Tagged definitions (9763)
Showing 6831-6840 from 9763

Η φράση αυτή χρησιμοποιείται για να δοθεί έμφαση όταν συμβαίνει κάτι εξωπραγματικά ωραίο ή κάτι πολύ ακραίο γενικά.

Θρυλείται ότι προέρχεται από την γιαπωνέζικη λέξη για τον grand maître, και χρησιμοποιείται στις ντότες και τα λοιπά MMORPG ως συνώνυμο των leet, ίμπα, και δεν ξέρω πόσα άλλα.

«...και με κανέναν άλλο», θα συμπλήρωναν όλοι οι άλλοι.

Φράση που απευθύνεται προς τρίτους ως μπηχτή για την μεγαλόστομη αυτοϊκανοποίηση και έπαρση που τους δέρνει, συνανθρώπους μας που είναι κουλ και φαίνονται, αλλά κατά κανόνα σε βάρος της ψυχραιμίας (καλής διάθεσης, ψυχικής υγείας, επαγγελματικής πορείας, οτιδήποτε) των άλλων. Η φράση λέγεται συνήθως σε τρίτο πρόσωπο «αυτός /-ή τα πάει καλά με τον εαυτό του/της»,

αλλά καμιά φορά ξεγλυστράει και από χειλάκια στο πρώτο ενικό και ακούς «τα πάω καλά με τον εαυτό μου»!!! (είναι πια κατόρθωμα πάντως).

Να σημειώσουμε ότι μιλάμε για άτομα που διακόπτουν τον εαυτό τους και που συνήθως έχουν κάνει δουλειά με τον εαυτό τους χωρίς μ' αυτό να πάψουν να είναι ανυπόφοροι /-ες (και στα όρια νευρικής κρίσης).

Η θηλυκή ερμηνεία της λέξης μαντράχαλος.

1. Ρούχο ή αντικείμενο ευτελούς ποιότητας.
2. Άτομο κατεστραμμένο.

Στο συγκεκριμένο ορισμό ο όρος εκφέρεται ειρωνικά για άτομο που κάνει ADSL downloading καταβροχθίζοντας στην καθισιά του τα μισά χορτοφάγα ζώα του ζωικού βασιλείου, αφήνοντας τα υπόλοιπα για αναπαραγωγική διαδικασία. Δε μιλάμε δηλαδή για χορτοφάγο και για βετζετέριαν άτομο. Για το αντίθετο πρόκειται. Πολλές φορές, κάποιος μπορεί να αποκαλέσει τον εαυτό του έτσι για να ειρωνευτεί το χάλι του με το χτίσιμο κοιλιακών, με το οποίο καθ' εκάστη ασχολείται κολατσίζοντας στρούγκες με αρνιά και βετούλια. Τρώει χορτοφάγες γελάδες και τείνει να καταντήσει και αυτός γελάδα. Ο όρος ακουμπά στη «λογική»: Τρώγοντας χορτοφάγα ζώα είναι σαν να 'ναι κι αυτός χορτοφάγος, έστω με την έμμεση έννοια. Πρέπει να 'ναι κανείς πολύ βλίτο όμως για να το πιστέψει αυτό. Η πικρή αλήθεια είναι πως δεν τίθεται θέμα εκπροσώπησης της τροφής του μέσω της τροφής αυτού που τρώει. Στην ουσία πρόκειται για κλασσικό θέμα ανάπτυξης των χοιροειδών αδένων .

Σημείωση για την έμμεση προσέγγιση, γενικότερα: Αν δούμε το θέμα της έμμεσης εκπροσώπησης στη διάσταση των ερωτικών συντρόφων, πέφτει τ ο γέλιο, αν αναλογιστούμε πυραμιδωτά μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Αυτό το θέμα αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον στον καλλιτεχνικό χώρο και στις σαπουνόπερες (Εκεί είναι θέμα χρόνου, να πηδηχτούν όλοι μεταξύ τους. Απ' τον παππού στην εγγονή κι απ' τη γιαγιά στον ανιψιό. Μια σχετική μαντινάδα λέει: Τέσσερα πόδια έχει ο λαγός και τέσσερα το ρίφι, πρώτα γαμούν την πεθερά και ύστερα τη νύφη.)

