Tagged definitions (1575)
Showing 961-970 from 1575

Από την πελοποννησιακή αργκό και σε μακρινή αντιστοιχία με το αμερικάνικο maverick, σημαίνει κατά κυριολεξία το νεαρό μοσχάρι που:

• είτε δεν μπορεί να σταθεί καλά στα πόδια του και κουτουλάει όπου βρει,
• ή / και έχει το σπιρτόζο βλέμμα του ροφού.

Μεταφορικά σημαίνει τον ανερμάτιστο άνθρωπο που δε σκέφτεται καθόλου πριν μιλήσει ή πράξει και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τα δεινά που θα του συμβούν.

Το αμερικανικό maverick αντίστοιχα έχει ανάμεικτο connotation, αφού πρόκειται για το αμαρκάριστο μοσχάρι που δημιουργεί, σαφώς άθελά του, προβλήματα - κυρίως κυριότητας - ενώ το γεγονός ότι δεν ανήκει σε κανέναν, συνεπάγεται ότι δεν ακολουθεί και τη συμπεριφορά του κοπαδιού κι έτσι σημαίνει - κι εδώ βρίσκεται η ενδιαφέρουσα αντιστοιχία με το μπουζάκι - τον ανορθόδοξο άνθρωπο, του οποίου οι μέθοδοι ενδέχεται να του βγουν σε καλό.

Τσούλα, πουτάνα, κοκότα.

Λέξη σλάβικης καταγωγής και όχι από το «κυρτός» όπως αναφέρθηκε εδώ, μετά το ηπειρώτικο τραγούδι, στα σχόλια, ούτε από τα λατινικά που το θέλει και η Βίκυ...

Στα ρωσικά η λέξη курва (προφέρεται «κούρβα») σημαίνει τσούλα, πουτάνα, προέρχεται από το кур (προφέρεται «κουρ» = κοτόπουλο) και είναι παρόμοια περίπτωση με το γαλλικό сосоt(t)е (κοκότα, το λέμε και μεις, σημαίνει όμως καταρχήν κότα, και μετά πουτάνα).

Κурочка (κούροτσκα) στα ρώσικα είναι η κότα και η πουτάνα επίσης.

Άρα πρόκειται περί παραφροράς λέξης που στα ρωσικά σημαίνει «κότα». Το βρίσκουμε στα ουκρανικά, ρώσικα, σέρβικα, βουλγάρικα, σλοβένικα, πολωνικά, και δεν ξέρω πού αλλού.

Προφ μας ήρθε από κει λοιπόν, πιθανολογώ από τα βουλγάρικα. Προφ λέγεται μόνο σε ιδιόλεκτους και μάλλον βορειοελλαδικές, όποιος ξέρει συγκεκριμένα ας το καταθέσει.

Παρόλ' αυτά όμως, το θέμα περί κυρτού, κάπου ισχύει για τη λέξη: λέμε μεν «κούρμπα» κανονικά, αλλά όπως διαπίστωσα, μια τάση εξελληνισμού της την έχει καταστήσει «κούρβα» -όπως λέμε Χάυδν, ένα πράμα... (βλ. παρ. 2 και 3).

Πάντως αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η σημασία «πουτάνα», μόνο αυτή είναι η αληθινή κούρβα, το άλλο είναι φτιαχτό.

πάσα: Πειρατίνα από το καζαντζίδης και πάλι.

Κυπριακή καθομιλουμένη που χρησιμοποιείται αδιάκριτα για τον αλλοδαπό εργάτη και μετανάστη, όποιας φυλής και να είναι· μάλιστα, συμβαίνει να αναφέρεται συνηθέστατα σε βαλκάνιο. Δεν λέγεται για τον ελλαδίτη, ούτε για τον τουρίστα.

Χρησιμοποιείται όπως θα μπορούσε κάποιος στην ελλάδα να πει «έβαλα τρεις αλβανούς και μου 'καναν το σπίτι τζιτζί με εκατό πενήντα ευρώ», αδιαφορώντας αν οι εργάτες προέρχονται πράγματι από την αλβανία ή όχι. Μόνο που προσωπικά δεν έχω υπόψη αν το αλβανός έχει εδραιωθεί στην ελλάδα μ' αυτήν την περιληπτική σημασία τόσο όσο το αράπης στην κύπρο.

Χαστούκι, σφαλιάρα. Εις την αργκό της συμπρωτευουσιάνικης ημι-trash οπαδικής τηλεόρασης (Μαρμίτα).

Η μελαμψή οικιακή βοηθός στην Κύπρο.

Κράζει Πελοπόννησο. Εν είδει κηρύγματος, ο χρήστης προετοιμάζει τον δέκτη για δύσκολη κατάσταση που θα ακολουθήσει αν δε βάλει μυαλό ο δέκτης. Η δε δυσκολία της κατάστασης μόνο με εκείνη του πουτσαγναντέματος μπορεί να συγκριθεί και βέβαια βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με τα πελοποννησιακά ανδρικά πρότυπα που θέλουν το πέος να είναι τιμωρός των πάντων, με όψη τρομερή, με κόψη μυτερή που ουαί και αλλοίμονο έτσι και σου αποκαλυφθεί.
Για ανεξήγητους λόγους -για τους μη πελοποννησίους –λοιπόν, το πουτσαγνάντεμα είναι η εξ Ηλείας mild εκδοχή της ημέρας της κρίσης, η πελοποννησία Κασσάνδρα που θα στον δείξει όταν βγει η προφητεία, το βοσκόπουλο που θα στον δώσει όταν έρθει ο λύκος κλπ

Στην Αχαΐα απαντάται και ως «θα μου ιδείς τ’ αρχίδια», χρησιμοποιείται όπως το «θα μου τα κλάσεις» και νοηματικά δεν απέχει ιδιαίτερα, αν και χρησιμοποιείται ως απάντηση σε απειλή κι όχι στο πλαίσιο κηρύγματος.

