Tagged definitions (9755)
Showing 511-520 from 9755

πισωκόλλης, πισωκώλης

Βρισιά χυδαία για τον παθητικό ομοφυλόφιλο ή για τον θεωρούμενο υβριστικώς και σεξιστικώς ως τέτοιο. Νταξ, το πισωκώλης το λες και πλεονασμό και κοινό τόπο, όλοι πίσω μας τον έχουμε τον κώλο μας, προφ εδώ εννοείται ότι ο υβριζόμενος τον παίρνει από πίσω, από τον κώλο. Το βρίσκω σπανιότερα και με την ορθογραφία πισωκόλλης, προφ από τη σεξουαλική στάση πισωκολλητό. Ως βρισιά μπορεί να έχει τις διάφορες σεξιστικές σημασίες που έχει η βρισιά πούστης.

λουμπενάς, λουμπενιάρης

Όροι κι αυτοί της λουμπενικής που πλέον ομιλείται φαρσί ενταύθα και τείνει να αποτελέσει ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνικιά γραμματικιά.
Μετά τον λούμπεν και το λουμπεναριό, να συμπληρώσουμε εδώ και τώρα και τα χθαμαλά λουμπενάς, λουμπενιάρης.

Λουμπενάς είναι το λούμπεν στοιχείο (όπως λέν κι οι Παρασυνταξίες εδώ)· συγκρινόμενος όμως με τον πιο πολιτικό -λέμε τώρα- και ξεπερασμανιακό λουμπενικό τύπο έχει μια πέραν της κανονικής, δόση τρασιάς.

Η κατάληξη -ιάρης στον λουμπενιάρη, προσδίδει έχτρα τρασίλα και όπως θα δείτε παρακάτω, ο λουμπενιάρης παρουσιάζεται ως το αντίθετο της ελίτ.

Στην αυλή του Διοικητηρίου να πάει, στο Παλατάκι και σε άλλα ερείπια της διστακτικης εξουσίας και να τάξει πως θα φτιάξει εκεί, ένα μουσείο πόλης και ένα μουσείο των τοπικών πολιτισμών, από τις ελίτ έως τους λουμπενιάρηδες.
Η πόλη δεν είναι Ντορέ και Λαδάδικα και Σαλαμίνα και Καραϊσίν. Στην Αθήνα, όταν εκλείπει ο Απότσος και το Ζώναρς, εκλείπουν και πάνε γι΄άλλα.
(...) Ο Ασλάνογλου έσβησε σαν καρικατούρα μιάς άσπλαγχνης πόλης και ο Χριστιανόπουλος δεν είναι παραμάγαζο του Καβάφη.
Η Ταυτότητά της αναμένεται. Θα την φτιάξουν οι αγέννητοι και οι αλλαντάλλα.
Επιτέλους.
Πριν τα εμπόρια, φέρτε στην πόλη την πολιτική σκέψη.
από δω

Σημείωση: Την Σφυσλανγκασίστη πολλοί εμίσησαν, εγώ νέβα!

Είναι η κάπως ειρωνική κομμέ για τα εναλλακτικά κινήματα και τους οπαδoύς τους. Πιο απαξιωτικά γίνεται εναλλακτικίλα.

O ευφυοσεξουαλικός, ο νοοσεξουαλικός: ο αθρώπας δηλαδής που έχει ως υπέρτατο αντικείμενο πόθου την ευφυΐα και ουχί την εμφάνιση.

Εκ του αγγλικάνικου sapiosexual (< λατ. sapiens και sexus)

Μεταγλωττισμένο στα ελληνικά, το λήμμαν κουβαλάει πολλά κιλά σλανγκίλα και σαπίλα, καθώς παραπέμπει συνειρμικά στον σαβουρογαμόσαυρο.

Κατά λολαδερή δε σύμπτωση, οι δυο έννοιες συγκλίνουν απόλυτα (αλλά όχι πάντα), καθώς οι μπαζοφονιάδες συχνά αυτοαποκαλούνται προσχηματικά "εγκεφαλικοί τύποι" προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν την καζούρα από τον κοινωνικό τους περίγυρο. Συνεπώς ο όρος αποτελεί και λολοπαίγνιο.

Ο φιλελεύθερος, αυτός δηλαδής που ασπάζεται τις πολιτικές, οικονομικές και φιλοσοφικές προσεγγίσεις του Karl του Popper, του Friedrich του Hayek, του John του Rawls, της Ayn της Rand, κ.ταλ. Πέον να σημειωθεί ότι ο χαρακτηρισμός λεξιπλάστηκε με σαρκαστικές διαθέσεις, καθώς η λέξη εμπεριέχει το λελές.