Η έμμεση εκπροσώπηση τελικά μπορεί να μην ισχύει. Ισχύουν όμως οι συνέπειές της. Έτσι στην περίπτωση της μάσας μπορεί να μιλάμε για ασθένεια που χτύπησε κάποιον (π.χ. εχινόκοκκος) εξαιτίας της μολυσμένης τροφής που έφαγε ένα ζώο. Αντίστοιχα στην ερωτική συνεύρεση, μπορεί κάποιος να πάρει παράσημο κατά τη συνουσία, μέσω copy/paste από ερωτικό σύντροφο σε ερωτικό σύντροφο.

Πρόκειται για πονηρά κωδικοποιημένο σλανγκ εποχής που σού επέτρεπε να αποκαλέσεις κάποιον πούστη χωρίς να μπορεί να σε μηνύσει για λίβελο.

Η πατρότητα της έκφρασης ανήκει στον δημοσιογράφο Γεώργιο Πωπ, εκδότη της εφημερίδας Αθήναι, ο οποίος σε κάποια προπολεμική φλογομαχία με αντίπαλο έντυπο έγραψε:

«τοιούτον άρθρον δεν διενοήθη νους τις, ουδέ έγραψε χειρ τις, αλλά πους τις»

Δηλαδή, «αυτό το άρθρο δεν διανοήθηκε να το γράψει ούτε νους, ούτε χέρι, αλλά πόδι».

Την έκφραση αυτή ανέσυρε απ’ την λήθη ο βολευτής Μ. Κεφαλογιάννης ο οποίος την εξαπέλυσε στον δημοσιοκάφρο Θέμο Αναστασιάδη με αφορμή κράξιμο που δέχτηκε μπουμπούκι-συνεργάτης του από το «Πρώτο Θέμα».

Στα πλαίσια βέβαια της ανικανότητας που τον διακρίνει, ο ανιστόρητος Κεφαλογιάννης απέδωσε την έκφραση στον Σπυρο Μελά. Ερωτηθείς από τον Νίκο Ευαγγελάτο εάν η χρήση τέτοιας έκφρασης συνάδει με το δόγμα του «σεμνά και ταπεινά» της κυβέρνησης, εκείνος το γάμησε και ψόφησε λέγοντας ότι εννοούσε ότι επίμαχο άρθρο ήταν «γραμμένο στο πόδι».

Τίτλος ευγενείας που αποδεικνύει περίτρανα, επιτέλους, ότι η ομάδα Ε, οι Παγάνες και οι απανταχού Λιακοπουλισταί έχουν δίκιο όταν, κάτω από κάθε πέτρα, αναλακύπτουν κι ένα ελληνικό στοιχείο.

Ο ορισμός που ακολουθεί είναι παρμένος από το βιβλίο Γλώσσα μετ' εμποδίων του συναδέλφου σλαγκιστή Sarant (http://www.sarantakos.com/language/matakite.html), την άδεια του οποίου ζήτησα και πήρα για να παραθέσω το απόσπασμα. Τα εύσημα λοιπόν, δικά του.

«(...) έρχομαι να προτείνω μια, πιστεύω αναντίρρητη, ένδειξη ελληνικής, και δη προκατακλυσμιαίας, παρουσίας στον Ειρηνικό Ωκεανό. Όπως μπορείτε να δείτε σε μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο, ο γενάρχης των Φιλιππινέζων στη μυθολογία τους, το ανάλογο του Αδάμ δηλαδή (...) λέγεται Si Malakas* (...). Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι Malakas σημαίνει δυνατός (...). Όμως τί ξέρουν οι φτωχοί; Αυτά είναι μυθολογίες.

