Tagged definitions (42)
Showing 11-20 from 42

Οι στερεότυπες, δογματικές, κενές περιεχομένου πλην πάντα καμαρωτές κασέτες πολιτικών, δημοσιοκάφρων, συνδικαλιστών και πάσης φύσεως -πατέρων και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.

Η παραδοσιακή αριστερά έχει συνεισφέρει τα μάλα στον πλούτο της ξύλινης γλώσσας, χωρίς όμως να κατέχει οποιαδήποτε αποκλειστικότητα.

Αντιδάνειο εκ των γαλλικών xyloglossie και xylolalie.

Μπαρδόν στα μάγκικα σημαίνει «παρντόν», δηλαδή συγνώμη.

Συνηθίζεται η έκφραση: «με το μπαρδόν».

Μπακαλιάροι αποκαλούνται οι κλισεδιάρικες, προκάτ, ξύλινες και βαρύγδουπες πλην κενές περιεχομένου μπούρδες και κοινοτοπίες που ορισμένοι δημοσιοκάφροι, πολιτικοί κ.ά. άντρηδοι, πούστηδοι και καραγκιόζηδοι τραβάν από το οπλοστάσιό τους για να καλύψουν την λεξιπενία και ασχετοσύνη τους.

Ξεκίνησε ως ραδιοφωνική σλανγκιά, καθώς πολλές ραδιοπερσόνες μπακαλιαρίζουν στον αέρα όταν πρέπει να καλύψουν ραδιοφωνικό χρόνο αλλά δεν έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν.

Πού κολλάει όμως ο συμπαθής κατά τα λοιπά βακαλάος; Ίσως στο ότι δεν είναι φρέσκος και διατηρείται παστός στο ράφι μέχρι να ανατρέξουμε σε αυτόν.

Νεοπαγής σλανγκ.

Εισαγωγή παντός καιρού, ή προϊδεάζει τον συνομιλητή ότι θα ακολουθήσει ευφάνταστη δικαιολογία, νεωτεριστικός ισχυρισμός ή απλά δράκος.

Έκφραση που προειδοποιεί για φυγή έκτακτης ανάγκης, αλλαγής θέματος κλπ.

Συνοδεύεται από κίνηση «Αιμίλιος Λιάτσος» με ένα δάχτυλο στο αυτί, βλέμμα στο κενό και αγχωμένο ύφος.

Η ψεύτικη και προσποιητή φιλία. Ο λύκος, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι ένα άγριο ζώο που δεν μπορεί να εξημερωθεί, όσο και αν προσπαθήσουμε. Μεταφορικά, κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τη φιλία: όσο κι αν προσπαθήσουμε να γίνουμε φίλοι με κάποιον που φύσει είναι σαν λύκος [μοναχικός και επιθετικός], το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Έκφραση που ακούγεται στις ειδήσεις οταν αναφέρονται σε κάποιο έγκλημα, σε κάποια μεγάλη αιματοχυσία.

Κληρονομικό χάρισμα είναι αυτό που έχει ένα μέντιουμ, ένας μελλοντολόγος, ένας τεχνίτης της μεταφυσικής κ.λπ. για να προλέγει το μέλλον και, ενίοτε, για να κάνει διάφορα μαγικά, εφόσον αποτελεί κληρονομιά παλαιότερων γενεών μελλοντολόγων και λοιπών μεταφυσικών ειδικοτήτων στην οικογένειά του (αλλιώς είναι σκέτο χάρισμα). Είναι αμφίβολο αν υπάρχει πραγματικά τέτοιο πράγμα ή αν είναι ένα τέχνασμα που χρησιμοποιείται από επιτήδειους που εκμεταλλεύονται τον πόνο, την απελπισία, την αδαημοσύνη του κόσμου για προσωπικό όφελος.

Πρόκειται για έκφραση που χρησιμοποιείται ευρύτατα από μέντιουμ και μελλοντολόγους, κυρίως από αυτούς που βρίσκουν πελατεία μέσω αγγελιών στον γραπτό τύπο και διαφημίσεων στην τηλεόραση. Σκοπό έχει:

• να τους διαφοροποιήσει στο μυαλό των αγνών φιλάθλων από το αληταριό που λυμαίνεται τον χώρο της μελλοντολογίας,
• να προσθέσει μια αίσθηση αξιοπιστίας στο προφίλ τους,
• να ανυψώσει το στάτους τους και, τελικά,
• να τους βοηθήσει να βουτήξουν το πελάτη από τα χέρια των υπόλοιπων του σιναφιού, που το μόνο που έχουν να επιδείξουν είναι λαμέ πουκάμισα και τουρμπάνια με λαχούρια.

Τα μέντιουμ και οι μελλοντολόγοι που κυκλοφορούν στην πιάτσα, είτε στις γειτονιές ή στην τηλεόραση, σε τηλεφωνικές γραμμές, στο ίντερνετ και σε διάφορες άλλες τεχνολογίες, υπόσχονται κάποιες φορές και μεταξύ άλλων τα εξής:

• Πρόβλεψη του μέλλοντος. με διάφορους τρόπους μαντείας όπως διάβασμα του χεριού, κρυστάλλινης σφαίρας, τράπουλας ταρώ, σκέτης τράπουλας, τράπουλας deste, των αστεριών, των αριθμών, του ελληνικού καφέ, του φραπέ κ.λπ. Μπορούν να δουν τί θα φας αύριο, σε πόσα τέρμινα θα σε στεφανώσει ο προκομμένος σου, αν θα πάρεις λεφτά ή αν θα διαβείς μεγάλη πόρτα. Επίσης παίζει και μεγάλος δρόμος άκα ταξίδι.
• Επαναφορές προσώπων. Παλιά νόμιζα ότι εννοούν «από τον άλλο κόσμο» κι έλεγα «έλα τώρα αυτό είναι εύκολο, ποιος μπορεί να τους πιστεύει», αλλά τελικά μπορεί να σημαίνει είτε ότι κουβαλάς την ψυχή από τον Άδη στο δωμάτιο του μέντιουμ και το ρωτάς ό,τι θες και σου μιλάει, ή ότι, αν σου 'φυγε ο γκόμενος για τα μάτια μιας Ρωσίδας, μπορούν να σου τον φέρουν πίσω, λύνοντας τα μάγια που του 'κανε αυτή η πουτάνα (εννοείται του έχει κάνει μάγια, με την λογική δεν ξεκινήσαμε εμείς την φωτιά, σο δεν είμαστε κακιές, δεν κάνουμε αμαρτία, όλα είναι μια άμυνα).
• Ενίσχυση αύρας. Σου κάνουνε τα μαγικά τους, σε ποτίζουν με τα ματζούνια τους κι έτσι ισχυροποιούν την θέση σου ως πνευματική υπόσταση, σε περιχαρακώνουν απέναντι στα κακά πνεύματα που σε περιτριγυρίζουν, σε κάνουν δυνατό.
• Απομάκρυνση κακοτυχίας. Το ίδιο με το από πάνω.
• Λοιπές μαγείες - ανεξάντλητη λίστα, την μαθαίνεις όταν πέσεις στα σκληρά, που θα πει, πας μια από το... μαντείο, σου βγάζει ένα πρόβλημα, την επόμενη σου λέει ότι έχει τρόπο να το λύσεις και πάει λέγοντας.

Σο, γίνονται αγάπη μου τέτοια σοβαρά πράματα μόνο με ένα απλό χάρισμα, που προέκυψε έτσι στα καλά καθούμενα επειδή μια μέρα το μέντιουμ (πριν γίνει μέντιουμ) σκιάχτηκε από ένα ξωτικό; Ασφαλώς όχι. Δεν φτάνει μόνο να διαθέτεις την απαραίτητη ενόραση που επιτρέπει να μπορείς να δεις τα μέλλοντα. Πρέπει να το χεις στο γονίδιο το πράμα, να 'χεις ειδικό χάρισμα που το χεις πάρει γενετικά σαν την προδιάθεση στον ζαχαρώδη διαβήτη. Πρέπει να έχεις το κληρονομικό χάρισμα.

Βλ. Ελληνικός καφές και εδώ Τράπουλα deste.[/I]

Ασίστ: Χαλικού από ΔΠ.

Από τα κλισέ του σχολιασμού αγώνων ποδοσφαίρου.

Περιγράφει κατάσταση κατά την οποία η ομάδα δεν παίζει στην ουσία ποδόσφαιρο, αλλά απλά καταστρέφει το παιχνίδι της άλλης ομάδας, κυρίως με κλαδέματα, χτυπήματα και βρώμικο παιχνίδι. Χρησιμοποιείται ως τακτική από ομάδες που αντιμετωπίζουν ομάδα τρεις κλάσεις ανώτερη, με σκοπό να μην τις αφήσουν να παίξουν έστω και στοιχειωδώς, γιατί αν γίνει αυτό «Γκολ εσείς; Σέντρα εμείς!».

Χρησιμοποιείται και γενικότερα όταν κάποιος ακολουθεί τακτική που δεν αποσκοπεί στο να κερδίσει ο ίδιος, όσο στο να χάσει ο άλλος. Και κυρίως όταν αυτός που παίζει καταστροφικό ποδόσφαιρο δεν έχει κάτι να κερδίσει.

Απλά έρχεται και σου γαμάει τη φάση.

Ειδική περίπτωση που αξίζει αναφοράς είναι η χαλάστρα που σου κάνει κάποιος σαδιστικά.

Ο βαρύγδουπος αυτός όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα τηλεοπτικά πράγματα από τον γκουρού της μεσημεριανής ζώνης Ανδρέα Μικρούτσικο για να περιγράψει μια κατάσταση αυτο-εξευτελισμού ενός καλεσμένου, ο οποίος έρχεται στην εκπομπή για να βγάλει τα εσώψυχα του στη φόρα, εμπιστευτικά σε πανελλήνια εμβέλεια.

Είναι χαρακτηριστική η τηλε-κανιβαλλιστική διάθεση με την οποία ο παρουσιαστής εκμαιεύει τα «παθήματα» και τις «συμφορές» που χτύπησαν τον καλεσμένο, αλλά και το «on-off» φαινόμενο, δηλαδή η σαδιστική ευκολία με την οποία θα διακόψει το ξέσπασμα του καλεσμένου για διαφημίσεις, για να το ξανασυνεχίσει αμέσως μετά.

Οι δε καλεσμένοι βρίσκονται στην κοσμάρα τους, λες και έχουν πάρει αρντάν, όλοι από το κοινό του στούντιο τους φτύνουνε και αυτοί νομίζουν ότι βρέχει, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το γυρνάνε απότομα από δάκρυ σε γέλιο και τούμπαλιν, προδίδοντας μια συναισθηματική ρηχότητα. Γενικά, το λήμμα έχει ταυτιστεί με τηλεοπτικά υποπροϊόντα μεσημβρινής ζώνης, που όμως όλοι τα βλέπουμε (αν και τα καταδικάζουμε).