Tagged definitions (7597)
Showing 2131-2140 from 7597

Πολύ βασική έκφραση, που έχει ατελώς καταγραφεί στα καθ' ημάς ως δώσε πόνο!, δηλ. ως φιξαρισμένη προστακτική.

Δίνω πόνο σημαίνει ξεδίνω, ανακουφίζομαι, πετάω απο πάνω μου αυτά που με βαραίνουν / τα ντέρτια μου / τους καημούς μου, ξεχαρμανιάζω, ξενταλκαδιάζω.

Ο πόνος δίνεται, δηλ. διοχετεύεται σε ένα εξωτερικό αντικείμενο / χώρο / κατάσταση: τσιγάρο, ποτό, γήπεδο (για φανατίλες οπαδιστές), πίστα ή δρόμο (για καυλόγκαζους μηχανόβιους ή αυτοκινητάκηδες) και έτσι φεύγει από πάνω μου και αποφορτίζομαι. Και κάπως έτσι, μέσω της αποφόρτισης, το δίνω πόνο κατέληξε μέσες άκρες να σημαίνει γουστάρω, φχαριστιέμαι, ηδονίjομαι, περνάω καλά.

Για να δώσεις όμως πόνο, πρέπει και να έχεις. Εδώ πολλά θα μπορούσε κανείς να πει για την τάση του Έλληνα να κλαίγεται και να εμφανίζει τον εαυτό του ως θύμα της άδικης κενωνίας / των κυκλωμάτων που τον έφαγαν / της χ καριόλας που τον παράτησε. Η γνωστή αυτολύπηση με ναρκισσιστικά στοιχεία.

Και κορκοδειλιάζω.

Μονολεκτικά η έκφραση γίνομαι κροκόδειλος, ή και κορκόδειλας.

Το προσθέτω με την επισήμανση ότι, εκτός από το γίνομαι αλοιφή, κόκαλο, κουνουπίδι, γκολ, κουρούμπελο, σκνίπα, λιάρδα κλπ, σημαίνει και ότι έχω φάει τόσο πολύ που δεν μπορώ να σηκωθώ από το τραπέζι ούτε καν για τσιγάρο. Περιμένω υπομονετικά τον πιο χαρμάνη μαζεύοντας όλες μου τις δυνάμεις, ώστε την κατάλληλη στιγμή να φωνάξω: «και τα δικά μου». Χαρακτηριστική κατάληξη γιορτινού τραπεζιού.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε περιπτώσεις υπνηλίας χωρίς να έχει προηγηθεί κραιπάλη, π.χ. από συσσωρευμένη κούραση.

Προέρχεται από την παρατήρηση του συμπαθούς ερπετού σε ζωολογικούς κήπους, τσίρκα και άλλα ευαγή ιδρύματα να κάθεται με τις ώρες στην ίδια θέση ακούνητο και με το στόμα μισάνοιχτο και αναρωτιόμαστε αν είναι ζωντανό ή βαλσαμωμένο.

Επιτίθεμαι. Χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει επιθέσεις από σκυλιά.

Όταν αναφέρεται σε ανθρώπους, σημαίνει επιτίθεμαι συνήθως με άγαρμπο και πρωτόγονο τρόπο.

Κυριολεκτικά (και διεκπεραιωτικά, μπας και διαβάζει κανείς διαφορετικής κουλτούρας):

(Σαν επίθετο –ος –α -ο): Ό,τι τοποθετείται επάνω στον τάφο/ό,τι γίνεται στον τάφο κατά την ταφή/η εκκλησιαστική ακολουθία που τελείται τη Μεγάλη Παρασκευή (αλλά και τμήμα της).

(Σαν ουσιαστικό): Το άμφιο με την εικόνα της κήδευσης του Χριστού/το ειδικό κουβούκλιο που κάργα ανθοστολισμένο φέρει αυτό το άμφιο κατά τη Μεγάλη Παρασκευή και περιφέρεται αργά στους δρόμους των κατά τόπους εκκλησιαστικών ενοριών ακολουθούμενο από λιβανίζοντες ιερείς, νεαρές παρθένες που ψάλλουν και από πλήθος πιστών με αναμμένα κεράκια στα χέρια (αλλά και η ίδια η περιφορά).

