Tagged definitions (9756)
Showing 2821-2830 from 9756

Ο νεαρός και ευπαρουσίαστος γεροδεμένος άνδρας, με παράστημα και χάρη. Κλασσική λέξη με αποδέκτες ανδρείους και γενναίους άνδρες. Λέξη που υιοθετήθηκε στην Ελληνική από τα τουρκικά, προέρχεται όμως από τα φαρσί [περσ. levend, ο όμορφος, ο δυνατός νέος].
Χρησιμοποιείται και ως συνώνυμο του κιμπάρη και μπεσαλή, του μεγαλόψυχου άνδρα με ιπποτική συμπεριφορά.

Κλασσικός ελληνικός γυναικότυπος που χαρακτηρίζεται από ευθυτενές (αλλά σχετικά άκαμπτο) κορμί-λαμπάδα, μελαχρινή κόμη, παγερή και αγέρωχη ματιά και —συνήθως— αυτοκρατορική μυτόγκα.

Οι λεβεντομούνες προσπαθούν σκληρά να συμπεριφέρονται μοιραία —συνήθως σε βάρος της θηλυκότητάς τους— και σπάνια εκδηλώνουν οποιαδήποτε μορφή χιούμορ ή αυτοσαρκασμού.

Ο μαλάκας. Τόσο απλά.

Χρησιμοποιείται με τρεις τρόπους:

• Ως ευφημισμός. Κυρίως, αλλά όχι αποκλειστικά, όταν υπάρχουν μπροστά μικρά παιδιά. Και καλά.
• Ως προσδιοριστικό ενός ειδικού τύπου μαλάκα-παλληκαρά, κομπορρήμονα και αφελούς. Δείγμα του κυνισμού των καιρών μας.
• Ως επιτατικό, ειδικά στη φράση είσαι και μαλάκας, είσαι και λεβέντης.

Σχετικά λήμματα: μαλάκας, λεβέντης, λεβεντομαλάκας

Πρόκειται για ευμεγέθη μύτη. Πολλοί κομπλεξικοί μυτόγκες καταφεύγουν σε πλαστικές επεμβάσεις, με ενίοτε τραγελαφικά αποτελέσματα. Οι πιο άνετοι μυτόγκες αντιθέτως κραδαίνουν με καμάρι το τοτέμ τους, σαν γύφτικο σκεπάρνι, διαδίδοντας μάλιστα παραπλανητικά ότι συνοδεύεται από υπερτροφία και σε άλλα άκρα του σώματος.

Η ερώτηση αυτή σχετίζεται με τον παραλληλισμό της εργασιακής θητείας ενός ανθρώπου με τη διάρκεια ενός θαλασσινού ταξιδιού από την Αθήνα, ως τη Σαντορίνη μέσω του λιμανιού του Πειραιά. Το ερώτημα αυτό δημιουργήθηκε παλιά, και βασίζεται στο δρομολόγιο με ενδιάμεσους σταθμούς τα λιμάνια, της Πάρου, της Νάξου και της Ίου. Το ήμισυ της εργασιακής θητείας σχετίζεται με το πιάσιμο του λιμανιού της Πάρου. Όταν ο εργαζόμενος συνταξιοδοτείται λέμε πως το καράβι έπιασε Σαντορίνη.

Μια τέτοια ερώτηση δίνει την οπτική του εργασιακού βίου μέσα από το θαλάσσιο ταξίδι και δίνει έμφαση στο ταξίδι. Πολυποίκιλες οι αντιδράσεις σε μια τέτοια ερώτηση, ανάλογα με τα χρόνια που ’χει κανείς ως τη συνταξιοδότηση και ανάλογα με τις δυσκολίες (φουσκοθαλασσιές) και τις ευχάριστες στιγμές που ’χει περάσει. Γελάει συνήθως κανείς, όταν ακούει μια τέτοια ερώτηση αναπολώντας συνήθως, τα έργα και ημέρες του εργασιακού παρελθόντος του. Στο τέλος βέβαια του ταξιδιού, ξεκουράζεται στη Σαντορίνη, ευχόμενος βέβαια, να μην ξυπνήσει το ηφαίστειο, ώστε να μην υπάρξουν δηλαδή άλλα βασικά προβλήματα.

Τα θέματα που σχετίζονται με συνταξιολαγνεία όπως το συγκεκριμένο, αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο δημόσιο, καθότι οι υπάλληλοι μη έχοντας τι δημιουργικό να κάνουν στη μόνιμη εργασία που διαθέτουν, σκέφτονται πότε θα φύγουν από την αρντανοκατάσταση και την τζάκ ντάνιελ κατάσταση που ζουν.

Σημείωση: το να κάνει μια τέτοια ερώτηση ένας παλιός σε ένα νέο, που εννοείται πως εκ προοιμίου γνωρίζει την απάντηση, γίνεται συνήθως για να επισημάνει έμμεσα ο παλιός στον νέο, πως ο νέος έχει πολλά τέρμενα ακόμα μέχρι να απολυθεί ώστε να αισθανθεί καλύτερα ο παλιός που έχει σκυλοβαρεθεί και περιμένει αμάν και πως για να φύγει.

Εκτός από το γνωστό και κυριολεκτικό καμάκι, (αυτό ντε που χρησιμοποιούν διάφοροι κακοί για να σκοτώνουν φάλαινες) και το ποιητικό (αυτό το ηλιακό του Ρίτσου με το οποίο η αθάνατη Ρωμιοσύνη καμακώνει τον εχθρό), υπάρχει και το ανά την υφήλιο διάσημο καμάκι του Έλληνος, το οποίο αποτελεί τρόπο εξεύρεσης γκόμενας διά της μεθόδου την-πέφτω-σε-όλες-κι-όποια-κάτσει.

