Tagged definitions (9756)
Showing 2931-2940 from 9756

«...και με κανέναν άλλο», θα συμπλήρωναν όλοι οι άλλοι.

Φράση που απευθύνεται προς τρίτους ως μπηχτή για την μεγαλόστομη αυτοϊκανοποίηση και έπαρση που τους δέρνει, συνανθρώπους μας που είναι κουλ και φαίνονται, αλλά κατά κανόνα σε βάρος της ψυχραιμίας (καλής διάθεσης, ψυχικής υγείας, επαγγελματικής πορείας, οτιδήποτε) των άλλων. Η φράση λέγεται συνήθως σε τρίτο πρόσωπο «αυτός /-ή τα πάει καλά με τον εαυτό του/της»,

αλλά καμιά φορά ξεγλυστράει και από χειλάκια στο πρώτο ενικό και ακούς «τα πάω καλά με τον εαυτό μου»!!! (είναι πια κατόρθωμα πάντως).

Να σημειώσουμε ότι μιλάμε για άτομα που διακόπτουν τον εαυτό τους και που συνήθως έχουν κάνει δουλειά με τον εαυτό τους χωρίς μ' αυτό να πάψουν να είναι ανυπόφοροι /-ες (και στα όρια νευρικής κρίσης).

Θρυλείται ότι προέρχεται από την γιαπωνέζικη λέξη για τον grand maître, και χρησιμοποιείται στις ντότες και τα λοιπά MMORPG ως συνώνυμο των leet, ίμπα, και δεν ξέρω πόσα άλλα.

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να δοθεί έμφαση όταν συμβαίνει κάτι εξωπραγματικά ωραίο ή κάτι πολύ ακραίο γενικά.

Είναι η γυναίκα που παίζει με το μυαλό των αρσενικών και καταφέρνει να τους ανάψει επικίνδυνα με τα λόγια ή/και τις κινήσεις της. Παρόλα αυτά, όταν το πράγμα πάει να προχωρήσει πέρα από ένα χαμούρεμα, αυτή με διάφορες προφάσεις ξεγλιστράει και ο πέοντας διαρκώς αναβάλλεται...

Τα παραπάνω για την αναλογική εποχή βέβαια... Για την ψηφιακή εκδοχή, έχουμε μια ανάφτρα νέου τύπου: αυτή που μέσω μηνυμάτων σε κινητά ή mail σου περιγράφει με κάθε σκηνοθετική λεπτομέρεια (που θα ζήλευε και ο Salieri ο ίδιος!) το πώς θέλει να την πάρεις και πόσο πολύ την ανάβεις και σε θέλει. Ενίοτε το παιχνίδι γίνεται και τηλεφωνικά, οπότε έχεις ήχο, αλλά δεν έχεις εικόνα, ή στο MSN, που τα έχεις όλα κομπλέ...

Βέβαια παρ' όλες αυτές τις εξάρσεις πάθους και συναισθημάτων στην ψηφιακή πραγματικότητα, το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο θλιβερό: το θύμα καταλήγει να ξεροχύνει, να σταλάζει και να καταντά e-μαλάκας, γιατί όταν είναι για πραγματική συνάντηση η γκόμενα θέλει πάντοτε περισσότερο χρόνο και αυτός μένει διαρκώς με την ψωλή στο χέρι.

Αυτός που χώνεται, ο καταφερτζής, ο βυσματάκιας. Ο όρος παραμένει πάντα στο θηλυκό, άσχετα από το αν αφορά γυναίκες ή άντρες. Συνήθως δε, χρησιμοποιείται για άντρες. Είναι πιο βαριά κατηγόρια για έναν άντρα να τον πεις χώστρα παρά χώστη. Προσδίδει κάτι από πουστιά ή από πουτανιά στις πράξεις και στον χαρακτήρα του.

Παλιά λέξη-ήχος, υποτιμητικός χαρακτηρισμός. Μπούας είναι ο μαλακάκος, ο μπούμπης, ο μπούλης. Περιγράφει δηλαδή έναν ακαθόριστα αρνητικό τύπο ανθρώπου, κάπως χοντροκομμένο στις κινήσεις του ή στα λόγια ή στην εμφάνιση ή σε όλα αυτά μαζί.

Λέξη που πρωτοειπώθηκε (μάλλον να πω: την πρωτοάκουσα) κατά τα ένδοξα έιτιζ, τότε που οι γυναίκες πια είχαν πιστέψει πως κατάφεραν να γίνουν άντρες χωρίς να είναι λεσβίες. Κάτι οι βάτες, κάτι οι σωλήνες, κάτι η μπότα, γεννήθηκε το υβρίδιο αυτό και μαζί του η λέξη τύπα, δηλαδή όχι απλώς τύπισσα, αλλά το απόλυτο αντίστοιχο του τυπά. Τώρα πια χρησιμοποιείται (από γυναίκες και άντρες) μάλλον ειρωνικά, καθότι οι επιπτώσεις —και στα δύο φύλα— τόσης χειραφέτησης είναι εμφανείς και προς το παρόν αδιέξοδες, παρόλο που κατά κόρον συζητιούνται στα πρωινάδικα: τρελές γυναίκες μόνες, θηλυκοποίηση του ανδρικού πληθυσμού, ψυχάκηδες κάθε είδους και φύλου, γεροντομάνες κλπ.

Η γυναίκα που για διάφορους λόγους γίνεται για πρώτη φορά μητέρα σε μεγάλη ηλικία. Παρόλο που αυτό τείνει πια να γίνει κανόνας, υπάρχουν πολλοί, κυρίως γυναίκες, που χρησιμοποιούν αυτόν τον χαρακτηρισμό κατά κόρον.

Φράση τυποποιημένη και παλαιάς κοπής, που προφέρεται με ελαφρύ αναστεναγμό, σε μια, άντε δυο ανάσες, με παχύ τα σίγμα, και fade out. Μάγκικα δηλαδή.

Τα συστατικά της είναι το (νεο-)μάγκικο «μυστήριος», και το (παλαιο-)μάγκικο «μωρ' αδερφάκι μου». Σημαίνει δε «πολύ ιδιότροπος είσαι, το ένα σου βρωμάει, το άλλο σου ξινίζει» κλπ.
Η φράση μου θυμίζει Χάρρυ Κλυνν, αν όντως είναι έτσι, οι ειδικοί ας νιώσουν ελεύθεροι να κάνουν το κομμάτι τους.

Η φράση προέρχεται από το ποίημα: «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» που γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό το Μάιο του 1823 στη Ζάκυνθο, ποίημα του οποίου οι 24 πρώτες στροφές επί συνόλου 158, καθιερώθηκαν το 1865 ως εθνικός ύμνος.

Η φράση αυτή αποτελεί την αρχή της δεύτερης στροφής και αναφέρεται στην Ελευθερία. Υποδηλώνει την ανάγκη της επένδυσης σε αίμα ομάδος Ε (βλ. φωτογραφία Παπαφλέσσα) προκειμένου να αποκτηθεί η Ελευθερία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λέγοντας τη συγκεκριμένη φράση δανειζόμαστε τη φράση από τον εθνικό ύμνο προκειμένου να κάνουμε ειρωνική αναφορά σε κοκαλιάρα, σε υπερβολικά αδύνατη γυναίκα, σε σαμαροπαΐδα, σε γυναίκα που είναι έτοιμη να πετάξει και να αναληφθεί στον ουρανό.
Πολλές μοντέλες, χωρίς να το καταλάβουν καταντούν έτσι και στο τέλος παθαίνουν νευρική ανορεξία.