Μπαμπαδίστικος χαρακτηρισμός στομωμένων εργαλείων κοπής, όπως ψαλίδια, κοπίδια, ξυράφια, αλαβάρδες και δεν συμμαζεύεται.
- Μάκη, πιάσε το κοπίδι να ανοίξουμε τις κούτες, ήρθε η παραγγελία. Που' σαι, το πράσινο, γιατί τα άλλα δεν κόβουν ούτε νερό...
Μπαμπαδίστικος χαρακτηρισμός στομωμένων εργαλείων κοπής, όπως ψαλίδια, κοπίδια, ξυράφια, αλαβάρδες και δεν συμμαζεύεται.
- Μάκη, πιάσε το κοπίδι να ανοίξουμε τις κούτες, ήρθε η παραγγελία. Που' σαι, το πράσινο, γιατί τα άλλα δεν κόβουν ούτε νερό...
Got a better definition? Add it!
-Προχθές βρεθήκαμε με κάτι παλιούς φίλους και πήγαμε για κρασί. Μέσα σε δυο ώρες είχαμε γίνει ντάμπετερ.
Σημαίνει τελείως, εντελώς, πέρα ως πέρα, στα άκρα, στο τέρμα, δεν πάει άλλο, δε σηκώνει περισσότερο, έχει λήξει, δεν χωράει άλλο, δεν παίρνει άλλο, δεν πάει παρά πέρα κλπ Λέγεται και ντάμπιτερ η και νταμπιτέρ. Απο το τούρκικο “da biter” που σημαίνει τέλος, άκρη τελειώνω.
Got a better definition? Add it!
Έκφραση ελαφρώς ρομαντζούρα και ντεμοντίλα, που χρησιμοποιείται εχθεσήμερα κι εδώ και τώρα για να δηλώσει ασάφεια χώρορ (άκλιτο είπες vikar), χρόνου και περσόνας.
Προέρχεται νομίζω απ' το τραγούδι της Σοφίας Βέμπο, "Κάποιος, κάπου, κάποτε" (1955). Στίχοι Γ. Γιαννακόπουλος, μουσική Μ. Θεοφανίδης. Απ' την επιθεώρηση "Διπλοπενιές" του θεάτρου Βέμπο:
Κάποιος κάπου κάποτε στην καρδιά μου μίλησε
με στοργή κι αγνότητα και λατρεία τόση
κάποιος κάπου κάποτε φλογερά με φίλησε
θέλοντας τα χείλια μου να μου τα ματώσει
Τώρα πια συνήθισα κι ούτε πια λυπάμαι
κάποιος κάπου κάποτε που να τον θυμάμαι
τώρα πια συνήθισα κι ούτε πια λυπάμαι
Θυμάμαι τη μάνα της ντολτσεβιτίστριας Coύλτωc να κάνει κι από παλιά σλανγκική χρήση σιγουτραγουδώντας τον πρώτο στίχο, ♫ κάποιος κάπου κάποτε στην καρδιά μου μίλησε ♫, για να απαντήσει σε ερωτήσεις τ. ποιος;/πού;/πότε;
Απ' τον τουίτη:
ο αλλος το παιζει ψυχολογος και ξερει για καπου καποιος καποτε εναν Φροϋδ και ηταν και γερμανος κιολας. Παναθεμα σε με λιγωσες σαρδαναπαλε
Μερικοί το κανουν για πλακα, αλλοι απλα ειναι παπαρες. Η ουσία ειναι μια κάποιος καπου κάποτε θα βρεθεί να στα κανει τουμπανο
Φήμες λένε ότι κάποιος, κάπου, κάποτε, είδε κομμωτρια με όμορφα μαλλιά
Κάποιος, κάπου, κάποτε, ας μετρήσει πόσες φορές από το 2010 έχουμε: 1) Λίίίίγο για να βγούμε απ'το Μνημόνιο, 2) Χρεοκοπήσει...
Κάποιος, κάπου, κάποτε ας κατατάξει τους ανθρώπους ανάλογα με τον καφέ που πίνουν. Τι δουλειά έχουν να μπλέκουν οι φραπέδες με τα macchiato?
Κάποιος, κάπου, κάποτε το έχει ξαναγράψει οπότε ξεκαβαλάτε.
- Είναι υποχρέωση του κ. Τσίπρα, θεσμική κ εθνική, να έρθει στη Βουλή και να πει επιτέλους που βαδίζει η Κυβέρνησή του. …
- Θα μάς πει. Κάποιος...κάπου....κάποτε.....
Got a better definition? Add it!
