Tagged definitions (1575)
Showing 671-680 from 1575

Άσε, ρίχνει ενα σουτ ο Μήτσος, με παίρνει στο κεφάλι, μου ήρθε ο ουρανός κολοκύθα και τουρλοκωλιάστηκα χάμου.

- Λοιπόν άκουσα πως αυτή η καημένη, η βήτα διαλογής, βάζει κέρατο στον άντρα της.
- Άι μωρή! γιατί βάζεις μαλαφούκια;

Εδώ: Και ζαλίστηκε όπου λες ο πράκτορας και πήρε το κινητό να κατέβει στην πλατεία να πιει μιαν τζιτζιμπίρα και [...] τονε βρήκε ο Κορωνιάς που έψαχνε να βρει καπιτάνιο για τη σκάφη του [...] και ο μουρδούλης μπιορδεύτηκε, άφηκε το κινητό δίπλα στο άγαλμα τσι Αλίκης και 'φυγε να γίνει θαλασσόλυκος και γνωρίστηκε μ' ένανε Σουηδέζο [...] κ' αγριεύτηκε ο έρμος ο μουρδούλης.

-Να σου πω εσένα, τι έφτιαξες την ομελέτα και παράτησες τα τσουμπλέκια μέσ' στη μέση; Ποιος θα τα μαζέψει;
-Ωχ, σόρυ ρε γιαγιάκα, χτύπησε το τηλέφωνο και ξεχάστηκα!
-Σόρυ, σόρυ, λες και δε σε ξέρω τι μουρδούλα είσαι, άστα, θα τα μαζέψω εγώ.

-Πω πω περιστέρια που έχει εδώ στη μουσμουλιά, δεν το αφήνω το αυτοκίνητο, δεν φαντάζεσαι τι μουρδουλιά είναι η κουτσουλιά.

Εεεε, τον τζε... πολύ τζες ο τύπος!

Εδώ: Μου θύμισες τότε που παρέα με τα παιδιά της γειτονιάς (με τα άλλα βλοημένα) τρέχαμε μέσα στα χωράφια και κυλιόμασταν στα χόρτα και την έκπληξή μας, όταν για πρώτη φορά σπάζοντας τις πράσινες μικρές φούσκες, διαπιστώσαμε ότι μέσα κρυβότανε μια κόκκινη τσαλακωμένη (στρουμπί) παπαρούνα.

-Σου χω πει, όταν έρχεσαι από το γραφείο, μην το πετάς το παντελόνι πάνω στην καρέκλα, γίνεται στρουμπί εντελώς, ούτε με το σίδερο δεν ισιώνει τώρα, ε ρε πούστη μου, αλλά δε φταις εσύ, εγώ φταίω που σ' έχω καλομάθει και πολύ που το εκτιμάς, ούτε αλβανή να 'μουνα, πιο πολύ θα με σεβόσουνα τότε γιατί θα σε χρέωνα και δέκα ευρά την ώρα, σιχτίρι πια, νατο, δες το, το βλέπεις, πατσαβούρι έγινε, πώς θα το φτιάξω μου λες; ΕΕΕ;
-Πέτα το στα σκουπίδια. Πάω έξω.

1i) «…Ενιότε, κάποια δένδρα και κυρίως δρύες, εκκρίνουν στα κορμάδια τους ένα υγρό και γίνονται σαν λαδωμένα…».

ii) «…μη κατεβαίνεις έτσι το βουνό για θα κολλήσεις σε κάνα κορμάδι ή θα αδειάσεις σε κάνα γκρεμό…».

2. «….η είσοδος του Σκαλαμπρίνε (2,04m) για τα τελευταία δευτερόλεπτα της 3ης περιόδου για να πάρει το τελευταίο σουτ. ….. Ο υπέρβαρος Γουάλας (2,11m) φαίνεται απίστευτο κορμάδι μπροστά στο Σκάλα...»