Οι ταμπελάκηδες κάνουν πάρτι με τις πολλές φυλές φιλελεδιώνε: υπάρχουν οι άσπλαχνοι νεοφιλελέδες που πληρώνονται από τον σιωνιστή Soros για να εκσφενδονίζουν νεογέννητα κουταβάκια σε ανυποψίαστους διερχόμενους από την ταράτσα, οι δημιουργικά ασαφείς σηκωγιακάδες αριστεροφιλελέδες που αυτοηδονjίζονται λέγοντας ουάου μπροστά στον καθρέφτη, τα ορφανά φιλελέφτ του "Παρατηρητήριου των Συμφωνιών Ελσίνκι" που κυνηγούν αντισκοπιανούς ανεμόμυλους, το τελειωμένο μέχρι το στρίφωμα φιλελευθεράτο με τον Βαλλιανάτο επικεφαλής φανταιζί παρελάσεων ΛΟΑΤ, τους φορείς ιογενούς και λοιμώδους τζημερίτιδας βλαχοφιλελέδες με τo "Ο Άτλας Επαναστάτησε" ανά χείρας, οι εποχούμενοι σε κωλοφτιαγμένα κάγκουαρ-κροκόδειλους κλαρινοφιλελέδες μιλφοβοσκοί με τις κουγκαρομπεμπέκες καγκουροφιλελούδες αρχοντομούνες τους, και οι κάθε καρυδιάς ανάλγητες νεοφιλελέρες.

Εδώ όμως θα επικεντρωθούμε στον σκέτο φιλελέ.

Τι πιστεύει ο αρχετυπικός φιλελέ για τον εαυτό του

• Είναι ορθολογιστής, έως και άθεος.

• Η πολιτική και η οικονομική ελευθερία πάνε πακέτο: Ωσεκτουτού τηρεί ίσες αποστάσεις από τον μαρξισμό και τον φασισμό.

• Πιστεύει στα πρωτεία του ατόμου (γράφε: του εαυτού του) έναντι τση κολεκτίβας.

• Εξιδανικεύει την ιδιωτική πρωτοβουλία και τον ελεύθερο ανταγωνισμό σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

• Το κράτος είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα που πρέπει να περιορίζεται στα απολύτως αναγκαία: την προστασία της ιδιοκτησίας, της ζωής και της δημόσιας τάξης.

• Οι πολίτες έχουν ίσα δικαιώματα έναντι του νόμου, αλλά κανένας νόμος δεν μπορεί ή πρέπει να εξαλείψει την φυσική ανισότητα μεταξύ ανθρώπωνε ως προς το ταλέντο, τις ικανότητες, το γούστο κλπ. Ωσεκτουτού κάθε έννοια κοινωνικού κράτος πάει περίπατο.

• Αγαπά την διαφορετικότητα και πολυπολιτισμικότητα: its OK to be gay, ενισχύει άλλωστε την αγορά. Η δε μετανάστευση προσφέρει φτηνό εργατικό δυναμικό!

• Θεωρεί τον εαυτό του απόλυτο αουτσάιντερ σε ένα +πcεκαcμένο+ κρατιστάν που ιδρύθηκε όχι για να προστατεύει την ιδιοκτησία, αλλά για να την νέμεται και να την μοιράζει φαυλοκρατικά.

• Ο φιλελές θα αποστασιοποιηθεί μετά βδελυγμίας από τις αυταρχικές και πολεμοχαρείς νεοφιλελέρες (αγγλιστί: neocons, εκ των νέο- και con, "νεομουνάκηδες").

Τι πιστεύει η αρχετυπική Ελληνίδα μάνα για το αρχετυπικό φιλελέ σλάχνο της

• Γιόκα μου πού βγαίνεις λουσμένος χωρίς Burberrys, θα πουντιάσεις!

• Αχ τον είδε με το Πορσικό και θέλει να μού τον τυλίξει η άπλυτη η ταγάρω!

• Dachtirdi ils lui disaient et ils me le mariaient! Coupépé, coupépé!

