Tagged definitions (7331)
Showing 1331-1340 from 7331

Τραβώ το πουκάμισο ή το T-shirt που φοριέται μέσα στο παντελόνι ώστε να κρεμάσει λιγάκι και να μοιάζει με μπουφάν παλαιάς κοπής (βλ. εϊτίλα).

Κοινή έκφραση σε παλαιότερες εποχές που τα εν λόγω ρούχα φοριόταν μέσα στο τζιν (ει δυνατόν σωλήνας) ή στο υφασμάτινο παντελόνι με τις πιέτες.

1. Τι στο διάλο: μα τι συμβαίνει, τι έγινε ρε παιδιά. Συνδυασμός έκπληξης με απορία μετρίου μεγέθους και βρωμοστόματος, εκδηλώνει ανάλογα με την κατάσταση άγχος ή / και ελαφριά αγανάκτηση. Ανάλογα το μέγεθος της έκπληξης πάμε σταδιακά: τι στο καλό; (έκπληκτες κυρίες και κομιλφό διαφόροι) > τι σκατά (επ, ντροπή) > τι στο διάλο (έκπληκτοι παππούδες και θυμωμένοι επαναστάτες μπαμπάδες) > τι στον πούτσο; (λοιποί βρωμόστομοι).

Συναντάται και στο πιο δόκιμό του (λέμε τώρα) τι στο διάολο, αλλά ο διάλος είναι πιο αλήτικο και σύντομο και δίνει ένα σκασμό γουγλιές. Επίσης και χωρίς στο (τι διάλο σκέτο).

Το λήμμα χρησιμοποιείται όταν δεν έχεις ακόμα καταλάβει τι ακριβώς παίζει, αντιθέτως με τα λοιπά εκπληκτικά τ. αν είναι δυναμόν, έλα μουνί στον τόπο σου, ε, ποτέ! κ.λπ. τα οποία είναι συνώνυμα με το της έκπληξης σημαντικό «α στο διάλο...» (άλλο αυτό - βλ. και ασταδιάλα), αλλά έχουν επίγνωση της πραγματικότητας.

Συνώνυμα για αγγλομαθείς, παρακολουθούντες αμερικάνικα έργα, σκληρούς χιπχοπάδες και λοιπούς μοντέρνους: γουαταφάκ / γουανταφάκ, wtf.

1. Τι στο διάλο: Κατά μία έννοια συνώνυμο με αισιοδοξίας σημαντικά τ. του πούστη. Επίσης και χωρίς στο (τι διάλο σκέτο - ναι το είπα και πριν, το ίδιο ισχύει).

Μη μου αρχίστε τώρα τα τι στο διάλο το ανεβάζεις αυτό, εννοείται το ανεβάζω για λόγους πληρότητας δε θα γράφουμε συνέχεια για πούτσες και μουνιά, άιντε.

Τι στο διάλο κοιτάει αυτός ο ^%#% (από Galadriel, 14/09/11)έκπληκτη κομιλφο κυρια... (από gaidouragathos, 15/09/11)

Και γρυ. Δηλώνει απόλυτη άγνοια.

Σύμφωνα με το Ελληνικό Λεξικό του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από το αρχαίο οὐδέ γρῦ =ούτε μία συλλαβή. Το γρῦ είναι ηχομιμητικό για τη φωνή του χοίρου (προφ. [grū]). Το γρι πολλές φορές συνοδεύεται με ένα τσακ που πετυχαίνεται με το νύχι του αντίχειρα να τραβιέται απότομα προς τα έξω στους πάνω κοπτήρες.

Αν και αρχαία ελληνική λέξη, σήμερα είναι αναμφισβήτητα στη σφαίρα της ελληνικής σλανγκ, θεωρείται χυδαία λέξη και χρησιμοποιείται μόνο σε συζητήσεις με οικία πρόσωπα. Ρώτα και θα δεις ότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι προέρχεται από κάποια τούρκικη λέξη, ή από τα γαλλικά!

Χωριάτικη παραλλαγή του «συνδαύλισέ το».

Απαντάται κυρίως στα βόρεια και ακόμα πιο συγκεκριμένα στη (επηρεασμένη από τους μικρασιάτες) Μακεδονία. Επισημαίνει την ανάγκη να ενισχύσει κάποιος τη φωτιά (εξ ου και η προστακτική) για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως για να ολοκληρωθεί το μαγείρεμα του φαγητού.