3i) «…Υπερβολική ρε μινάρα; Θεώρησε ότι είναι φράγμα ρε τρόμπα; Τι άλλο θα πείτε ρε κορμάδια;..».

ii) «…Έχουμε εδώ στην πόλη, κάτι κορμάδια για συνδικαλιστές και στο εργατικό κέντρο και στο δημόσιο. Ούτε για φτύσιμο δεν κάνουν. Και το παίζουν και βαρύ πεπόνι έτσι; Ρε πότε θα σαλτάρω και θα αρχίσω τις κλωτσές!....»

iii) «…Να κρατήσεις τα λεφτά σου να χτίσουμε κανένα σπίτι κορμάδι και να αφήσεις τους σταθμούς! Ορίστε μας!!..»

2 & 3) «…Δε με ενοχλεί τόσο που είμαστε πουθενάδες, δε με ενοχλεί που θ’ αποκλειστούμε από μια άθλια ομάδα. Με ενοχλεί που βλέπω 11 κορμάδια που δεν θυμώνουν με την ήττα…»

(όλα απ' το δίχτυ)

1. Μανούλα: Να σου βάλω και λίγο χαλβά αγόρι μου, μου άρπαξε λιγάκι γιατί είχα στο νου μου το μπακλαβά στο φούρνο και τη χύτρα με το μοσχαράκι κοκκινιστό, ευτυχώς είχα ετοιμάσει από χτες το αρνάκι με τις πατάτες και το φρικασέ γιατί σήμερα, είχα να κόψω και τέσσερις σαλάτες, δε θα προλάβαινα να σας ταΐσω πέντε άτομα...
   Γιόκας: Τελέρε μάνα, δεν αντέχω ούτε πηρουνιά, δε βλέπεις την κοιλιά μου πρήσκαλο... Μαγείρεψες για ένα στρατό πάλι!
   Μανούλα: Τι λες αγόρι μου, θα έρθει το παιδί μου σπίτι, η νυφούλα μου (σ.ς. χχχχκ φτου η ξένη η γαϊδούρα ούτε ένα ποτήρι δεν κουβάλησε), το εγγονάκι μου, και θα σας βγάλω μακαρόνια με κιμά (σ.ς. σαν τη συμπεθέρα τη σκατοτσιφούτα);
   Γιόκας, νυφούλα, εγγονάκι: Μπερπ!.

2. -Ρε μαλάκα τι κουνούπια είναι αυτά που έχετε εδώ πέρα, μεταλλαγμένα είναι; Φακ! Με τσίμπησε ένα και κοίτα πώς έχει γίνει το χέρι μου πρήσκαλο!
   -Ου ρε μπούλη, σου τσίμπησε το χεράκι ο κουνούπαρος, μπουχουχού, είσαι εσύ να πας και ειδικές δυνάμεις τρομάρα σου.

1. – Πού να σεργιανίσω το Σοφάκι ρε; Ρίξε καμιά ιδέα.
   - Κάτω απ’ το Νείλο να ‘ναι και θα σε πάει αυτή.

Αναφέρω παραδείγματα όπου γίνεται παιχνίδι με πολλές έννοιες ταυτόχρονα.

1. - Εγώ λέω μπήκε ένα τσόνι κάτω απ’ τη σέλα ... λίγο πιο πάνω απ’ τη μπαταρία περίπου και κελαηδάει σε κάθε αλλαγή ταχύτητας γιατί γουστάρει τα γκάζια!!! πάντως ειλικρινά... δεν έχω καταλάβει τίποτα γι’ αυτό το θόρυβο... γι’ αυτό δεν μπορώ να δώσω σοβαρότερη απάντηση. Πάντως ψάξε και για το τσόνι, ποτέ δεν ξέρεις!
   - Τι είναι το τσόνι; Εδώ στο χωριό μου δεν τα ξέρουμε αυτά!
   - Χα χα χα!! Από πού είσαι;
   - Ανήκω στην φυλή των δρομιάρηδων. Εμείς δεν έχουμε τέτοια πράγματα. Μόνο γράσο, λάδι και καμένο λάστιχο!
   - Το ξέρεις το τσόνι! Σίγουρα! Είναι αυτό που κελαηδάει ανάμεσα απ’ τα πόδια σου όταν είσαι με κοπέλα! Εκτός αν είσαι απ’ το χωριό Συκιές. (αγορασμένο)