Το "με αγγίζεις". Στην Κρητική εξακολουθεί να υπάρχει διαφοροποίηση ως προς τα ρήματα που συντάσσεται το αντικείμενό τους σε πτώση αιτιατική, σε σχέση με αυτά που συντάσσονται με γενική, διατηρώντας τη λεπτή νοηματική απόχρωση που υπάρχει (μου 'γγίζεις, με αγγίζεις, αλλά όχι άμεσα εμένα ως ολότητα, που όπου και να με ακουμπήσεις σε ένα μέρος του σώματος, επειδή ανήκει σε μένα, είμαι εγώ, μα αγγίζεις το πολύ συγκεκριμένο σημείο που διαφοροποιείται εκείνη τη στιγμή από το υπόλοιπο σώμα μου, επειδή έρχεται σε επαφή μαζί σου, στην προκείμενη περίπτωση). Μου' γγίζεις τη χέρα, τον πόδα, το "εργαλείο" κουλουπού...
Τα ρήματα που συντάσσονται με γενική, είναι σχεδόν εξίσου πολλά με αυτά που συντάσσονται με αιτιατική στη διάλεκτο, με τη γενική να έχει αφομοιώσει μορφολογικοσυντακτικά (στη μορφή και στη χρήση δηλαδή) την αρχαία δοτική. Άρα αυτά που στην Κρητική συντάσσονται με γενική κατά τον γενικό κανόνα στα αρχαία συντάσσονται είτε με γενική είτε με δοτική (σπανιότατα με αιτιατική, κάποια λίγα ρήματα όμως της νεοελληνικής κοινής μπορεί στην Κρητική να συντάσσονται με γενική, επειδή έτσι έχει κληροδοτηθεί μέσα στην εξέλιξη της γλώσσας από τα αρχαία και δεν έχουν περάσει από την κοινή στη διάλεκτο, εφόσον προυπήρχαν). Από τα συμφραζόμενα το αντικείμενο μπορεί να εννοηθεί ή να είναι το υπονοούμενο το ευκώλως εννοούμενο, για να μην κατονομασθεί η φράση που περιγράφει.
Είναι αξιοθαύμαστο πάντως, πως ανά την εγχώριό μας, δεν κατονομαζόταν η πράξη φάτσα -κάρτα, όπως μας ήρθε η έτοιμη αμερικανιά από την αλλοδαπήν και δη την Εσπερία την εποχή του (δυτικότροπου) εκσυγχρονισμού - και καλά - και της αλλοτρίωσης της παράδοσης. Οι παλιές ελληνικές κοινωνίες δεν είναι ότι το είχαν ως συντηρητικές και καθυστερημένες ως πράξη, άρα και ως λέξη, ταμπού (τα χωργιά βογγούσαν κάποτε από τα αλληλοκαβαλικεύματα, αφού το μουνί το λένε Γιώτα και τον πούτσο Παναγιώτα που λέει και το δημώδες), αλλά το να μην το κατονομάζουν υπόκειτο στα πλαίσια του ερωτικού παιχνιδιού, του τσαχπινισμού, του ζουζουνισμού, ώστε να μην ακούγεται βάρβαρο, επιθετικό και - φευ!- το χείριστο όλων: πεζό και φτηνό, όπως ακούγεται σήμερα που ισοπεδώνει τους μετέχοντες και επικεντρώνεται καθαρά ως τεχνικός όρος στην πράξη και μόνο, με τα "εργαλεία" να είναι απλώς υδραυλικά, ένα πράμα, μεριστικά 'λαδή κι όχι ολιστικά, ως διακριτά μέρη ενός όλου, ενός ανθρώπινου έμψυχου σώματος...
- Πού' σου' να τόση να ώρα που σ' ανιμένω;
- Ήμουνα με Νικολιό και ζγουραφίζαμε...
- Έλα 'παέ να μου βοηθήξεις, μόνε πρόσεχε, μή μου 'γγίξεις και με μουτζαλώσεις με τσι μπογιάδες στι χέρες σου... Άμε πλύσου, πρώτα.
- Έλα Κρινιώ μου, έλα μάθια μου, που σ' αποθύμηξα ούληνα τη μέρα και σε λαχταρώ. Έλα σίμωσε...
- Όι, δε σιμώνω...
- Γιάντα;
- Όι δεν έρχομαι, για θέλει μου ' γγίξεις...(=γιατί θα μου το αγγίξεις/τσιγκλίσεις/χαρχαλέψεις, το "εργαλείο")
- Έλα, τζάνε μου, μα' γω σ' αγαπώ κι ανέ δε θέλεις, δε σου 'γγίζω. Μη φοβάσαι.
Got a better definition? Add it!
