Tagged definitions (164)
Showing 51-60 from 164

Ουσ. Αναφέρεται στον τύπο που βγαίνοντας για φαγητό συνήθως σε μεζεδοπωλείο μαζί με παρέα, παραγγέλνει όλο τον κατάλογο, τρώει σχεδόν τα πάντα και μετά απαιτεί να πληρώσουν όλοι εξίσου γιατί, όπως λέει, «μαζί τα φάγαμε».

Προσωνύμιο του τέως βασιλέα Κωνσταντίνου (του 2ου). Αφότου εξέπεσε του αξιώματός του, μέγας ντόρος δημιουργήθηκε για το πώς θα αποκαλείται, καθότι επισήμως δεν έφερε κάποιο επώνυμο. Άκρη δεν βγήκε (με την Ελλάδα) κι έτσι, για να μπορεί να ταξιδεύει, χρησιμοποιεί κάποια Δανέζικα διπλωματικά έγγραφα (μιας κι η οικογένεια του έχει ρίζες εκεί), που όμως τον αναφέρουν ως Constantino de Grecia (ισπανικά). Από την στιγμή που έγινε γνωστό αυτό στα ελληνικά μίντια, δεν ήθελε και πολύ να του το κοτσάρουν, δίπλα στα επίσης γλαφυρά Κοκός, Τέως, Εξαδάκτυλος.

Αυτός που παίρνει μέρος σε πορείες, ακόμα και αν δεν τον αφορούν, ακόμα και με την μορφή πληρωμής ανεξαρτήτως πολιτικών θέσεων.

Από το λατινικό agito. Αυτός που κάνει δημόσια πολιτική ζύμωση. Ομιλίες και διαλέξεις, συνθήματα για την προπαγάνδιση θέσεων. Η διαδικασία λέγεται αγκιτάτσια. Ο αγκιτάτορας έχει διαφορετική αποστολή από τον ινστρούκτορα ή ινστρούχτορα μιας και ο τελευταίος ζυμώνει προσωπικά (μυστικά).

Δημοσιογραφικό χαϊδευτικό για τον αντακάβα παρακρατικό.

Αν η Βία είναι η μαμμή της Ιστορίας, τότε η Τυφλή Βία θα μας βγάλει άσχημες ιστορίες. Πάντως, στην Χώρα μας η Δικαιοσύνη διαθέτει εξαιρετικήν όραση.

Στην σύγχρονη εποχή, η πρώτη φορά που αγανάκτησαν κάτι πολίτες, ήταν στο Δουβλίνο το 1916, που έσπευσαν να βοηθήσουν ν' αποκατασταθεί η Τάξη (των Βρετανών). Έκτοτε, κύλησε πολύ νερό κάτω απ' το αυλάκι. Το '40 π.χ. αγανάκτησαν οι πολίτες για τις θηριωδίες των αμάχων εις βάρος των Γερμανών, το '60 αγανάκτησαν για τις αυθαιρεσίες των ψηφοφόρων εις βάρος των πολιτευτών, το '90 αγανάκτησαν κατά των καταλήψεων των μαθητών εις βάρος του Υπουργού Παιδείας κλπ-κλπ.

Ο χαρακτηρισμός είναι πονηρά δικαιολογητικός και καθόλου τυχαίος αφού κατατείνει: (1) στην απαλλαγή από την τιμώρησή του για τις παραβάσεις των άρθρων 308 (σωματική βλάβη) και 361 (εξύβριση) του Ποινικού Κώδικα, λόγω δεδικαιολογημένης αγανάκτησης, αν παρ' ελπίδα συλληφθεί, και (2) στην απαλλαγή από την τιμώρηση των εντολέων του, λόγω της θολής γενίκευσης «πολίτης», ενώ είναι ενταγμένος σε συγκεκριμένη πολιτική ομάδα (ό,τι λάμπει δεν είναι ξημέρωμα). Καρφώνονται όμως, διότι το σημείο εκκίνησης της αγανάκτησης εκάστου πολίτη, συμπίπτει χρονικά με αυτό των άλλων (κοίτα ρε κάτι συμπτώσεις)!