Παίζουν σαν παρομοιώσεις:

1. Η έκφραση Πιο αργός κι από Επιτάφιο κι οι σχετικές τονίζουν το υπερβολικά αργό της κίνησης, δράσης κάποιου. βλ. σχ. του Khan, βλ. σχ. του electron, κι εδώ.

Συνώνυμα: πιο αργά από την καθυστέρηση, πιο αργός κι από ριπλέι βλ. σχ. του allivegp, πιο αργός κι απ' τον θάνατο.

2. Οι εκφράσεις Στολισμένη/Ντυμένη σαν Επιτάφιος τονίζουν το υπερβολικό (που αγγίζει το κιτς) της εμφάνισης (συνήθως) κάποιας βλ. πχ του Hodjas.

Σχετικά τα: Ντύθηκε ρεβεγιόν/Χόλυγουντ/ υπερπαραγωγή.

3. Οι εκφράσεις Μυρίζει Επιτάφιο» κι οι σχετικές (και σαν σφόλια) τονίζουν το υπερβολικά έντονο και βαρύ του αρώματος που φορά κάποιος.

Συνώνυμα: Μυρίζει/βρωμά θυμίαμα/λιβάνι/ πατσουλί.

4. Λέγεται απαξιωτικά για κτίρια, κατασκευές, οχήματα και ο,τιδήποτε μπορεί να στολιστεί/διακοσμηθεί και ειδικότερα να φωτιστεί, σημαίνοντας ότι ο διακοσμητής το παράχεσε.

Συνώνυμα: Το ‘κανε λατέρνα/χριστουγεννιάτικο δέντρο».

Πιο σλανγκικά σημαίνει:

5. Αυτόν που με τις αυθαίρετες ενέργειές του βάζει οριστικό τέλος (ταφόπλακα – επιτάφιο λίθο) στις ελπίδες κάποιου άλλου να πετύχει κάτι.

6. Κίναιδος συνοδευόμενος από ωραία και καλοντυμένα τεκνά, (sic απ’ τa Πετροπούλεια «Καλιαρντά»)

7. Κουστωδία του καθηγητή ή διευθυντή κλινικής με τους επιμελητές, βοηθούς και λοιπούς κομπάρσους που βγαίνουν μπουλουκοειδώς για ιατρική επίσκεψη, έτσι που να υποβάλλεται η εντύπωση φανταχτερής, μεγαλόπρεπης και υψηλής επιστήμης (sic από το Ν. Παπαγιάννη στa Πετροπούλεια «Καλιαρντά» αναφερόμενο σε ιατρικά σινάφια, σχολιάζοντας την ομοιότητα με το 6.).

Δεν αποκλείω καθόλου το να χρησιμοποιείται και σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις.

8. Οποιαδήποτε συγκέντρωση ατόμων σε πορεία (κυρίως διεκδικητική - συνδικαλιστική) που της λείπει ο αυθορμητισμός, ο αυτοσχέδιος παλμός κι η συνεπακόλουθη ζωντάνια. Με ειλικρινή κι άπειρη τρυφερότητα (έχοντας πλήρη συνείδηση, δέος και –γιατί όχι;- φόβο του τι επέρχεται σε όλους μας) σχολιάζονται έτσι οι πορείες συνταξιούχων.

Σε λοιπές περιπτώσεις αποτελεί απαξιωτικότατο χαρακτηρισμό και μομφή.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η πόρτα του εκδοτικού οίκου Βεστφάλεν έκλεισε, και ο Φριτζ Σλανγκ σκέφτηκε ότι βρίσκεται μπροστά σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καριέρας του.