Το καμάκι είναι παράγωγο προϊόν της τουριστικής ανάπτυξης που γνώρισε η χώρα μας τα τελευταία 30 περίπου χρόνια. Ανυποψίαστες τουρίστριες (όχι αναγκαστικά απ' αυτές τις διψασμένες του Τζιμάκου), οι οποίες έρχονταν στην Ελλάδα για τον ήλιο, τη θάλασσα, το ψάρι και την εξαιρετική μελιτζανοσαλάτα, βρίσκονταν ξαφνικά πλευρισμένες από τραγικό κατά τεκμήριο τυπάκι, το οποίο με ατάκες που διασώζονται μέχρι σήμερα μόνο ως ανέκδοτα και πενιχρές έως ανύπαρκτες γνώσεις ξένων γλωσσών προσπαθούσε να τις «καμακώσει», δλδ να τις καβατζώσει για πάρτη του και βέβαια να τις περτσινώσει.

Λόγω της σεξουαλικής ένδειας εκείνων των πέτρινων χρόνων, το καμάκι πολλές φορές, πιστό στην κυριολεκτική του αποστολή, χτυπούσε θηλυκά του γενικού τύπου όρκα ή Φάλαινα Άντερσον...

Υπό αυτή την έννοια, το καμάκι υπάρχει μεν ακόμα στα νησιά μας, αλλά όπως δεν υπάρχει πλέον ψάρι στη θάλασσα (κατά ομολογία των επαγγελματιών), έτσι και το άθλημα αυτό δεν έχει το αποτέλεσμα που είχε σε άλλες δεκαετίες. Λίγο ότι μας έμαθαν οι τουρίστριες, λίγο ότι πλέον (όπως θα δούμε και παρακάτω) τη βρίσκουν κι αλλιώς, έκοψε η μαγιονέζα.

Το καμάκι πλέον έχει αλλάξει επίπεδο και αφού διάγουμε την εποχή της πληροφορίας και ο δαιμόνιος Έλληνας δεν μπορούσε να μείνει πίσω, έχουμε διάφορες μορφές ηλεκτρoνικού καμακιού.

Ξεκίνησε με το chat. Εφαρμογές IRC (Internet Relay Chat) στους υπολογιστές, μέσω των οποίων το επίδοξο e-καμάκι (αν δεν είναι εντελώς e-tard) μπαίνει σε θεματικά «δωμάτια» και προσπαθεί να γνωρίσει γκομενάκια και να ρίξει κατά βάση κανέναν e-πούτσο και ΑΝ είναι μάγκας και τυχερός να γνωρίσει το προαναφερθέν γκομενάκι irl (in real life) και να πέσει και κανονικός πήδουλας.

Μετά ήρθε το φατσοβιβλίο που λέει κι ο θεάνθρωπος και το πράγμα έγινε πιο διαδραστικό, ιντεράκτιβ επί το ελληνικότερον. Φωτογραφίες, γκρουπς, ιστορίες, όλα για το ίδιο και γνωστό προαιώνιο λόγο: το Μουνί (κατά την θεωρία πάντα του μουνισμού).

Με την τρελή ανάπτυξη των κινητών, ένα ακόμη είδος e-καμακίου ευδοκιμεί πλέον: μέσω bluetooth. (σ.σ. δεν περιορίζεται μόνο στους φιλοκυβερνητικούς παράγοντες - απλή σύμπτωσις). Ανοίγουμε bluetooth και ψάχνουμε τι παίζει εδώ γύρω. Παρά την περιορισμένη εμβέλειά του, σε χώρους με πολύ κόσμο και χαζές γκόμενες που έχουν βάλει τ' όνομά τους ως όνομα συσκευής για τις ανάγκες του bluetooth, κάτι γίνεται.

Πολύ φανατικός θαυμαστής μίας μάρκας ή χρήστης ενός προϊόντος ή υπηρεσίας.

Άντρας που ενώ κάνει όλα όσα κατά κανόνα χαρακτηρίζουν έναν gay (βγάζει φρύδι, κάνει αποτρίχωση πλάτης, μυρίζει άρωμα 25 λεπτά πριν μπει στο χώρο, έχει γυαλισμένο παπούτσι κάθε μέρα, αλλάζει τακτικά κάλτσες και σώβρακο, βλέπει Sex And The City, to name just a few), δεν είναι ομοφυλόφιλος, αλλά αποδεδειγμένα πηγαίνει μόνο με γυναίκες.

Επίσης η λέξη χρησιμοποιείται και ως συνώνυμο του metrosexual.

Κάθε πικραμένος λέγεται στις διαφημιστικές εταιρίες ο μέσος καταναλωτής, αυτός που δεν έχει τον χρόνο ή την διάθεση ή την καλλιέργεια να κατανοήσει τις φλου αρτιστίκ (ή όχι και τόσο φλου αρτιστίκ) ιδέες μερικών από τους δημιουργικούς της διαφήμισης.

σκορδομπούτσογλου, σκορδοπούτσογλου

Συνώνυμο του «οποιοσδήποτε», «χ», «μέσος άνθρωπος». Χρησιμοποιείται σε διαφημιστικές εταιρίες και αν και ακούγεται ως μειωτική λέξη στην πραγματικότητα είναι σούπερ ουδέτερη και αν σας την απευθύνουν να μην θυμώσετε!