Tagged definitions (9755)
Showing 1251-1260 from 9755

Ο παίκτης που μένει πάντα στον πάγκο και δεν παίζει. Γενικά αυτός που παρακολουθεί παθητικά τις εξελίξεις και δεν συμμετέχει πουθενά, αλλά τον έχουν όλοι κλασμένο.

Το τρίπτυχο του κλασικού άντρα που ρίχνει πούτσα, αλλά βλέπει και μπάλα και δε σηκώνει πολλά πολλά. Επίσης «πούτσα ξίδι και κοψίδι».

Συνθετικό των λέξεων κρεατίνη + κάγκουρας. Ο κρεατινοκάγκουρας , -παρ'ολο που μπορεί να μην παίρνει απαραίτητα κρεατίνη-, αποτελεί το συνηθισμένο πλέον είδος υπανθρώπου, που είναι στο γυμναστήριο 24/7, ποζάρει τους μύες του πάντα και παντού, ανεξαρτήτως χρόνου και τοποθεσίας, ακριβώς όπως η γκόμενα που μοστράρει τα καινούργια της Prada όταν πάει DC και Σιδεράδικο. Βγάζει φωτογραφίες στο μπάνιο ποζάροντας στον καθρέφτη με σηκωμένη μπλούζα, τέρμα σφιγμένους κοιλιακούς και το μαλλί ως το ταβάνι, φυσικά ξυρισμένο στα πλάγια.

Ο ψυχικός του χαρακτήρας είναι ανύπαρκτος και η καγκουριά του δεν έχει όριο, αφού το μόνο που τον νοιάζει τώρα είναι «να μπει στη γράμμωση». Στους ανθρώπους το πρώτο πράγμα που θα κοιτάξει είναι οι μύες τους και τίποτα άλλο. Ανάλογα με την μυϊκή μάζα που έχουν τα άτομα που γνωρίζει, θα προβάλλει τον ανάλογο σεβασμό σ αυτούς. Μικρά μπράτσα = no respect from κρεατινοκάγκουρας. Μεγάλα μπράτσα = σου παίρνει και πίπα εν ανάγκη.

'Άνθρωπος που βρίσκεται σε χαμηλό πολιτιστικό επίπεδο, ιδίως από άποψη οικονομική, κοινωνική ή πνευματική. Συν.: αγενής, άξεστος. Αυτός που συμπεριφέρεται με τους νόμους της ζούγκλας.

Χρησιμοποιείται επίσης στις ένοπλες δυνάμεις για χαρακτηρισμό μη προβλεπόμενου στρατεύσιμου.

Σέξι Κι Όποιος Αντέξει.

Ο λαλίστατος που αυτά που λέει προκαλούν λολ, ο λολαδερός. Από το ιδίωμα του Φέισμπουκ.

Ο κομμουνιστής στα καλιαρντά, ή, όπως εξηγεί ο Ηλίας Πετρόπουλος στο ομώνυμο βιβλίο, ο κόκκινος δημοκράτης, εκ του ρόζος = κόκκινος (< ροζί < γαλλικό rouge ή ιταλικό rosa = τριαντάφυλλο) και του ροβεσπάκης < Robespierre.

Ο τρύπας τερματοτύφλακας-σουρωτήρι που τρώει ό,τι πάει μέσα ωσάν γκολομαγνήτης.

Βλ. και: χαρταετός, μεσολογγίτης. Αντιπαραθέστε το με τον Νιγηριανό τερματοφύλακα Πήτερ Ρουφάι.

Ο καυλωμένος, όπως ορίζεται ευφυώς υπό του Jim Blondos, δηλαδή αφενός «ο ευρισκόμενος σε ερωτική διάθεση, με απαραίτητη προϋπόθεση την παρουσία στύσης, δηλαδή, την πλήρωση των σηραγγωδών αρτηριών του πέους του με αίμα» και αφεδύο (και κυρίως) «ο ευρισκόμενος σε κάθε άλλου είδους ενεργητική διάθεση, σε έντονο όμως βαθμό (καυλωμένος για χορό, για τραγούδι, για ποδόσφαιρο, για τσαμπουκά κ.λπ.)».

Ειδικά ο γκαύλακας διαθέτει μια κρητική ουρδεσάνς (πώς λέμε Μανούσακας ένα πράμα;) και μπορεί να δηλώσει μια κατά το μάλλον ή μπήχτον πάγια ιδιότητα του εγκαύλου υποκειμένου, δηλαδή έναν λεβέντη που είναι και καυλάκι, αλλά και συνηθίζει να κάνει του κεφαλιού του (του πάνω ή του κάτω).

Ο φλύαρος, αυτός που μιλάει πολύ χωρίς να λέει τίποτα το ουσιαστικό, εκ του μπλαμπλά που αποτελεί ηχομιμητική λέξη, η οποία δηλώνει την συνομιλία. Ενίοτε δηλώνει και τον κομπορρήμονα, τον καυχησιάρη. Επίσης, όσους εξ επαγγέλματος καταφεύγουν σε ατέρμονη αναπαραγωγή ξύλινης γλώσσας, καθώς οι πολιτικοί και οι δημοσιομπλαμπλάδες.

Trivium: Ο μπλαμπλάς ήταν επίσης «παιχνιδάκι που είχε κυκλοφορήσει από την AS γύρω στο 1995. Ήταν μια μικρή συσκευούλα σε μέγεθος παλάμης που ήταν στην ουσία ένα μίνι μαγνητοφωνάκι. Μπορούσε να ηχογραφήσει λίγα δευτερόλεπτα και μετά να τα επαναλαμβάνει. Είχε ένα μεγάλο μεγάφωνο, δύο κουμπιά (ένα για να ξεκινήσει η ηχογράφηση και ένα για να παίξει η ηχογράφηση) και στο πλάι μια ροδέλα ρύθμισης της έντασης του ήχου». (Δες).