Έκφραση που χρησιμοποιείται ευρύτατα από τους Πατρινούς, αλλά και από τους δυτικοελλαδίτες γενικότερα. Υπάρχει και η ορθογραφία Μοιραλέικα, αλλά δεν είναι ετυμολογικά σωστή.

Η ερμηνεία είναι απλή και δεν θέλει πολλή φαντασία. Όπως συμβαίνει με τα αρχίδια καπαμά και τα αρχίδια μέντολες αναλόγως και εδώ πρόκειται για μαλακίες, για τρίχες, για γελοιότητες.

Ας κοιτάξουμε τώρα και την προέλευση της έκφρασης.

Πολλοί θεωρούν ότι είναι εφεύρεση του πάλαι ποτέ βουλευτή Αχαΐας, Μένιου Κουτσόγιωργα, ο οποίος την έκανε γνωστή πανελληνίως. Για την ιστορία, όταν γνωστός εκδότης ζήτησε από τον Κουτσόγιωργα να σχολιάσει τις φήμες για το σκάνδαλο Κοσκωτά, εκείνος απαξίωσε το ζήτημα, με τον χαρακτηρισμό 'αρχίδια Μιραλέικα'.

Στην πραγματικότητα όμως, άλλη είναι η καταγωγή της έκφρασης. Και συγκεκριμένα, το ένδοξο Μιράλιο ή Μιράλι, μικρό χωριό λίγο έξω από την Πάτρα.

Τι το ξεχωριστό έχουν τα απίδια των Μιραλιωτών; Ό,τι και τα Καλαβρέζικα, φαντάζομαι!

Λευκαδίτικο. Εκ του μούλος, δηλαδή μπάσταρδος.

Δηλώνει μάλλον πολυπληθή ομάδα αρσενικών, ηλικίας εφηβικής ή νεαράς, με απειλητικές διαθέσεις. Η χρήση της λέξης στο πρώτο παράδειγμα είναι η πλέον κλασική.

Κατ' επέκταση, πάει και για φάσεις τύπου για μπάσκετ θα πάτε;.

Η κοπελιές που έχουνε θέρμη.

Η έκφραση συναντάται σε περιοχή της χώρας μας (μάλλον Εύοσμο) και χαρακτηρίζει τις αφράτες, ροδαλές δεσποινίδες, άλλοτε χαμηλοβλεπούσες, άλλες φορές χαριεντιζόμενες μεταξύ τους και με την υπόλοιπη παρέα, πολλά υποσχόμενες, υπάρχουν για να κάνουν πιο όμορφη τη ζωή μας.

Πέραν του βασικού ορισμού περί θυμού, το θέμα προσεγγίζεται από τη μεριά της ταχύτητας στην οποία καίγεται η πυρίτιδα λίγο πριν την έκρηξη, και το οποίο φαινόμενο στο σύνολό του προκαλεί ζωηρό ενθουσιασμό σε Πελοποννησίους όλων των ηλικιών. Η προστακτική «γίνου μπαρούτι από δω χάμω» ή και σκέτο «'αρούτ’», αλλά και η χρήση στο context «έγινε μπαρούτι», παίρνει τη σημασία του «εξαφανίσου-εξαφανίστηκε», «απήδα την-την απήδηκε», «γίνου καπινός-γίνηκε καπινός (και πήγε στο σταθιμό των τρένωνε)» κ.ο.κ. Ουσιαστικά λοιπόν επιβεβαιώνει το επείγον μιας κατάστασης που ενδεχομένως ακολουθεί το γεγονός ότι κάποιος έχει γίνει μπαρούτι κατά τον πρώτο ορισμό, οπότε κάποιος άλλος πρέπει να γίνει μπαρούτι κατά το hereby.

Πάντως δεν αποκλείεται να περιγράφει και επείγουσα κατάσταση όπου ο δέκτης πρέπει να βιαστεί μπας και την σώσει.

Σ.σ. Γενικά οι Πελοποννήσιοι έχουν φοβερό έρωτα με το να θολώνουν ένα ξεκάθαρο εκφραστικά τοπίο γεμίζοντάς το υπονοούμενα. Επιπλέον, με τις εκρηκτικές ύλες διατηρεί στοργική σχέση κάθε πελοποννήσιος που σέβεται τον εαυτό του. Αξίζει να σημειωθεί ότι σημαντικό κομμάτι της χειραφέτησής του νεαρού Πελοποννησίου είναι και η πρώτη του επαφή με αυτοσχέδιους δυναμίτες στο πλαίσιο ψαρέματος –ο θεός να το κάνει– σε ποτάμια κτλ.