Χαρακτηριστικά:

• Διαθέτει χιούμορ, αφού υπεραμύνεται της εθνοτικής (Ελληνικής πάντα) γνησιότητάς του, ενώ π.χ. η κατατομή του φέρει σαφή ουραλο-αλταϊκά χαρακτηριστικά, το επώνυμό του είναι σλάβικο, του ξεφεύγουν αλλοδαπές –βαλκανικές ή φράγκικες– εκφράσεις κλπ (ή και συγκερασμός όλων των παραπάνω).
• Πάσχει απο τριχόπτωση κι έτσι ξουρίζει συνεχώς το κεφάλι του να περισώσει ό,τι προλάβει (δεν εξηγείται αλλιώς).
• Το αγαπημένο του χρώμα είναι το πράσινο (της ελπίδας) σε όλες τις παραλλαγές.
• Αγαπημένη του ταινία «Η Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή Νο4» (Citizens On Patrol, C.O.P. 1987).
• Κάνει ευφάνταστα τατουάζ (π.χ. η Κύπρος, ο Μαίανδρος, η σημαία μας και 5-6 άλλα).
• Πληρώνει 10ετή συνδρομή σε εικονογραφημένα επιστημονικά περιοδικά τύπου «Και οι Αρχαίοι είχαν Ψυχή», «Διπλωματία δι' Αρχαρίους», «Κουμουνισμός: Το Έσχατο Στάδιο της Επιχειρηματολογίας», «Έρωτες Αρχαίων Ελλήνων», «Ξαναδιαβάζοντας τον Γρηγόρη Μιχαλόπουλο», «Τρίτο Πόδι», «Φυλάξου από τη Γνώση», «Αλτ ή Πυροβολώ», «Θητεία: Τα Μυστικά της Χρήσιμης και Εποικοδομητικής Σκοπιάς», «Το Ξέφραγο Αμπέλι» κ.ά., ενώ θεωρεί τον Λιακόπουλο γραφικό και ατεκμηρίωτο.
• Εφημερίδα διαβάζει μόνον αθλητική.
• Μαθαίνει «αυτοάμυνα» για ν' αποκτήσει εσωτερική γαλήνη και σφίγγεται στα γυμναστήρια για να είναι πάντα έτοιμος για τις ανάγκες της Πατρίδας.
• Κουβαλάει μαζί του όπλα «για ασφάλεια», γιατί «τόσα γίνονται κάθε μέρα».
• Σαν παιδί, οδηγούσε τρίκυκλο ποδήλατο.
• Ονειρεύεται να φορέσει στολή (όποια να' ναι) και να μην χρειάζεται άλλο να κρύβεται.
• Τον παππού του τον έφαγαν αυτά τα σκυλιά οι αριστεροί (πέθανε απο καρδιά το 1974 που νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ).
• Δεν δουλεύει, γιατί του πήρε τη θέση κάποιος αλλοδαπός.
• Δεν έχει γκόμενα, γιατί είναι όλες πουτάνες.
• Η μάνα του τον βλέπει και κουνάει το κεφάλι της (δώστου φώτιση Παναΐτσα μου).
• Ενδημεί σε πορείες, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, γήπεδα, καταλήψεις, μπάχαλα, δημιουργώντας τουρλουμπούκια εκεί που δεν υπάρχουν ή κάνοντας αντιμπάχαλα εκεί που έχει.
• Η αγανάκτησή του, εκδηλώνεται συνήθως στην κορύφωση κάποιας λαϊκής διαμαρτυρίας.
• Δρα μαζί με την ομάδα του και ποτέ μόνος (συλλογική αγανάκτηση).
• Απευθύνεται στους αστυνομικούς με το μικρό τους κι αυτοί τον καλούν καμιά φορά από συμπ(ό)νοια, να φάει μαζί τους απ' την καραβάνα του συσσιτίου. Έτσι, να αισθανθεί κι αυτό σαν μέλος της Οικογένειας, το καψερό...
• Παραλείπει σκόπιμα να καταχωρηθεί στον τηλεφωνικό κατάλογο (στο «Α» ή έστω στο «Π») ή ν' αφήσει μια κάρτα του και έτσι δεν μπορεί να τονε βρεί με τίποτα η Αστυνομία **Π**όλεων, όσο και να προσπαθήσει (κοίτα ο διάολος)! Μερικοί μύθοι λένε μάλιστα, ότι μεταμορφώνεται σε νυχτερίδα, γι' αυτό και γίνεται άφαντος μετά τα επεισόδια. Το Αρχηγείο της Αστυνομίας έχει βέβαια ζητήσει να εγκριθεί πίστωση για ν' αγοράσουν απόχες, αλλά τώρα με την Κρίση μην περιμένουμε και πολλά πράγματα...
• Έχει συνήθως κοινότατα χαρακτηριστικά (μετρίου αναστήματος προς το κοντό του αλλά τον λες και τηλεγραφόξυλο, χοντρόλιγνος κλπ) αλλά δυσκολοπρόφερτο όνομα (π.χ. Αλεξικρόταλος Σαρρηβαλασουλάκης, Γεώφιλος Κουκλουτζαλίδης, Θεοδόλιχος Φαγιουμτζής, Θρασύδουλος Παπαγεωργοκωνσταντινογιαννόπουλος, Σπανοβαγγελοδημήτρης κ.α.), γιατί οι άνδρες των ΜΑΤ, καίτοι χαριεντίζονται μαζί του με τις ώρες έξω απ' τις κλούβες μέχρι ν' αρχίσει η πορεία, δυσκολεύονται και δεν θυμούνται να καταθέσουν μετά, ούτε πώς μοιάζει ούτε τ' όνομά του.
• Η Αστυνομία διαψεύδει κατηγορηματικά τις φήμες ότι του κάνει πλάτες. Απλώς, όταν στέκει αστυνομικός μεταξύ διαδηλωτή και αγανακτισμένου, του γυρίζει την πλάτη (από περιφρόνηση). Καμιά φορά όμως, γίνεται τσακωτός από μανιάουρους, οι οποίοι του ανοίγουν το κεφάλι, προκειμένου να εξετάσουν το περιεχόμενό του (από καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον).
• Θεωρεί εαυτόν «ήρωα της γειτονιάς», πλακώνοντας νόμιμους μεροκαματιάρηδες (σε σταθερή διεύθυνση διαμένοντες) και καχεκτικούς μετανάστες, αποφεύγοντας επιμελώς ωστόσο, να ζητήσει άδεια παραμονής από τίποτα θηρία από Ρουμανία-Ρωσία-Ουκρανία κλπ.
• Καμιά φορά παίρνει το Νόμο (;) στα χέρια του σκοτώνοντας διάφορους μελαμψούς Λίμπερτυ Βάλανς, παραμένοντας διά παντός άγνωστος και οι δημοσιογράφοι διερωτώνται με ενδιαφέρον ποιος να ήταν (για κάνα μισάωρο και εκτός prime zone).
• Δεν τον πειράζει που ο κόσμος δεν (ανα)γνωρίζει τους αγώνες του. Κάποτε όλοι θα καταλάβουν.
• Οι ΚουσΚουσάρηδες λένε ότι καλύπτεται από μπάτσους, βουλευτές, δημοσιογράφους και δικαστές, αλλά ποιος τους γαμεί; Όλο τέτοια λένε αυτοί (μας έχουν κουράσει).