Τι πιστεύεουν οί άλλοι για τον αρχετυπικό φιλελέ

• Η παραδοσιακή δεξιά τον θεωρεί άπατρι, ανθελληνάρα, αρνησίθεο φωταδιστή και κρυπταδελφή και τραβάνε άγριο ζόρι με τις προοδευτικές και ελευθεριάζουσες θέσεις τους στα κοινωνικά θέματα (διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους, αποποινικοποίηξη ναρκωτικών, δικαιώματα ΛΟΑΤ, κλπ).

• Η αριστερά τον έχει καταδικασμένο στην συνείδηση της ως, στην καλύτερη, καπιτάλα (με ότι ειδεχθές αυτό συνεπάγεται) ή στην χειρότερη φασιστόμουνο του κερατά.

• Οι πσεκασμένοι τον θεωρούν μισάνθρωπο, άπατρι, σιωνιστή, διεθνιστή Εβραιομασόνο αμερικλάνο μπιλντερμπεργκεργκερά.

Πως είναι στην πραγματικότητα ο αρχετυπικός φιλελές

επαναστατόσημα, αριστερόσημα, αναρχόσημα

Κλάσικ, τώρα πια, λέξη της αριστεράς και του αναρχικού χώρου, η οποία παραπέμπει στα φανταστικά (και φαντασιακά να τα πεις μέσα είσαι) ένσημα τα οποία κανείς "κολλάει" με την πορεία του στους εν λόγω χώρους.

Τα επαναστατόσημα είναι λέξη που στηλιτεύει και λοιδωρεί πολιτικές στάσεις και συμπεριφορές, και συγκεκριμένα την επαγγελματοποίηση της πολιτικής συμμετοχής και γενικά την ιδιοτελή εξαργύρωσή της (με θέσεις, διασυνδέσεις, προσβάσεις, καταξίωση, δηλαδή, εξουσία, μούρη, φράγκα, σεξ, και διάφορες μορφές ασυλίας). Επιπλέον, χρησιμοποιείται σε συμφραζόμενα με ειρωνική διάθεση για να καταγγείλει την επίκληση του προσωπικού αριστερού/αναρχικού παρελθόντος ως πρόσχημα ιδιώτευσης, "τιμητικής αποστρατείας" από την ενεργό πολιτική δράση, χωρίς, όμως, αποποίηση των ωφελημάτων (ηθικών και υλικών) που απορρέουν από την τελευταία - ή ακόμα και ως πρόσχημα προδοσίας και μεταπήδησης στο στρατόπεδο του αντιπάλου, από τον ρεφορμισμό μέχρι τη δεξιά. βλ. και το αξίωμα "αριστερό παρελθόν = δεξιό παρόν"). Τέλος, χρησιμοποιείται πολύ συχνά αυτοϋπονομευτικά, αυτοκριτικά όχι μόνο για την ιδιοτέλεια αλλά και την ηττοπάθεια (πας στην πορεία-μνημόσυνο για να κάμεις το "καθήκον σου", χωρίς να το πιστεύεις) που επικρατεί και τον κούφιο φορμαλισμό της πολιτικής συμμετοχής που φτάνει να μετριέται ως ποσότητα με τα επαναστατόσημα ως διαπιστευτήρια χωρίς περιεχόμενο.

Στην περίπτωση της αριστεράς τα επαναστατόσημα τα κολλάνε και τα εκμεταλλεύονται οι πουλημένες ή/και ψευτο- πρωτοπορίες της εργατικής τάξης, ενώ στο πλαίσιο της αναρχίας οι υψηλά ιστάμενοι στις άτυπες ιεραρχίες στους κόλπους της. Με άλλα λόγια, επαναστατόσημα κολλάνε και εξαργυρώνουν οι κάθε λογής -πατέρες και γουαναμπήδες αναρριχόμενοι γυμνοσάλιαγκες* του κάθε λογής επαναστατικού κινήματος... αλλά και ρεβιζιονιστικού, και γενικά κάθε κινήματος που "επαναστατίζει" (προσομοιώνει, δηλαδή, ραντικάλ ύφος και ενσωματώνει συστημικά επαναστατικές πρακτικές - γι' αυτό και, καταχρηστικά, επαναστατόσημα μπορεί να ειπωθεί ότι κολλάνε μέχρι και οι της "λαϊκής δεξιάς" συνδικαλησταράδες).

Τώρα, όπως φάνηκε κι από πάνω, υπάρχουν υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες κατ' εξοχήν επαναστατόσημων, τα οποία και κολλιούνται στα αντίστοιχα βιβλιάρια επαναστατοσύνης και συνυπολογίζονται για την πολιτική και άλλη κάλυψη του δικαιούχου: τα αριστερόσημα, και τα αναρχόσημα.