Ποτέ δεν φαντάστηκε, ότι ένα λάθος στο βιογραφικό σημείωμα, θα τον έφερνε μπροστά σε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της καριέρας του. Πριν δέκα χρόνια, όταν συμπλήρωσε την αίτηση για τη θέση εργασίας (μεταφραστή), είχε παραλείψει να διευκρινίσει ότι το αντικείμενο ειδίκευσής του (εκτός από εικοσιτρείς άλλες γλώσσες) ήταν η αρχαία Ελληνική, και όχι η νέα Ελληνική γλώσσα. Βέβαια γνώριζε ελληνικά, αλλά μόνο σε ακαδημαϊκό επίπεδο, όχι το ζωντανό κομμάτι της καθομιλουμένης ελληνικής.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Τώρα, έπρεπε να βρει έναν τρόπο να μεταφράσει την «Λιλιάδα», ένα επικό μετασεξουαλικό ελληνικό έργο. Το αφεντικό του, είχε επενδύσει όλο το μέλλον του εκδοτικού οίκου στην πανευρωπαϊκή αποκλειστικότητα αυτού του αριστουργήματος. Η μετάφραση του Φριτζ Σλανγκ, θα ήταν το άνοιγμα του έργου σε όλη την Ευρωπαϊκή ηλεκτρονική αγορά.

Περνώντας από τον γυάλινο θόλο της Ράϊχσταγκ, κλώτσησε ένα άδειο κουτάκι μπύρας που προφανώς κάποιος λάζος πέταξε. Λες και η Ελλάδα τον κατέτρεχε...

Η ΛΥΣΗ

Γύρισε στο γοτθικού τύπου σπίτι του, έβαλε τις παντόφλες του, και άναψε το [ψαροκόκαλο] μπαουχάους φωτιστικό, πάνω από τον υπολογιστή. Κοίταξε την φωτογραφία του πατρικού του σπιτιού στο χιονισμένο Βούπερταλ, έβγαλε απρόθυμα από την τσάντα του ένα αντίτυπο της Λιλιάδας, και ξεκίνησε να διαβάζει:

...Ήταν ντάλα απόγευμα όταν το Λίλιαν αποφάσισε να προσφέρει έναν φραπέ στον Πέρη, για να τον ηρεμήσει, αφού πάντα ξύπναγε με κατουρόκαυλες. Μετά θα έλεγε όλη την αλήθεια. Άλλωστε κάθε υγιής σχέση στηρίζεται σε ένα κάρο φίδια. Από όλες τις οπές του βασανισμένου από το σεξ κορμιού της, έρεαν κομματάκια φλόκια ενθύμια της χθεσινής νύχτας. Άραγε ο αγαθομούνηςΠέρης, θα την συγχωρούσε; Αν του έλεγε, ότι κατάφερε να κρατήσει την σούφρα της ανέπαφη, παρότι όλα τα λέιζερ ήταν πάνω της...

Δεν έβγαζε νόημα με τίποτα... Τι είναι τα φλόκια και οι κατουρόκαυλες; Άνοιξε τον Μπαμπινιώτη, άνοιξε τον Ελευθερουδάκη, τίποτα... Μετά σκέφτηκε να γουγλάρει όλους τους όρους από την πρώτη παράγραφο που δεν ήξερε. Και ως δια μαγείας πέφτει πάνω στο σλανγκρ, και τότε καταλαβαίνει το μεγαλείο του έργου, αφού πλέον κάθε γραμμή του μετασεξουαλικού έπους γίνεται κατανοητή.

- Σώθηκα!!!, αναφώνησε. Με το σλανγκρ, η μετάφραση της Λιλιάδας στα Γερμανικά είναι παιχνιδάκι!

Ευτυχισμένος, αλλά και καβλωμένος από τις πρώτες κιόλας γραμμές του έργου, αποφάσισε να πάρει την Αντρέα και να μεταφράζει το έπος ρίχνοντας κι ένα γρήγορο στην διψασμένη για σπέρμα φροϋλάϊν του.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Keep slanging... Ο Φριτζ Σλανγκ (ο Γερμανός μεταφραστής) θα σας ευγνωμονεί...

εμπνευστής : ιρονικ
χρίσμα : χαν

Μαρσίρες: Ασυναρτησίες, ανοησίες, παλαβομάρες, τρέλες, μαλακίες, μπαρούφες, όταν αυτές διατυπώνονται στον προφορικό ή γραπτό λόγο. Δεν συνηθίζεται για χαρακτηρισμό πράξεων, δηλαδή παρόλο που κάποιος μπορεί να λέει μαρσίρες είναι δύσκολο να τις κάνει.