Να μην συγχέεται με τον αγανακτίστα, που είναι φλώρος...

(ΓΣΕΕ+γενίτσαρος)

Μέχρι στιγμής τον επιστημονικότερο ορισμό του λήμματος οφείλουμε στον καθηγητή Βερέμη (8:49) στο επισυναπτόμενο βίντεο. Έτσι μαθαίνουμε ότι «οι γεσεενίτσαροι ήταν αρχικά απλοί Έλληνες εργαζόμενοι που είχαν την δυνατότητα να μιλάνε με τους μαγαζοτζαμπάσηδες και τους βουλευτοπασάδες. Στην πορεία αλλάξανε στρατόπεδο. Κάποιες φορές αλλαξοπιστούσαν κιόλας και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κέρδισαν την εμπιστοσύνη των βουλευτοπασάδων και βρέθηκαν με πλούτη και μεγάλη δύναμη. Κάποιοι μάλιστα, παρότι το βουλευτοπασαδιλίκι πέρναγε -περίπου όπως στις ημέρες μας- από πατέρα σε γιό, κατάφεραν να αποκτήσουν ακόμη και αυτό το ίδιο το αξίωμα.

Δημοσιογραφική αργκό για τον εξωνημένο ρεπόρτερ-εκτελεστή, που παίρνει εντολή από τους πάτρονές του, να «σκοτώσει» το ίματζ κάποιου δημοσίου προσώπου. Και εκτελεί.

