5 δις μεσα στα οποια και βασικο μισθο 200ε μεικτα. Και θες να μου πεις οτι αυτο ειναι μονοδρομος και δεν υπαρχει αλλη λυση; Μπιτς, πλιζ. (Εδώ).

3. Βάζοντας όμως μία μπιτς-πλήζ χορωδία, βιολί και κοντραμπάσο (μια λέξη), δεν βαφτίζεσαι αυτομάτως «επικός». (Εδώ).

4. - Αλλά αν κατάλαβες τί γράφω πάνω το μπιτς πλιζ δεν κολάει.
   Οπότε: Ή μάθε να διαβάζεις ή να χρησιμοποιείς meme.
   - Δες τον μαλάκα που κόλλησε. Το μπιτς μπλιζ πάει παντού ανίδεε. (Εδώ).

Δεν καταλαβαίνεις ότι ο κόσμος σε έχει πάρει στο βραστό; Κάνει πλάκα ο κόσμος μαζί σου. Και ο Άδωνις Γεωργιάδης, τα ίδια. Μιλάει ο ένας, μιλάει ο άλλος, ποιος ακούει; Γελάει ο κόσμος, δεν το καταλαβαίνετε;

- Σε ξέρω κι' από χτες και με μιλάς έτσι;
- Άντε βρε νούμερο που μας το παίζεις και κάποια, μέχρι χτες λεφτά να φας δεν είχες, με πήρες και Luis Vuitton.

Πετιέμαι περίπτερο το πρωί για τσιγάρα και μπανίζω τη νέα γειτόνισσα με το κολάν να σκύβει για παγωτό. Τη φαντάζεσαι ... με ένα κωλαράκι κόλαση! Έμεινα Προκόπης!

1. - Μας τα κάνατε μπαούλα! Αν ξαναγράψω στο site θα κάτσω θα να με γαμήσετε (αν με βρεις λόγω ανωνυμίας)
   - (στην επόμενη συνάντα: βρε καλώς τον MXΣ! Τι κάνει ο BuBis;)

2. Απόσπασματα από ανέκδοτο:
   - Εγώ θα πάω το Σάββατο στην Αθήνα σ' έναν κουμπάρο μου, κι αν τα ταξί πετάνε θα κάτσω να με γαμήσεις

3. - Αν ξαναψηφίσω Νέα Δημοκρατία να κάτσω να με γαμήσεις (ψηφίσεις δεν ψηφίσεις, θα γαμηθείς όμως).

4, - Mαράκι μου, με παρεξήγησες! - Jurgen!

Πρόσεχε μη σε τυλίξει, ε; Αν δε παινέψεις το πλάκωμα, θα πέσει να σε σπιτώσει...

(Σάκης, μπαίνοντας φουριόζος και με ανυπομονησία σε μαγαζί με hi tech κινητά - έχει παραγγείλει το S III, το super κινητό) - Τι κάνεις, όλα καλά;
(Πάνος, κοιτώντας τον αδιάφορα, έτσι για να κάνει πλάκα, ότι δήθεν το κινητό δεν ήρθε) - Ε, καλά. (Σάκης, πονηρούλης και ατακαδόρος)
- Τι με κοιτάς και απορείς αφού το ξέρω ότι μπορείς.

- Όπως είπε και ο Μαρξ, «τι κόμματος, αυτή είναι γυναίκα με το γάμα το κεφάλαιο» (εδώ)

- «Eίσαι επαναστάτης του κώλου» όπως είπε και ο Λένιν. (εκεί)

- Ένα ολόκληρο τμήμα της [λεγόμενης «ανανεωτικής αριστεράς»], κυρίως γαλλοτραφές, είχε επιλέξει τον Λουί Αλτουσσέρ (και μάλιστα κάποια κακοχωνεμένη μορφή του, καθότι δύσπεπτος) ως τον γκουρού ενός ιδιόμορφου φονταμενταλισμού, κάνοντας να υποφέρουν όχι μόνον τα ώτα των υπολοίπων, αλλά και η κοινή λογική. Στον «Ρήγα Φεραίο» υπήρχε για ένα φεγγάρι μια αντίδραση με τάση διακωμώδησης τέτοιων καταστάσεων πρώιμης αρτηριοσκλήρωσης, όπως για παράδειγμα:
- Εκδήλωση αμηχανίας: «’Τι να κάνουμε;’, πού λέει κι ο Λένιν».
- Εμφάνιση επισκέπτη: «Όπως είπε ο Αλτουσσέρ, ‘Χτυπάει η πόρτα’».
- Αυξομειώσεις τάσης της ΔΕΗ: «Όπως είπε κι ο Γκράμσι, ‘Κάηκε η λάμπα’».
Η θεωριτικούρα αυτή πήρε απότομα και απροσδόκητα τέλος το φθινόπωρο του 1980, με τη γνωστή τραγική κατάληξη του Αλτουσσέρ... («Δεν έχουμε να χάσουμε παρά το κεφάλι μας» Σταλινισμός η τέταρτη μονοθεϊστική θρησκεία, Νίκου Μπελογιάννη & Αγγελικής Κώττη, Άγρα, 2012, σ. 55-56)