Η φράση σημαίνει, ως έκφραση επιθυμίας ή απειλής ή ως ερεθιστικό βρωμόλογο, «θα σε ξεσχίσω πολύ βίαια, θα σε ξεπατώσω». Προφανώς εδώ υπονοείται έρωτας σε στάση πισωκολλητού και από την μικρά οπή, όπου θα πέσει τέτοιο σφυροκόπημα που από το πολύ σπρωξίδι τα μάτια της γαμωμένης / του γαμωμένου θα εκτιναχθούν από τις κόχες τους και θα πεταχτούν προς τα έξω.

Προέρχεται από τη μεταφορική εικόνα ενός ανοιχτού σπιτιού και σημαίνει «είμαι συνεχώς αφηρημένος / φλου». Ένας άνθρωπος ο οποίος αερίζεται σε μόνιμη βάση είναι εξαιρετικά δύσκολος σε οποιαδήποτε συνεννόηση και, σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις, παθολογικά ηλίθιος /-α.

Οι ακραίες περιπτώσεις αερίσματος μπορούν να εγείρουν επιπλέον μεταφορικές χρήσεις του αέρα, όπως «έχει απαγορευτικό», «μέχρι και τα βαπόρια είναι δεμένα», «οχτάρι γεμάτο (μποφώρ)» κλπ.

Οπόσα ονόματα δεν έχει η άμωμος Θεοτόκος παρά τω πιστώ της ποιμνίω και πόσαι και πόσαι φοραί δεν καθιβρύζετο εντόνως παρά το ίδιο ποιμνίω, αλλά τούτο εστί άλλη ιστορία...

Εν τη αυγή της κινητής τηλεφωνίας εις την πατρίδα (όργανα του διαβόλου, εννοείται, αν ο Πανάγαθος ήθελε να συνενοούμεθα μετά κινητών τηλεφώνων θα μας τα έδιδε ωσαν μάνα εξ ουρανουουού!!!) οι εργαζόμενοι εν τω Άγιω Όρος δεν ημπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ των, ίνα δεν υπήρχε σήμα. Η Θεοτόκος όμως, πανταχού παρούσα άλλωστε, έκανε το θαύμα της: οι μοναχοί κάλεσαν την θεάρεστη εταιρία πάναφον ίνα εγκαταστήσει μία κεραία κινητής τηλεφωνίας και, δια λόγους προκαλύψεως καθότι όργανον του Σατανά κτλ, έκτισαν περί της κεραιώς ένα καμπαναριό!

Επειδή όμως δεν εγίνοντο να αναφέρονται εις τη κεραία ως κεραία, ευήυραν την ονομασία «Μονή Παναγίας της Παναφονίτισσας»! Και έτσι εγένετω σήμα κινητής εις τω περιβόλι της Παναγίας! Θαύμα χωριανοί!

Εν κατακλέιδι: Παναΐα μ' Φανερωμένη, φανέρωσέ μου στον ύπνο μου τα διαπιστευτήρια (ήτοι username και password εις την μαλλιάρην) του ασυρμάτου δικτύου του γείτωνος, ίνα εισέρχομαι εις το γουαϊφάιον ελευθέρως, και γω Παναΐα μ', θα σ' ανάψω μία λαμπάδα ίσαμε... ίσαμε... το μπόι της κεραίας του χαλασμένου μου ρούτερ Παναΐα μ'!!! Θα σου φέρω και τάμα με σκαλιστή την εικόνα του ρούτερ Παναΐα μ'!!!

Ρητορική ερώτηση διαμαρτυρίας που στηλιτεύει μια αδικαιολόγητη διάκριση σε βάρος του ερωτώντος και απαιτεί μια λογική εξήγηση για τη διακριτική μεταχείριση που αυτός υφίσταται. Ο τρόπος που διατυπώνεται η ερώτηση φέρνει το συνομιλητή σε δύσκολη θέση, εφόσον η μόνη δυνατή απάντηση είναι όχι, κι εσύ από μουνί βγήκες, άρα είμαστε ίσοι ως προς τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, οπότε πρέπει περαιτέρω να βρεθεί μια πειστική δικαιολογία για τη συγκεκριμένη μεταχείριση, ή να αρθεί η δυσμενής διάκριση.