Συνήθως ξεθάβει κάποια παλιά ιστορία (κάνα ροζ σκάνδαλο, τίποτα χαρτζιλικώματα που τα’ φαγε ο δράκος κλπ-κλπ) ή ξετσουμίζει εγκαιροφλεγώς, όταν η Δικαιοσύνη μας (ω του θαύματος!) αποφασίσει να ελέγξει το πρόσωπο, καίτοι ο κοσμάκης έχει τούμπανο κάποιες έκνομες ή ανήθικες δραστηριότητές του και τις συζητά στα καφενεία ήδη επί πολλά έτη (τι διάολο, τυφλή είπαμε-όχι κουφή)!

Τώρα, μια πρόχειρη εξήγηση, «γιατί τώρα κι όχι τότε»/«γιατί αυτός κι όχι ο άλλος» κλπ, είναι ότι ενδεχομένως το πρόσωπο π.χ. να τα’ βαλε με άλλο πρόσωπο, που δεν ήταν για τα δόντια του, να χώρισε τα τσανάκια του με άλλα προσώπατα που είχαν μέχρι πρότινος ομερτά, να το παραξήλωσε εκθέτοντας αυτούς που τον κάλυπταν, ν’ άλλαξε η πολιτική ηγεσία και να θέλει να την πέσει στην προηγούμενη, να γίνεται ντόρος για τα μάτια του κόσμου και τα φερόμενα αδικήματα να έχουν ήδη υποκύψει σε παραγραφή (ή να παραγραφούν στην πορεία-μέχρι να φτάσει κάποτε στο ακροατήριο-οπότε ο λεγάμενος όχι μόνο θα βγεί λάδι, αλλά θα τα κονομήσει κιόλας στην συνέχεια, με μηνύσεις κι αγωγές «για την αποκατάσταση της τιμής του»!), να ασκείται πίεση για εξασφάλιση αντισταθμιστικού οφέλους, να’ πεσε σε κάναν μερακλή Εισαγγελέα κλπ-κλπ. Ψωμί τρώμε-ψίχουλα πέφτουνε.

Οπότε, πίσω απ’ το τανκ των διωκτικών αρχών, τρέχει και το πεζικό…

Το ρεπορτάζ γαρνίρεται με «σοβαρό κι αντικειμενικό» ύφος και ντοκουμέντα, τα οποία για κάποιον περίεργο λόγο είχαν ξεχαστεί στο χρονοντούλαπο του δημοσιογράφου και δεν τα έφερνε στο φως της δημοσιότητας μέχρι τώρα, διότι μάζευε κι άλλα στοιχεία (κι ας ήταν και ρόγες), ώστε να γίνουν αδιάσειστα (λέει), καθώς κι από μιαν εσάνς «κινδύνου» που διέτρεξε (και διατρέχει) ο δημοσιογράφος, δεδομένου ότι «απειλείται» για την έρευνά του αυτή από σκοτεινά κυκλώματα, ώστε να επιρρωννύεται η αξιοπιστία του. Δεν αναλώνεται όμως, στα καραγκιοζλίκια της «έκπληξης» του πεφτοσυννεφάκια, αλλά διατηρεί το κουλάτο στυλ του «έγκριτου λειτουργού της ενημέρωσης».
Βάζει εκεί και μια μουσική από τίποτις κατασκοπικά φιλμ κι από ’δω παν κι οι άλλοι …

Εκείνο που δεν μας λέει όμως, είναι ποια είναι τα φωτεινά κυκλώματα, που του παρέσχαν τις πληροφορίες αυτές, από πότε τις είχε στο ντοσιέ του και γιατί θυμήθηκε τώρα, να μας τις ξεφουρνίσει.

Άλλωστε, το Φόρεϊν Όφις ανοίγει όποιους φακέλους γουστάρει για την καταγραφή της Ιστορίας κι αυτό μετά από καμιάν εξηνταριά-και βάλε χρόνια από τα γεγονότα, δηλαδή όταν τα δισέγγονα των τότε εμπλεκομένων, την έχουν ήδη διδαχθεί αλλιώς.

Κακά τα ψέματα. Ορισμένοι τοπ δημοσιογράφοι συντηρούν επαφές με διάφορες νηστικιές υπηρεσίες, ώστε να αρύονται τις πληροφορίες τους, οπότε και ελέγχουν και ελέγχονται για το τι, πώς, πότε και κατά ποιού, θα πουν το ποίημα.