• Ως αριστερόσημα λογίζονται συνήθως: η μακρόχρονη και συνεπής συμμετοχή σε αγώνες, κομματικές και γενικά συλλογικές διαδικασίες (καταρχήν, δηλαδή, το να μην είσαι, πολιτικά πουθενάς), η ανάδειξη του προσώπου σου μέσα στους αγώνες ως μαχητικής ή ηγετικής ή διανοούμενης φυσιογνωμίας, και όσο προχωρούμε προς τα "βαρέα και ανθυγιεινά", η προσωπική έκθεση σε αγώνες που ενέχουν άμεσα προσωπικό κόστος επειδή θίγουν άμεσα συμφέροντα του αντιπάλου (π.χ. η σύγκρουση με την εργοδοσία στον ιδιωτικό τομέα). Ιδιότυπο αριστερόσημο, με το οποίο μπορεί κανείς να εξαγοράσει υπό συνθήκες προνομιακά πλασματικά έτη αγώνων είναι και η απλή συμμετοχή σε μυστήρια αριστερά γκρουπούσκουλα κατά την νεανική ηλικία. Ενδιαφέρον είναι ότι το να καταλάβεις θέσεις σε θεσμικά συλλογικά όργανα είναι και αριστερόσημο και εξαργύρωση αυτού.
• Ως αναρχόσημα από την άλλη, λογίζεται επίσης η πολύχρονη και συνεπής παρουσία, εν προκειμένω στον αναρχικό χώρο (ένσημα που τα παίρνεις εύκολα παλιώνοντας, καθώς επίσης εύκολα βλέπεις τον εαυτό σου να γερνάει και τους άλλους να μένουν νέοι), αλλά εδώ η προσωπική διακινδύνευση, η τόλμη και η θυσιαστική πλευρά της δράσης κυριαρχούν. Καλό, δηλαδή, το αφισοκόλλημα αλλά το να είσαι τίμιο κομματόσκυλο δε φτάνει συνήθως, ειδικά εκεί που δεν υπάρχουν, τυπικά τουλάχιστον, κόμματα: για να κολλήσεις αναρχόσημα πρέπει να έχεις κάνει και καραγκαγκάν πράγματα τα οποία συνήθως είναι και ματσίλες, όπως το να είσαι μάχιμος στα μπάχαλα ενάντια σε μπάτσους, γουρούνια, δολοφόνους και σίστες, το να έχεις για πλάκα την ρίψη καλιαμπού, και όσο προχωράμε προς τα "βαρέα και ανθυγιεινά", οι συλλήψεις, οι διώξεις, οι βασανισμοί, οι στοχευμένες εναντίον σου σωματικές επιθέσεις, η συμμετοχή σε απεργία πείνας, ενώ για κάποιους ούμπερ αναρχόσημο και ιερό δισκοπότηρο είναι η όποια σχέση με το "ένοπλο".

Αυτά για τα επαναστατόσημα, κάναμε το καθήκον μας, κολλήσαμε και το σλανγκόσημο.

(Για λόγους πληρότητας, τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ως αριστερόσημα και αναρχόσημα αναφέρονται στο διαδίκτυο συχνά και τα οπτικά σύμβολα της αριστεράς και της αναρχίας, χωρίς το λογοπαίγνιο με τα ένσημα).

*Ωστόσο, επειδή κάθετί έχει δυο πλευρές, η απαξίωση την οποία εκφράζει το ντισκούρ περί κακών επαναστατόσημων, σε ένα βαθμό παίρνει παραμάζωμα συλλήβδην κάθε σημασία και αξία σχετική με την ατομική πείρα, τη συνεπή παρουσία, την προσωπική έκθεση και ριψοκινδύνευση, την τόλμη, την αλληλοαναγνώριση και αλληλοεκτίμηση του αγωνιζόμενου ανθρώπου που έχει και παρελθόν, και από αυτό εφορμά προκειμένου να υπερβαίνει το παρόν και να προχωρά στο σοσιαλιστικό μας μέλλον (ουάου). Και σε ένα βαθμό θολώνει τα νερά σε σχέση γενικά με την έννοια και το όραμα της επανάστας.

Αναφορά σε μνjημονιακότερους-του-μνjημονίου παροικούντες το μνjημονιστάν τσολάκογλου που το θεωρούν μνjημονιακή τους υποχρέωση να τηρούν πίστη στις υποταγές των τροϊκανών (σόρι, σχήμα λόγου!) της θεσμόϊκας.