Η χαμένη ευκαιρία. Διότι ως γνωστόν οι ευκαιρίες είναι σαν τα πουλιά. Δεν κάθονται για πολύ καιρό στο ίδιο κλαδί. Άμα δεν την αρπάξεις από τα μαλλιά καλά - καλά, γερά, να την πονέσεις, να σε νιώσει τη νιώσεις, χάνεται ανεκμετάλλευτη, πετάει και μετά άλλος πιο έξυπνος ή πιο τυχερός τη διαχειρίζεται κι επωφελείται απ ' αυτήν. Μετά κοπανάς το κεφάλι σου στον τοίχο συνειδητοποιούμενος, εν ευθέτω χρόνω, την αξία που είχε και δεν έκανες κάτι γι' αυτήν... Αλλά όπως κάλλιον του θεραπεύειν το προλαμβάνειν, έτσι και κάλλιον του μετανοείν, το πράττειν και το προνοείν. Ηθικόν δίδαγμα: Κανένα πουλάκι δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο. Ο καθένας με τις δυνατότητές του, αλλιώς πάντα θα παίζει με τα τσικό... Ακόμη κι αν μια ευκαιρία δεν ξέρουμε σε τί μπορεί να μας εξυπηρετήσει άμεσα ή έμμεσα καλό είναι να την αδράχνουμε ακολουθώντας το ένστικτό μας...
- Αχ, πάει η Νίτσα μου... Μου μίλαγε, με φρόντιζε, μου έλεγε πάνω απ' όλα να ξυπνήσω, να ζήσω για μένα κι όχι για τα θέλω και τα πρέπει των άλλων... Πουτάνα κενωνία, δίκιο είχε η Νίτσα μου, αλλά εγώ τί έκανα; Έπαιζα το πουλί μου...Τη στενοχώρεσα, τη φόρτωσα τη μαλακία μου... Δεν άντεξε, έφυγε Αργύρη μουουου... Και που θα ξαναβρώ Νίτσα πια; Θέλω τη Νίτσα μου...(κλαψ, λυγμ)
- Άσ' τα αυτά πια, Θανάση, περάσανε και πάνε... Να τα σκεφτόσουνα πιο πριν... Πάει το πουλάκι, πέταξε τώρα πια... Έλα και μην κάνεις έτσι... Εκεί που ήσουν 30 κιλά μαλάκας, έγινες πέντε δράμια έξυπνος, τώρα στα πίσω πίσω... Ουδέν κακόν αμιγές καλού...
Got a better definition? Add it!
Παραλλαγή της σόλο -για τον πέο- καριέρας. Εννοείται οτι κολλώνται βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα.
Η Τζούλια έφυγε από το Σειρινακη, θα κάνει ψωλο καριέρα
- Κάποτε έκανα σεξ, μετά ακολούθησα σόλο καριέρα.
- ψωλο καριερα
- Η άλλη δεν έχει αφήσει πούτσα για πούτσα στην Αθήνα και περίχωρα και φέτος άρχισε και τις ιντερνάσιοναλ εξορμήσεις ΛΟΛ
- ψωλο διεθνη καριερα (εδώ)
Got a better definition? Add it!
Λιμπιντιάρικο κοκομπλόκο μετά καρδιακού μιλφ σέηκ που κυριεύει τον μιλφάκια στην θέα μιας υπερτουμπανιαίας "μιλφομάνας αναφοράς".
Εκ των μιλφ και μουνόπλακα.
Got a better definition? Add it!
"Με την επίσημη ονομασία κωνσταντινάτο, ή κοινώς κωσταντινάτο, φέρεται χρυσό νόμισμα βυζαντινό, ενετικό και κυπριακό, κατά τον Φ. Χάσλουκ, των οποίων ο τύπος μοιάζει με αγιογραφία των Αυτοκρατόρων Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης που ανάμεσά τους φέρεται ο χριστιανικός σταυρός." Από εδώ.
Το κωσταντινάτο, εκτός από την (χρηματική) του αξία έχει και άλλες θαυματουργές ιδιότητες, σύμφωνα με διάφορες λαϊκές δοξασίες (περισσότερα εδώ).
Μεταφορικά αναφέρεται σε πρόσωπα που τους αποδίδεται μεγάλη αξία, όπως στο παράδειγμα που ακολουθεί από το παλιό παιδικό παιχνίδι "γκέο-βαγκέο".
Σας πήραμε, σας πήραμε φλωρί κωσταντινάτο!
Λολοπαικτικώς μπορεί να χαρακτηρίσει καταστάσεις "φλωριάς" ήτοι "γκαίυ-βαγκαίυ".
-Πολύ κουνιέται αυτός. Φλωρί κωσταντινάτο μου φαίνεται!
-Συμφωνώ και επαυξάνω. Είναι και βαρέλι δίχως πάτο!