Έτσι, δεν θέλει και πολλή Φαντασία, για να καταλάβει κανείς πώς η 4η Εξουσία έχει καβαλήσει τις άλλες τρεις…

Λέξη εξαιρετικά κλασσική, χτυπάει κάμποσο.

Πρόκειται για το κατ' εξοχήν μπινελίκι που απευθύνεται σε κάποιον του οποίου οι ιδέες, τα λεγόμενα ή οι πράξεις προσήκουν σε ιδεολόγο ή δηλωμένο υποστηρικτή της χούντας της επταετίας. Αν και δικτατορίες είχαμε και παλιότερα σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο, η χούντα, όπως και το Κόμμα και η πρεσβεία, είναι μία, αυτή του '67-'74. Βεβαίως, το κράτος και ο μηχανισμός του κράτησε την απαιτούμενη συνέχεια των θεσμών, «σταθερότητα» στο νιούσπηκ, οπότε τα χουντόσκυλα έχουν ιδεολογική συγγένεια με τους υποστηρικτές παλαιότερων (και επερχόμενων) δικτατορικών καθεστώτων, αλλά δεν χαρακτηρίζονται έτσι γι αυτό.

Η κατά πολλούς απεχθέστερη φάρα πασόκων, οι παλαιοπασόκοι οπαδοί της Αυριανής, εφημερίδας του Γ. Κουρή, η οποία είχε υπερασπιστεί κάποτε τον πάλαι ποτέ διευθυντή του ΟΤΕ Θ. Τόμπρα, παρά τα σκάνδαλαπερί υποκλοπών που τον αφορούσαν και για τα οποία είχε γίνει ντόρος.

Παρατσούκλι για τον πολιτικό Θεόδωρο Πάγκαλο, είναι λογοπαίγνιο με τον λέοντα, λόγω των λεονταρισμών του, αλλά και του ότι φέρεται ως βασιλιάς των ζώων στον ζωολογικό κήπο των τριακοσίων βολευτών, καθώς και με τον Μεγάλο Ναπολέοντα, λόγω του βοναπαρτισμού του στην επίδειξη ενός φωσκολικού εγωισμού κατά την διαπραγμάτευση της πολιτικής του περσόνας.

Παρεμπίπταμπλυ η ατάκα του εν λόγω πολιτικού μαζί τα φάγαμε, που τείνει να λάβει διαστάσεις ατάκας της δεκαετίας, ολοένα και συχνότερα τρέπεται σε μαζί τον φάγαμε, όπου εννοείται πλέον η συν-πάθεια όλων των Ελλήνων ενώπιον της κοινής βρώσεως πούτσας που έχει ήδη αρχίσει και μας περιμένει ακόμη.

Με την ευκαιρία ιδού μια λίστα παρατσουκλιών Ελλήνων πολιτικών της μεταπολίτευσης για τον ιστορικό του μέλλοντος:

• Αβέρωφ, Ευάγγελος: Γεφύρωφ, Ροζαλία.
• Αβραμόπουλος, Δημήτρης: Mπω Μπρυμέλ, ο κύριος Τίποτα, Αβραμόκωλος, Σαυραμόπουλος, Αβραμό, Κάγκελος, Μπλέηζερ Καγκελόπουλος.
• Αθανασιάδης-Νόβας, Γεώργιος: Γαργάλατας.
• Αναγνωστόπουλος, Νίκος: (πάλαι ποτέ βουλευτής της ΝΔ στην Α’ Αθηνών) Ο φίλος του νεκρού.
• Ανδριανόπουλος, Ανδρέας: Ανδριανόκωλος.
• Ανδρουτσόπουλος, Αδαμάντιος: Η μικρούλα η Adam η κουνιστή (του Χ. Κλυνν).
• Άνθιμος Θεσσαλονίκης: Παναγριότατος και βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.
• Αρσένης, Γεράσιμος: Τσάρος.
• Αρχιεπίσκοπος Μακάριος: Τζουμπές, Μούσκος, Μασκαριότατος, Ερυθρός ρασοφόρος της Μεγαλοννήσου, Κάστρο της Μεσογείου.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Χουντόδουλος, Μπιγκ Μακ.
• Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος + (μετά θάνατον): Μαρκαριστός.
• Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄ (διαδέχτηκε τον Μακάριο): Παπαπλάστικ (η οικογένειά του είχε εργοστάσιο πλαστικών).
• Βαρβιτσιώτης, Ιωάννης: Μπάρμπι.
• Βαρουφάκης, Γιάνης: Μπαρουφάκης.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α': Κώτσος, Κουμπάρος.
• Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β’: Κοκός, ο τέως, Γλύξμπουργκ, Γλύξμπουργκερ, κ.α.
• Βασιλεύς Όθων: Κόθων.
• Βασίλισσα Φρειδερίκη: Φρίκη, Φρειδεφρίκη.
• Βενιζέλος, Ευάγγελος: Μπενίτο, Μπένι, Μπένι Χιλ, Μπενί Ζελόν, Πόρκυ, Πρωθυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Ύπαρχος, Μαρία Αντουανέτα, Turkoglu (κατά Wikileaks), Τανάλιας.
• Βενιζέλος, Σοφοκλής: Κληκλής, ο μικρός υιός του μεγάλου πατρός.
• Βορίδης, Μάκης: Το βορίδι (κατά Καρατζαφύρερ), Βορβορίδης, Βορίδεν, Αιμοβορίδης ο Τσεκουράτος.
• Βουλγαράκης, Γιώργος: Ντοράκης.
• Βούλγαρης, Δημήτριος: Τζουμπές.
• Γαρουφαλιάς, Πέτρος: Γάλα με ανθρακικό, «Πέτρο, μαλάκα, ήθαμε για πλάκα!»
• Γερουλάνος, Παύλος: Πρίγκηψ.
• Γερμενής, Γεώργιος: Καιάδας, «οι Γερμενοί ξανάρχονται».
• Γεωργιάδης, Άδωνις: Μπουμπούκος, Λουλούκος. Βλ. και Ελλαδέμπορας, Θολοπατριώτης, Θολοκουλτουριάρης.
• Δαμανάκη, Μαρία: Δραχμανάκη Μαρία, Δαμουνάκη Μαρία.
• Διαμαντοπούλου, Άννα: Φράου, Διαμάντω, Κρουέλα ντε Βιλ, Αννούλα του Φονιά. Βλ. και πασοκομούνα.
• Δρούτσας, Δημήτρης: Φον Δρούτσας, Κηπουρός.
• Έβερτ, Μιλτιάδης: Μπουλντόζας.
• Ζαγορίτης, Λευτέρης: Μαυρογιαλούρος.
• Ιερώνυμος Αθηνών: Τζερόνιμο (Γκρούβη), κωφάλαλος (το τελευταίο λέγεται από δεξιούς που ήθελαν να μιλάει περισσότερο για εθνικά θέματα, όπως ο προκάτοχός του).
• Ιωαννίδης, Δημήτριος: Αόρατος δικτάτωρ, σκύλος της ΕΣΑ.
• Κακλαμάνης, Νικήτας: Ομέρ Πριόνης, Νικηταράς ο Δενδροφάγος.
• Καμμένος, Πάνος: Το τσαμένο (κατά Τράγκα). Βλ. επίσης Καμένοι Έλληνες.
• Κανελλόπουλος, Αθανάσιος: Κοντός, Παπάκι.
• Καραμανλής Κωνσταντίνος: Τραμπάκουλας, Καραμάν Αλής, Καραμαλάκας, Γκαούτσο Κώτσο, Φρυδάς. ο Θείος, ο Μαρμαρένιος.
• Καραμανλής, Κώστας: Δον Μπουχέ, Βούδας της Ραφίνας, ραφινάτος, κουρασμένος, Μπούλης, Δάμαλος, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή. Βλ. και Σεμνά και ταπεινά, Νέα Δημοπρασία.

• Καρατζαφέρης, Γιώργος: Καρατζαφύρερ, Κωλοτούμπας, Κονφερανσιέ, Λαγός.

• Κατσέλη, Λούκα: Pasionaria.

