Tagged definitions (9763)
Showing 8871-8880 from 9763

Ουσιαστικό της αρχαίας ελληνικής, δηλωτικό ατόμου που επιδιώκει με κάθε τρόπο την απόκτηση θέσεων και αξιωμάτων. Συν. θεσιθήρας (βλ. λεξ. Μπαμπινιώτη). Είναι σύνθετο από τα ουσιαστικά: σπουδή(=ζήλος/βιασύνη (βλ. το λεξικό της Αρχαίας του Σταματάκου), αρχή (=εξουσία) και την κατάληξη -ιδης (που προσδιορίζει το νεαρό της ηλικίας βλ. σπουδάρχης).

Συναντάται στον Αριστοφάνη ως κωμικό πατρωνυμικό του σπουδάρχου (Ἀχαρνῆς 595-597: ὅστις; πολίτης χρηστός, οὐ σπουδαρχίδης, / ἀλλ᾽ ἐξ ὅτου περ ὁ πόλεμος, στρατωνίδης, / σὺ δ᾽ ἐξ ὅτου περ ὁ πόλεμος, μισθαρχίδης).

Αξίζει να σημειωθεί ότι στα αρχαία Ελληνικά η λ. ἀρχίδιον ήταν υποκοριστικό της αρχής και σήμαινε το μικρή (ανάξια λόγου) προσφορά υπηρεσίας.

Λόγω της ηχητικής σύγχυσης που παρουσιάζεται με τη λέξη αρχίδι(-ης) χρησιμοποιείται από τους γνωρίζοντες την ετυμολογία ως κεκαλυμμένη ύβρις και από τους μη γνωρίζοντες, ευθέως ως ύβρις σχετιζόμενη με τη συνηχούσα λέξη.

Σχετικά πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε από συγκεκριμένο πολιτικό προς χαρακτηρισμό συναδέλφου του (βλ. παρακάτω το viral video), αποκτώντας έτσι μια κάποια (παρετυμολογημένη) δυναμική στη σύγχρονη γλώσσα.

Αυτός που δεν έχει πάρει «μυρωδιά», όσον αφορά στο αντικείμενο με το οποίο ασχολείται. Ανάλογα με την ασχετοσύνη, κλιμακώνεται ως εξής: μύρος, μυρώδης, αρχιμύρος, εκατομύριος, μύραρχος.

Ο γνωστός Ρώσος συνθέτης Ντμίτρι Ντμίτριεβιτς Σοστακόβιτς (ρωσικά: Дми́трий Дми́триевич Шостако́вич, Dmitrij Dmitrijevič Šostakovič) σε παρεΐστικη μετατροπή, με σκοπό την επιβράβευση, επικρότηση.

Εκείνος που τρώει τα καρκάδια από τη μύτη του, ανεξαρτήτου υφής, ξερά, μαλακά,υγρά ή ματωμένα.
Ο καρκαδοφάγος δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο. Και μπαλάκια να φτιάξει τα τρώει σαν σνακ με το ουίσκι του.
Τον καρκαδοφάγο δεν τον νοιάζει αν τον κοιτάνε, μάλιστα σκαλίζει ακόμα πιο περήφανα την κακομοίρα τη μύτη του που ξεκίνησε Γαλλική όταν γεννήθηκε και έχει γίνει Αρμένικη.

Γνωστή μάρκα παπουτσίων που χρησιμοποιείται (ως φράση) για να δώσει έμφαση στο επίμονο κροκοδείλιασμα.

Βρισιά για τους Γερμανούς, όπως λέμε Οστρογότθοι και Βησιγότθοι, ότι είναι βάρβαροι και κοπρίτες.

Ο βάρβαρος που τρώει βελανίδια για να ζήσει. Το λέμε για να βρίσουμε τους Βορειοευρωπαίους που έτρωγαν βελανίδια, όταν οι Έλληνες ήταν πολιτισμένοι. Και κάποιος που είναι ουγκ λέγεται βελανιδοφάγος Ούννος.

Στη ναρκοσλάνγκ, ο τύπος ή το μέρος που μπορείς να βρεις ή/και να προμηθευτείς ό,τι βάλει ο νους σου (θεωρητικά) από τα είδη ναρκωτικών που κυκλοφορούν. Συνήθως αυτός ή εκεί που υπάρχει κάποια ποικιλία γιατί σπάνια έως ποτέ δεν τα έχει κάποιος όλα.

Αιτιολογεί την αδυναμία εκτέλεσης κάποιας απαιτητικής σωματικής κίνησης είτε λόγω δύσχρηστης περιβολής, είτε λόγω ακατάλληλου σωματότυπου.

Η φράση δύναται να ειπωθεί με αυτοσαρκαστική διάθεση από τον φέροντα την δύσχρηστη αμφίεση ή τον ακατάλληλο σωματότυπο, αλλά και με αμιγώς σαρκαστική διάθεση από κάποιον τρίτο.

Το νόημα μπορεί να επεκταθεί περιλαμβάνοντας οιοδήποτε ποιοτικό χαρακτηριστικό εμποδίζει την επίτευξη ενός συγκεκριμένου στόχου.
Γενικά, πρόκειται για υπαινιγμό της άσκοπης επιβάρυνσης μιας κατάστασης με άχρηστα ή δύσχρηστα, υλικά ή άυλα αντικείμενα. Μια μπιχλιμπιδοκατάσταση δίχως νόημα δηλαδής.

Ὅστις μπαγλαρώνει: πας τεστοστερονούχος νταής, τζόρας, βαρυψώλης, μπατσόνι, κουραδόμαγκας, ή ανήκων σε λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.