Got a better definition? Add it!
..επέρασεν. Όμως δεν ήγγισεν. Άρα απεβίωσε ο γείτων.
Ήτοι καμία σχέση, ούτε καν. Το περνάν από κοντά, απέχει παρασάγγας, οπότε δεν υφίσταται ουδεμία εγγύτητα, ουδεμία πιθανότητα και τέλος ουδεμία ελπίδα να επιτευχθεί ο εκάστοτε στόχος. Κλασική Χιώτικη λαϊκή έκφραση κι ως εκτουτού πάντοτε επίκαιρη, υπερπληθής ειρωνείας. Έρχεται ως απάντηση- αντίβαρο σε παρόλες, φανφαρονισμούς, λεονταρισμούς και έτερες βαρύγδουπες υπερβολές.
Περί της ειρωνικής διάστασης του εν λόγω βλ. σχ. συνώνυμα "εκεί που έχεσεν η Λέχου βγήκε η Τζούλη Βίκου", αλλά και τα γνωμικά που παραπέμπουν στο χέσιμο του κόσμου ολάκερου από ένα και μόνο έντομο που άρτι απέκτησε πρωκτόν. Δε 'α σηκωθούν τα ποδάρια να βαρέσουν το κεφάgλ', ναούμ.
Έτερο περιφραστικό συνώνυμο "ο γάμος του καραγκιόζη".
Αντώνυμο το "κανεύ(γ)ω",[πιθανότατα εκ της κάνης- σημαδεύ(γ)ω και επιτυγχάνω τον στόχο μου] και μπόνους το πελοποννησιακό "κοτρώνω" (πιθανότατα εκ της κοτρόνας, καθότι οι πελοποννήσιοι είναι αρχαιότατοι μαχηταί, από την εποχή του λίθου, λέμε τώρα) δια τους ομιλούντας αμφοτέρους τις διαλέκτοι.
Πλάτων: Τι θα γίνει με κείνα τα λεφτά;
Γιώργος: Λυπούμαι για λογαριασμό σου.. εντροπή πλέον να με ταλαιπωρείς με προπέρσινα ζητήματα..ακόμα εκείνα τα χρήματα σκέφτεσαι; Δε σου ανήγγειλα εμπροθέσμως κι εγκύρως ότι διέγραψα μονομερώς το χρέος μου; Πάνε αυτά, ω Πλάτων, ξέχασέ τα! Αν παρ' ελπίδα έχεις τίποτα νωπό να διαπραγματευτούμε, είμαι όλος αυτιά.
Πλάτων: Από κοντά επέρασες Γιωργάκη... Δεν είναι ώρα για διαπραγματεύσεις αλλά για αποφάσεις.
Got a better definition? Add it!
Παλαιάς κοπής, από τότε που το «χαλώ» αναφερόμενο σε ..κόρη, σήμαινε «ξεπαρθενεύω».
Αντανακλά σαφέστατα τα ήθη μιας ολόκληρης εποχής που ευτυχώς θεωρείται πλέον απ’ την συντριπτική πλειοψηφία οριστικά ξεπερασμένη, τουλάχιστον εδώ στη Δύση.
Η σχέση του ωμέγα με τον κώλο είναι γνωστή απ’ στον Dirty Talking στο σάιτ (εδώ) και χρόνια.
Προφανέστατα λοιπόν η φράση ισοδυναμεί με το «ξεπαρθενεύω κι από πίσω κι από μπρος».
Κατά συνέπεια απομένει στο θήτα ο ρόλος του μουνιού και δη του παρθένου τοιούτου. Κι αν το πεζό ωμέγα αναμφισβήτητα αποτελεί ακριβή οπτική αναπαράσταση του κώλου (..κυριολεκτώ), δεν συμβαίνει το ίδιο με το θήτα που, παρότι δεν είναι παρόμοια όλα τα παρθένα μουνιά, αρκεί να το προφέρει κανείς και γίνεται σαφέστατο πως αποτελεί άψογη αναπαράσταση του συνδυασμού χειλιών και γλώσσας.
Όμως το μουνί τα έχει αμφότερα πακέτο αφού και τα μουνόχειλα παίζουν και για το γλωσσίδι του μέχρι κι άσμα έχει γραφεί!!
Τώρα για το συνέβη ..ετυμολογικά…
-Πώς ξετσούπισε έτσι το Ποπάκι, ρε συ!
- Άμα μπει ο διάολος στο βρακί!
- Και ποιος τη χάλασε;
- … … …
- Χέσε με!!
- Στήσου μαλάκα!! Και το θήτα και το ωμέγα.
Got a better definition? Add it!
Published
Last modified