Αρβανίτικη κουβέντα που έχει παρεισφρύσει στην καθομιλουμένη ελληνική, ειδικά σε περιοχές που αποτελούν ή γειτνιάζουν με αρβανιτοχώρια. Προφέρεται συνήθως ως μαρschίρες και το ύφος είναι περιφρονητικό τ. τι μαρσίρες μας λες πάλι ρε μαλάκα.

Συνηθίζεται στον προφορικό λόγο και όχι στον γραπτό (παράδειγμα 1), όπως αρκετές αρβανιτολέξεις – οι αρβανίτες δεν έχουν γραπτή παράδοση, παίζει να παίζει ρόλο. Στον ενικό δεν συναντάται συχνά, εξ ου και επιλέχθηκε αυτή τη μορφή του λήμματος.

Προσπάθεια ετυμολόγησης μέσω γούγλε έδωσε το Ιταλικό marcire που θα πει σήψη, αναρρωτιέμαι αν έχει σχέση τ. άσ' τα σάπια.

Ετυμολογικά σχετίζεται με το χάρχαλο.

Κατά τον Αντώνιο Ν. Βάλληνδα (Πάρεργα: Φιλολογικά πονημάτια 1887) σημαίνει «κώδων κακοήχως σημαίνων».

Επίσης, «το βελανίδι που μαζεύεται το φθινόπωρο» (όπως αναφέρει εδώ ο xalikoutis).

Σήμερα:

1. Όταν πρόκειται για γυναίκα,

• σημαίνει την άσχημη γεροντοκόρη, τη χοντρή και πλαδαρή γυναίκα.

• σήμερα χρησιμοποιείται σαν το πουτάνα και τα συναφή όπως λέει εδώ ο xalikoutis. Συνώνυμο το χαρχάλω (κατά μια έννοια).

  Όμως, αρχικά, σήμαινε τη χοντρή και πλαδαρή πουτάνα που ‘χε χρόνια στο κουρμπέτι (οπότε αφενός πεπειραμένη, αφετέρου γριά, για το λειτούργημα) στυλάκι: «κλάσε λιγάκι μωρή, να βρω το δρόμο» -ίσως εδώ(;!) να έγκειται κι η πιθανή συγγένεια με το «χαρχαλεύω».

2. Τρύπα (που εύκολα συσχετίζεται με το πουτάνα).

3. Όταν πρόκειται για κάποια μηχανή (συνήθως αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας, αλλά όχι μόνο) ουσιαστικά έχει την ίδια ακριβώς έννοια με το χάρχαλο, το χάρβαλο και (κατά μια έννοια) με το χαρχάλω με έμφαση στο ό,τι κάνει θόρυβο λόγω παλαιότητας και/ή υπερβολικής χρήσης, ενώ εννοείται πως είναι προς αντικατάσταση (που θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει αλλά αναβάλλεται για οικονομικούς λόγους) γιατί είναι ξεχαρβαλωμένη, σαραβαλιασμένη.

4. 'Οταν πρόκειται για χρήματα σημαίνει

• το εύκολο, μαύρο χρήμα που προέρχεται από διαπλοκή,

• τη μεγάλη μάσα, το φαγοπότι μεγάλων ποσών.

  5. Η έκφραση μ’ έφαγε η χαρχάλα κατά το Λαρ’σινό Λεξ’κό σημαίνει τον ήπια, τα ‘παιξα, τα ‘φτυσα, τα είδα όλα.

6. (Στην Κρήτη, κυριολεκτικά), η σφενδόνα. Προέρχεται απ’ τη διχάλα κι αυτή απ’ το αρχαίο χαλή (χηλή) - αφιερωμένο στον xalikoutis που το ‘χε απορία εδώ.