• Κιλτίδης Κώστας: Φιλέας Φογκ (ΝΔ->ΔΗΣΥ->ΛΑΟΣ->ΝΔ).
• Κλάρας, Θανάσης: Άρης Βελουχιώτης, Καπετάν Μιζέριας.
• Κουβέλης, Φώτης: Φώτης Κουνέλης, Κυρ Φώτης.
• Κουλούρης, Κίμων: Άι Λάινερ, βλ. και Κιμωνό.
• Κυπριανού, Σπύρος: Μάππουρος.
• Κύρκος, Λεωνίδας: Κύρκη.
• Λαλιώτης, Κώστας: Θείον βρέφος.
• Λέφας-Τετενές, Όθων: (πολιτευτής της ΕΡΕ, μηδέποτε εκλεγείς) Κώθων Ελέφας-Τενεκές.
• Λιάπης, Μιχάλης: Μισέλ.
• Λοβέρδος, Ανδρέας: Loverδος, Λόβερ, Μάρθα Βούρτση, Κοτοπούλη-Ρεξ, Βασιλάκης Καΐλας, κλαμένο μουνί, κλαψομούνης.
• Μαρκεζίνης, Σπυρίδων: Μαϊμού, Σπυριδούλα, Σαγώνας, Τσίτα του ταρζάν.
• Μητσοτάκης, Κυριάκος: Ψυχάκιας, Τέρης Χρυσός. Βλ. και κυριάκος.
• Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος: Μητσοτάκης, Μητσοτάκουλας (των Καρπαθίων), Μητροπάνος, Εθνικός Γκαντέμης, Γκαντεμόσαυρος, Ψηλός, καμπινεδάρχης, Ακατονόμαστος, Ροφός, Δρακουμέλ, Τσιμενένιος. Βλ. και Μαρίκα Μητσοτάκη, καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη! Για πληρέστερη λίστα βλ. λήμμα Μητσοτάκης.
• Μιχαλολιάκος, Νίκος: ο Καίσαρας, Χρυσαυγουλίδης.
• Μολυβιάτης, Πέτρος: Γκρομίκο.
• Μπακογιάννη, Ντόρα: Ντοράδα, Ντοράκλα. Βλ. και ντοράκηδες, ντορίτος, εδώ και Ντόρα, λεβεντομούνα.
• Ξενογιαννακοπούλου, Μαριλίζα: Μάρκελος Νύκτας, Μαριλίζα Ξενοπαπαδακογιαννακοντουρουντουρουτριανταφυλλοπούλου.
• Πάγκαλος, Θεόδωρος: Πάγκαλος, Παγκαλέων, Μεγάλος Τραγουδιστής, παν-κάλος, Παχύδερμο των Ιμίων. Βλ. και σ' έχει γαμήσει ποτέ χοντρός;
• Παζαΐτη, Νατάσα: υπολοχαγός Νατάσα.
• Παπαγεωργόπουλος, Βασίλης: Ο φτερωτός δήμαρχος, Βάσιπαπ, Ατσαλάκωτος.
• Παπαδόπουλος, Ανδρέας: Τραβόλτα.
• Παπαδήμος, Λουκάς: Παπαδήμιος.
• Παπαδόπουλος, Γεώργιος: Μπισκότο.
• Παπακωνσταντίνου, Γιώργος: Υπάλληλος.
• Παπακωνσταντίνου, Μιχάλης: Ούζο δώδεκα, Τζάκ Ντάνιελς.
• Παπαληγούρας, Παναγής: Βλ. παπαληγούρας.
• Παπανδρέου, Ανδρέας: Αντρέ Παπαντρέ, Συγκινημένος, Σιδερένιος (μετά το Harefield), Αντρίκο ντελ Πάσο. Βλ. και ΘΑΣΟΚ, Μιμίκος, Αυριανοτομπριστής.
• Παπανδρέου, Βάσω: Βλ. Πασοκομούνα, Λεβεντομούνα.
• Παπανδρέου, Γεώργιος: Παπατζής, γέρος της Δημοκρατίας.
• Παπανδρέου, Γιώργος: Τζέφρι, Γ.Α.Π., Γιωργάκης, No Jobs, Ο τρίτος ο μακρύτερος, Ξένος, ο φερόμενος ως πρωθυπουργός, μελαγχολικό αγόρι, τρελοκαταθλιπτικό αγόρι, αΓΑΠούλης, Κοσταρίκας (γιατί ο κόσμος χάνεται κι αυτός ταξιδεύει σε εξωτικά μέρη), ο Ημίαιμος Πρίγκηπας, Αρχολίπαρος, Φόρεστ ΓΑΠ, ο Σορτάκιας, ο Εγκέφαλος, Bertolt Brecht. Βλ. και ψωρογιώργαινα, Γεωργοκώστας Καρανδρέου, το γένος Παπαμανλή, άχου άχου Νετανιάχου, bravo Giorgos!, γκεϊμπέκικο, Παπανδαιμόνιο.