Εμείς ξέρουμε την Αλήθεια. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο γενάρχης των Φιλιππινέζων ήταν προκατακλυσμιαίος Έλληνας που έφτασε με τα ελληνικά κοίλα πλοία και αποβιβάστηκε στα νησιά του Ειρηνικού για να τους μεταλαμπαδεύσει τον ελληνικό πολιτισμό. Κι ενώ άγλωσσοι ιθαγενείς είχαν μαζευτεί στην ακτή και κοίταζαν γεμάτοι θαυμασμό τους λεβεντόκορμους επισκέπτες, ο πλοίαρχος έλεγε με μεγάλη φωνή (μεταφράζω από τα προκατακλυσμιαία ελληνικά): «Εμπρός παλικάρια μου να μεταλαμπαδεύσουμε την τρισχιλιετή μας γλώσσα σε τούτη τη μακρινή γωνιά, να μεταδώσουμε τα ιδεώδη της φυλής μας στους απολίτιστους αγρίους...». Όπως ξέρετε όμως, η πειθαρχία δεν είναι το φόρτε της φυλής μας και ούτε τότε ήταν.

Κάποιος ναύτης, ασφαλώς πρόγονος του Θερσίτη**, είπε στον διπλανό του:
- Μας έπρηξε τούτος ο μαλάκας.
- Ποιος είναι μαλάκας ρε; ρώτησε εξαγριωμένος ο πλοίαρχος που το άκουσε.
- Συ, του απάντησε μεγαλόφωνα και θαρρετά ο παππούς Θερσίτης.
- Εσένα θα σε κανονίσω μετά, είπε ο πλοίαρχος κι έδωσε τόπο στην οργή συναισθανόμενος τη σημασία της στιγμής.
και πήδηξε στη χρυσή άμμο. Και οι άγλωσσοι ιθαγενείς, που είχαν ακούσει όλη τη στιχομυθία και ρούφηξαν τον Έλληνα λόγο όπως το διψασμένο χώμα τις πρώτες σταγόνες της βροχής, έσπευσαν να στεφανώσουν με άνθη τον μακρινό πρόγονό μας, κραυγάζοντας ρυθμικά το όνομά του «Σι Μαλάκας!», «Σι Μαλάκας!» , «Σι Μαλάκας!» και να τον λατρέψουν σαν θεόσταλτο γενάρχη τους. Όσο και αν προσπάθησε αργότερα να τους μεταπείσει ο ηρωικός εκείνος πλοίαρχος ότι δεν λέγεται έτσι, η αλήθεια είναι ότι καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.

Γι' αυτό και πιστεύω ότι όταν αναφερόμαστε στον μυθικό γενάρχη των Φιλιππινέζων πρέπει να γράφουμε «Συ Μαλάκας» για να διατηρούμε το ετυμολογικό ίνδαλμα της λέξης.»

*πράγματι έτσι λέγεται
**«Ο Θερσίτης είναι κυρίως γνωστός ως ο μόνος ίσως καθαρά «αρνητικός» χαρακτήρας στον Τρωικό Πόλεμο: μέσα στο στρατόπεδο των Ελλήνων ήταν παρασιτικό στοιχείο, ένας δειλός που μόνο έβριζε, φιλονικούσε και προκαλούσε συνεχώς με την αυθάδη συμπεριφορά του.» (Από Βίκι)

Ο στόκος, ο πανηλίθιος, ο μπαγλαμάς, ο απόλυτος βλαξ.
Πολύ παλιά λέξη η οποία χρησιμοποιείται μάλλον όταν το λέμε χαριτωμένα και όχι προσβλητικά, σε κάποιον που συμπαθούμε.
Αγνώστου ετύμου... Μήπως από το κλούβιο κεφάλι του μπουμπούνα όπου αντηχεί το κενό του;
Καμία σχέση με την έκφραση «μπουμπούνα το», εξίσου χαζή όμως.

Κατά τη στρατιωτική ορολογία, ο φαντάρος θαλαμάρχης. Επειδή αυτός είναι υπεύθυνος για την καθαριότητα και την τάξη στο θάλαμο ή είναι αυτός που στρώνει (που + στρώνει) τα κρεβάτια για να μην φάει καμπάνα, ή ένα πουστρόνι που χώνει άλλους να το κάνουν!!!