Παρεμπιπτόντως, απ’ εδώ προέρχονται:

• τα Κρητικά: το χαχάλι, η χαχαλόβεργα και τα Χιώτικα: το χάχαλο, ο χάλος, το χαλούνι, ο χαχάλης (το κλαδί ή το ξύλο ή σίδερο που καταλήγει σε διχάλα –το δικράνι - αλλά και το σχήμα V),
• η Κρητική χαχαλιά (η χούφτα - και σαν μονάδα μέτρησης μικροποσοτήτων).

Προέρχεται απ’ το ρήμα αρβαλάω: προκαλώ θόρυβο, φασαρία, συχνά βροντώντας κάτι, (κι αυτό απ’ τη ρίζα -ρα- > ρήγνυμι (γ>β) > ραβάσσω > αρραβάσσω (α, ευφωνικό.) > αραβέω > άραβος > αρβαλώ).

Κυριολεκτικά σημαίνει:

1. θόρυβος, φασαρία, αναστάτωση,

2. όλοι μαζί, ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά και με τη σειρά / αράδα,

3. λαβή κατσαρόλας (και γενικά σκεύους). Θηλυκοποιημένο, απ’ το αρβάλι που είναι μεταλλικό κινητό χερούλι καζανιού, κατσαρόλας μεσαίου μεγέθους, χύτρας, κουβά ·όταν δεν χρειάζεται να μετακινήσουμε το σκεύος, πέφτει στο πλάϊ (κάνοντας θόρυβο - αρβαλώντας).

4. Kατά τόπους:

i) χάλκινο σκεύος περίπου σε μέγεθος κατσαρόλας που είχε τέτοια λαβή, (αρβαλωτό), ii) χάλκινο δοχείο για μεταφορά νερού, πλατύτερο κάτω απ’ ότι επάνω, (αρυβαλίδα).

Επίσης (πιο σλανγκικά):

5. Χαβαλές (όπως έφη panas στον άλλο ορισμό), πλάκα (με την έννοια κάνω πλάκα), αστειότητα, μαλακία (με την πιο αθώα έννοια του κάνω μαλακίες), μπάχαλο.

6. Είμαι χαλαρά, αραχτός, αποδιοργανωμένος, χύμα, στην κοσμάρα μου, τα ‘χω γράψει όλα στ’ αρχίδια μου. Εξού κι η φανταρίστικη έκφραση αρβάλα αρμ για το χυμαδιό.

7. Παίρνω αρβάλα σημαίνει κατατροπώνω, κατανικώ, παίρνω φαλάγγι.

Υπάρχουν και:

8. Tο αρβάλησε που σημαίνει: χάζεψε, έχει χάσει τα λογικά του και δεν ξέρει τι λέει

9. O αρβάλας: ο άγαρμπος, ο ατσούμπαλος (που λέγεται στην Άρτα).

Ευχή που χρησιμοποιείται συχνά από αστειάτορες σε βρωμιάρες μέρες. Προέρχεται από διαφημιστικό των μακαρονιών Misco στην ένδοξη εϊτίλα, όπου ένας Ιταλός ευχόταν με ιταλική προφορά Migliori auguri από Misco, κρόνια πολλά. Όλα τα λεφτά ήταν το κρόνια πολλά. Το auguri (= ευχές) ερμηνεύθηκε ως αγγούρι (=φαλλικό σύμβολο) και κυκλοφόρησε η εκδοχή Μιλιόρι αγγούρι από πίσω κρόνια πολλά.

Έκτοτε χρησιμοποιείται σαν ευχή όταν τα χειρότερα έρχονται, και ευχόμαστε καλώς να μας μπει, λ.χ. ο δονητής καλή ώρα. Επίσης, σε φάσεις τύπου πώς σου φάνηκε;, όπου ο ευχόμενος εκφράζει σαδισμό για κάτι που κατάφερε εις βάρος σου. Την θέση της Μίσκο παίρνουν διάφοροι ανάλογα με τα συμφραζόμενα (συνήθως ο γαμιάς αποστολέας των ευχών που λοιδορεί τον γαμούμενο παραλήπτη της ευχής).

Είναι το πέσιμο που ως κατάληξη έχει την πτώση με τον κώλο απο γλίστρημα ή απο ζαλάδα, βλ. σαβούρδα, σαβούρτα, σαβούρντα.