• Παπαντωνίου, Γιάννος: Κολγκέιτ, Τσάρος, Προικοθήρας.
• Παπαρήγα, Αλέκα: Κουκουβάγια, Κοκκινοσκουφίτσα. Βλ. και η Παπαρήγα η καλή, παπαρήγανη, κολοκύθια, το Κόμμα, εκ του Περισσού.
• Παπασπύρου, Δημήτριος: Παλάντζας, Σέσουλας.
• Παπούλιας, Κάρολος: Εθνική γλάστρα, τελευταίος δανειστής, εθνικός δανειστής (του μακαρίτη Ανδρέα, για την αγορά της ροζ βίλας άκα το κωλόσπιτο).
• Παπουτσής, Χρήστος: ο Μαλάκας.
• Παυλόπουλος, Προκόπης: Πάκης, Ρόκυ, Τσάκ. Βλ. μένω Προκόπης.
• Πικραμμένος, Παναγιώτης: Bitterman.
• Πλαστήρας, Νικόλαος: Μαύρος Καβαλάρης, Συνταγματάρχης Καραπιπέρης.
• Πλεύρης, Θάνος: Βλ. Πλευρίτιδα.
• Πλεύρης, Κώστας: Μικυμάου. Βλ. και Πλευρίτιδα.
• Πολύδωρας, Βύρων: Λατίνος εραστής, Μπαντέρας, Μπάϊρον, Στρατηγός Άνεμος, Πολύξερας.
• Πρωταίτιοι 21ης Απρίλιου: Ντάλτονς.
• Ραγκούσης, Γιάννης: Κίλερ.
• Ράλλης, Γεώργιος: Γάλλης, Δεν θέλω ου. Βλ. και οι μισοί Έλληνες θα μάθουν τέχνες, οι άλλοι μισοί γάματα.
• Ράπανος, Βασίλης: Βλ. ῥαφανιδόω.
• Σαμαράς, Αντώνης: Αντωνάκης, Πολάν, Τρελαντώνης, Σπουδαρχίδης, Κομανέτσι, Σαχλαμαράς. Βλ. και συγγρού, νουδούλα.
• Σαρτζετάκης, Χρήστος: Αγκαλίτσας, Ανάδελφος, Ροφός ή πατομπούκαλος (λόγω γυαλιών).
• Σημίτης, Κώστας: κινέζος, λογιστής, τάπερμαν, Σαύρα του Κολωνακίου, Αρών Αβούρης, Ιγκουάνα, Αρχιδοσίλογος.
• Σιούφας, Δημήτρης: Πίκατσου.
• Σπηλιωτόπουλος, Άρης: Αρούλης, Σαλώμη, Ιφιγένεια (όταν θα τον θυσίαζε ο Καραμανλής με υπονοούμενο ότι την ανάβαν την πυρά).
• Στεφανόπουλος, Στέφανος: Στεφ Στεφ.
• Τζαννετάκης Τζαννής: Βραχιολάκης.
• Τομπούλογλου, Χάρης: Τόμπι.
• Τζήμερος, Θάνος: Τζάγριος, Τζήμερμαν.
• Τσαλδάρης, Αθανάσιος: Νανάς.
• Τσάτσος, Δημήτρης: Παχύδερμο της Δημοκρατίας.
• Τσάτσος, Κωσνταντίνος: Κότα.
• Τσίπρας, Αλέξης: Sexy Alexi, Τσιπραλέξ, Αλέξης Παπανδρέου, Τεν Τεν. Βλ. Τσίπρα, Παιδαριογέρων, ΣφΥΡΙΖΑ.
• Τσοβόλας, Δμήτρης: Γιος του Αγωγιάτη, ο Δώστα-όλα, το Τσουλούφι.
• Τσουκάτος, Θεόδωρος: Τσουτσουκάτος, Στρατηγός.
• Τσοχατζόπουλος, Άκης: Mπω Μπρυμέλ, Τσοχατζόπουτσος.
• Φλωράκης, Χαρίλαος: Καπετάν Γιώτης (το nom de guerre του).
• Χρυσοχοίδης, Μιχάλης: Προπατζής, Γκόλντον, Goldsmith, Goldfinger, ο Αδιάβαστος. Βλ. και μΠΑτΣΟΚ.
• Ψωμιάδης, Παναγιώτης: Ζορό, Ο Νομάρχης. Βλ. και λέω τον δεσπότη Παναγιώτη.

Πάσα: Γκάτζμαν.