2. - Κι αν είναι προβοκάτσια που λες, μη την ψάχνεις σε ξένες πρεσβείες! Αν ήταν τέτοια, θα την έστηνε μια χαρά ο Κ..κος, που ψάχνει εναγωνίως διάψευση ότι η ΝΔ του Σαμαρά, τον οποίον έτρεξαν να στηρίξουν τα πρώην τσόνια που τον είχαν προτιμήσει για τους λόγους που περιγράφονται, αρνείται την ανάγκη υπεράσπισης και τον ανένδοτο αγώνα για το όνομα!
   - Όχι ρε φίλε! Τσόνι είμαι! Πάω όπου μπορώ να σταθώ! Κοιτώντας αν μου παρέχουν ενδιαίτημα! Όχι Ξόβεργες! (από εφημερίδα)

3. – Χτύπησες τίποτα;
   - Μπα!! Ούτε τσόνι, γαμώ την γκαντεμιά μου.

4. «Μιλώντας ο υφυπουργός άκουσε τον Γ. Τ..κη να τον διακόπτει λέγοντας κάτι άσχετο με την ομιλία. Έτσι, λοιπόν, επιστράτευσε κάτι που λένε στην πατρίδα του για να του «κόψει τον αέρα». «Στη Λάρισα λέμε “τρία πλιά κι ένα τσόνι” κυνηγάνε τον Αντώνη»! (προσαρμοσμένο από το δίχτυ)

5. – Μωρό μου; Γουστάρεις τις καινούργιες μου γόβες - στιλέτο;
   – Πού θα τις βάλεις μωρή;
   - Στην εκδρομή.
   - Στο Καϊμάκ για σκι; Ε!! ρε!! μυαλό από τσόνι.
   - Κλαψ! Λυγμ!. Κι εγώ που άκουσα ξεσκί.
   - Νταξ!! Μ’ αρέσει ο τρόπος που …ακούς.

6. α. «…Ο C…la δεν είναι άγνωστος παίχτης αλλά είναι αστείο να αναφέρεται σαν λύση, επειδή είναι τσόνι και ντούκι! Ο τύπος είναι κοκάκιας και μπασκετικά δεν είναι και τίποτα σπουδαίο! Αλλά το μπάσκετ θέλει μυαλό και μετά μούσκουλα!...» (από μπλογκ)

1. Κάμε κουμάντο το ζαϊρέ, γιατί θα 'χομε βαρύ χειμώνα οφέτος.

2. Δημοτικό τραγούδι, από εδώ :

Σαββάτο βράδυ πέρασα από το Mεσολόγγι
κι ήταν Σαββάτο των Bαγιών, Σαββάτο τ' Aϊ-Λαζάρου
κι άκουσ' αντρίκεια κλάιματα, γυναίκεια μοιρολόγια.
Δεν κλαίνε για το σκοτωμό, δεν κλαίνε για το φόνο,
μόν' κλαιν που σώσαν το ψωμί κι η πείνα δε βαστιέται.
Στες εκκλησιές μαζώχτηκαν, όλοι, μικροί-μεγάλοι,
ένας στον άλλο έλεγε, ένας στον άλλον λέγει:
«Aδέρφια, τι θα κάμουμε στο χάλι που μας βρήκε;
Δυο μήνες τώρα πέρασαν που ο ζαϊρές εσώθη,
φάγαμε ακάθαρτα σκυλιά και γάτες και ποντίκια.

1. Από εδώ

Κάτω στο μεγάλο πέρασμα,
στη μεγάλη την μπασιά,
σε βαστάν' για ένα κέρασμα,
σταματάς για δυο κρασιά...

Κοκκινέλι αγιορείτικο,
παστουρμά για ζαϊρέ,
τσιφτετέλι μερακλίδικο
και παθιάρικο αμανέ.

...............................

Ωχ αμάν κι αμάν αμάν
τα κορμάκια μας πού πάν' ,
-φανταράκια στη σειρά,
διψασμένα, νηστικά;