Μια έκφραση που μοιάζει ν’ αγνοεί το κυνικό «δεν υπάρχει αρνητική δημοσιότητα», αφού είναι συνώνυμη του αποκαλύπτω / εκθέτω δημοσίως τις βρωμιές κάποιου, ξεμπροστιάζω, διαπομπεύω, εξευτελίζω, διασύρω, ξεφωνίζω, κράζω, υπονοώντας αρνητικό αντίκτυπο αφού του ...κρεμασμένου του λερώνεται το κούτελο και του βγαίνει τ’ όνομα.

Αν και προέρχεται από τη δημοσιοποίηση στις εφημερίδες των όποιων εγκλημάτων κάποιου και, για την ακρίβεια, στα πρωτοσέλιδά τους, αυτά δηλαδή που φαίνονται όταν είναι κρεμασμένες με μανταλάκια στα περίπτερα, οπότε και εξού, έχει φτάσει να περιλαμβάνει και ανάλογες αναρτήσεις στο νέτι.

Αν και παλιάς κοπής, παίζει πολύ τελευταία ειδικά από ΜΜΕδες.

Απαξιωτικός χαρακτηρισμός που, όταν αναφέρεται σε κάποιο άτομο, σημαίνει τον άχρηστο, αυτόν που είναι για πέταμα, το σκουπίδι, το τσόλι (που υπονοείται έντονα μια και είναι παρά φι ομόηχα), τον αναξιοπρεπή, τον μικροπρεπή, που δεν έχει περιεχόμενο, ουσία άρα και ποιότητα, αυτόν που το ηθικό του ανάστημα θυμίζει φιλαράκι της Χιονάτης χωρίς τα φημολογούμενα προσόντα.

Πολύ κοντά στο άδειο μύδι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευκολότερα στο γραπτό λόγο στη θέση βαρύτερων και σλανγκικότερων χαρακτηρισμών.

Όταν εκτοξεύεται σα βρισιά είναι -εκτός των παραπάνω- κοντά στα: «βλάκας», «ανόητος», «μισή μερίδα» και ανάλαφρες εκδοχές του «μαλάκας».

Μέχρι εδώ, ξέρει πάνω – κάτω κι ο Μπάμπης.

Παίζει σε εκφράσεις όπως:

---ακόμη δεν βγήκε απ’ το τσόφλι καθόλα ισάξιο του «ακόμη δεν βγήκε απ’ τ’ αυγό» που εκτοξεύεται προς μοιράκια, στραβάδια, νέοπες και γενικά νιάτα κάθε είδους.

---ούτε τσόφλι: τίποτε, καθόλου, κανένας, ούτε κατά διάνοια, ούτε μυρωδιά, ούτε δείγμα.

---άσ’ τα τσόφλια: άσ’ τα σάπια / τα πούστικα που ξέρεις / τις μαλακίες / τις βλακείες / τα μα και μου, όπως φαίνεται και στο π.χ. που δίνει ο GATZMAN εδώ.

Όταν αναφέρεται σε κάποιο αντικείμενο (συνήθως είδος εξοπλισμού, σκαρί, κατασκευή, ακόμη και μηχανοκίνητο) υπονοεί πως από τη μάνα του είναι εύθραυστο, προβληματικό, ευτελές, με περιορισμένες δυνατότητες σε σύγκριση με κάποιο άλλο.

Μ’ αυτή την έννοια, εκτός από απαξιωτικά, μπορεί να εκφέρεται και χαϊδευτικά αφού ακόμη κι αν όταν ονειρεύεσαι Maserati παθαίνεις απανωτές φλοκοδιαρροές, η σχέση λατρείας – μίσους που σε δένει με το όποιο σαραβαλάκι σου δεν σου επιτρέπει παρά μόνο πικραμένη γλύκα στη φωνή όταν το βρίζεις. (Απόρροια του δεσίματος με τα καθημερινά αντικείμενα σε συνδυασμό με το φετιχισμό που καλλιεργεί η καταναλωτική κοινωνία και, κάπου – κάπου, ένα υφέρπον ταξικό μίσος ζευγαρωμένο με φανερή ζήλια για τους έχοντες και κατέχοντες).