Ο χαρακτηρισμός Τρόϊκα (εσ.) προσάπτεται κυρίως από στελέχη του τΣΥΡΙΖΑ σε βάρος της Νέα Δημοπρασίας, του ΘΑΣΟΚ (ή ότι έχει μείνει δηλαδής από δαύτο) και του Ποταμιού:

Πέον να σημειωθεί ότι ο χαρακτηρισμός υιοθετείται αυτοσαρκαστικά με θέρμη από τους πλέον βαμμένους γερμανοτσολιάδες:

Το εριστικό εσωτερικού vs εξωτερικού στον πολιτικό ντισκούρ έχει τις ρίζες στην διάσπαση του ΚΚΕ το '68 και την δημιουργία του ΚΚΕ(εσ.). Οι συντελεστές του ΚΚΕ(εσ.) αποκαλούσαν ειρωνικά το Κόμμα ΚΚΕ Εξωτερικού λόγω υποτέλειάς του στην Σοβιετία.

Άλλη μία κάργα ακυρίλα στο σάη, χάριν εριστικής πολιτικάντικης χαιρεκακίας του καφενείου. ©

Αυτός που στο κεφάλι του έχει σκατά αντί για μυαλό, ο σκατόμυαλος. Η έμφαση είναι περισσότερο στο ότι έχει χαλάσει το μυαλό του, επειδή είναι και σκατόψυχος, είναι ένας κακός άνθρωπος, και λιγότερο σε μια σκατά εμφάνιση, όπως έχει ο σκατομούρης σκατομούτσουνος με σκατόφατσα. Σε σχέση με το σκατόψυχος, όμως, σημαίνει και ότι ως συνέπεια της σκατοψυχίας του, έχει χαλάσει το μυαλό του, έχει χάσει την πνευματική του διαύγεια, ας πούμε. Δεν είναι δηλαδή μόνο θέμα ψυχικής διάθεσης, το έχει κάψει το μυαλό του. Στον γούγλη διαπιστώνω ότι λέγεται συχνά για ανθρώπους που έχουν σκατά πολιτική τοποθέτηση, και λόγω αυτής γίνονται σκατόψυχοι, είτε είναι ναζίδια,

είτε έχουν κάποια άλλη πολιτική τοποθέτηση, όποια, με την οποία διαφωνούμε. Αγγλιστί λέγεται shithead και είναι πολύ διαδεδομένη βρισιά.

Υπάρχει επίσης ένα παιχνίδι με τράπουλα με το ίδιο όνομα, το οποίο έχει έρθει και στην Ελλάδα (δες).

Είναι και ένας σύντομος και πιο βολικός τρόπος να πεις για κάποιον ότι είναι κλαρινογαμπρός, χωρίς να προσφύγεις στο αγγλότροπο κλάριν.

Κλαρινογαμπρός ως γνωστόν είναι ο ποζεράς που αγρεύει γκόμενες ή που απλώς εκθέτει με ποζεράδικο τρόπο τα κάλλη του για να τον αγρεύσουν αυτές, κάνοντας διάφορες εμφανισιακές καγκουριές, όπως λ.χ. τατουάζ μανίκια, κουρέματα όπου τα μαλλιά είναι ξυρισμένα στα πλάγια και φουντωτά πάνω με διάφορες φράντζες, γραμμωμένο σώμα με εξαπάκετο, μπλούζες με V για να φαίνονται οι γυμνασμένοι μύες του στήθους, μούσι Λεωνίδας, πατούμενα με αερόσολες κ.ο.κ. Τώρα που αβέλει λατσοτέμπα, κυκλοφορούν και ως κλαρινοπαραλίες, όπου μπορούν να επιδείξουν ακόμη πιο ευχερώς τους μύες και την body art των τατουάζ τους (έως και ταπετσαρία) μαζί με ποζεράδικα μαγιό και σανδάλια.

Η πλήρης εγκεφαλική αδράνεια. Χτύπησε ο σκληρός. Την έκαψε τη φλάτζα.

Απίστευτη και όμως πραγματική κατάσταση κατά την οποία ο στόκος καταφέρνει να υψώσει την κόμπλα του στο τετράγωνο. Η αλληλουχία των συλλογισμών που πλέον πραγματοποιείται σε ταχύτητα γαϊδουριών. Προσεγγίζει επιεικώς τον μαλάκα που τον βλέπεις και ιδρώνεις.